แสงเทียน...(1)
เมื่อวานตื่นมาตอนเช้า ชมดอกไม้หน้าบ้าน ที่ปลูกไว้ตามยถากรรม ไม่ได้ดูแลอย่างสม่ำเสมอ เมื่อมีดอกบานก็ออกมาเชยชม ถ้าเห็นว่ามันซบเซา ก็หาปุ๋ยหายามาปรับปรุงสักครั้ง แต่ทุกต้นทนฟ้าทนฝนทนโรคภัยไข้เจ็บอย่างดี ไม่ค่อยมีปัญหา
ที่จะเล่าไม่ใช่เรื่องดอกไม้ ต้องเริ่มใหม่ว่าขณะชมดอกไม้มีคนมาขายกับข้าว ขายขนม ที่หน้าบ้าน ผู้เขียนก็จะเดินไปดูทุกครั้งจะซื้อหรือไม่ซื้อก็จะต้องออกไป ได้พบญาติพี่น้องใกล้บ้านหลายๆคน ได้รับฟังข่าวสารของคนในหมู่บ้านจากตรงนี้ทุกวัน วันนี้ก็เช่นกันแม่ค้าเล่าว่ามีคนถูกฆ่าตายเมื่อคืนนี้ ผู้เขียนตกใจจึงสอบถามว่าใคร จึงทราบเป็นเด็กวัยรุ่นที่อยู่ในหมู่บ้านไม่ห่างไกลจากบ้านผู้เขียนมากนัก
ถามถึงสาเหตุทราบว่า..ตะวัน..และ น้องแสงเทียน..ไปเที่ยวกลางคืนกลับมาประมาณ 02.30 น. คนร้ายแอบอยู่ในโรงรถ 2 คน เมื่อน้องแสงเทียนลงจากรถมาเปิดประตู ผู้ร้ายก็ล็อคคอเอาปืนจ่อที่หัว อีกคนก็จับ..ตะวัน ไว้ แล้วให้เรียกแม่ออกมาจากบ้าน ผู้ร้ายเก็บโทรศัพท์หมดทุกเครื่อง เข้าบ้านตัดไฟฟ้า แล้วขังแม่กับแสงเทียน..ไว้ในบ้าน และใช้มีดฟันจนตะวันสิ้นใจ โดยไม่ทราบสาเหตุ เหตุการณ์ตรงนี้ต้องยกให้เป็นหน้าที่ของตำรวจสืบหาผู้ร้ายต่อไป
แต่ที่ผู้เขียนจะเล่าคือ แสงเทียน ซึ่งเป็นศิษย์ที่อยู่ในความดูแลของผู้เขียน เป็นเด็กที่อยู่ในภาวะที่เสี่ยง ตอนเรียนอยู่ป.6 (เมื่อ 2 ปีที่แล้ว) ผู้เขียนเป็นครูประจำชั้นจะอยู่ใกล้ชิดกับเขาเสมอ เขาเป็นเด็กไม่มีพ่อ (หรือมีแต่ไม่ทราบเป็นใคร?) อยู่อาศัยกับแม่ ยาย และ ตา เรื่องราวต่างๆในครอบครัวเขาจึงชอบเอามาเล่าให้ฟังเป็นประจำทุกวัน เช่น
คุณครูขา วันนี้หนูไปช่วยแม่ทำงานด้วยที่คาราโอเกะ แม่เป็นคนทำอาหารและยกอาหารออกมาบริการแขก / คุณครุขา เขาให้ค่าจ้างแม่คืนละ 50 บาท แต่แม่ไปนั่งกินเหล้ากับแขกได้ตั้ง 200 บาท / คุณครุขาวันนี้มีลุง...มานอนที่บ้านหนูด้วยค่ะ.../คุณครูขาวันนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งเขามาด่าแม่หนูว่าแย่งสามีเขา / คุณครูขาเขาว่าแม่หนูหากิน ฯลฯ/ คุณครูขาลุงคนนั้นเขาไม่มาบ้านหนูแล้วค่ะ / แม่ต้องไปทำงานที่เดิม หนูไปด้วยทุกคืนค่ะ สนุกมาก (ผู้เขียนฟังไป ปลอบใจ..ตักเตือนสอนเขาไปทุกครั้ง ) แล้วก็ถึงตอนที่เขาเล่าว่า ..บางคืนมีคนให้หนูร้องเพลงให้เขาฟัง เขาให้เงินหนูด้วยค่ะ ตั้ง 100 บาท ...ถึงตอนนี้ผู้เขียนทนไม่ไหวต้องเรียนเชิญแม่เขามาพบ แล้วก็ถามว่าทำไมเวลาไปทำงานต้องพาลูกสาวไปด้วย สถานที่อย่างนั้นไม่ควรพาลูกไปเลย เขาบอกว่าให้อยู่บ้านไม่ได้เพราะเขากลับบ้านดึก ตาเลี้ยง (ไม่ใช่ตาแท้ๆสามีใหม่ของยาย) เคยเห็นเขาชอบเปิดมุ้งไปนอนกับแสงเทียน เขาเลยไม่ไว้ใจ ....ผู้เขียนก็อึ้ง...จึงเสนอให้เขาหางานทำเวลากลางวัน เขาไม่ทราบจะทำอะไร จึงให้(ยืม)เงินก้อนหนึ่งให้ทำขนมมาขายที่โรงเรียน
เหตุการณ์ก็ดีขึ้นพักหนึ่ง เมื่อโรงเรียนปิดเทอมเขาไม่มีรายได้ก็กลับไปทำงานที่เดิมอีก มันก็เหมือนเดิม เปิดเทอมใหม่แสงเทียนไม่มาโีรงเรียน ผู้เขียนจึงแวะไปเยี่ยมที่บ้าน 2-3 ครั้งพบแต่ยายเขา จึงเขียนจดหมายให้แม่เขาไปหาที่โรงเรียน รออยู่หลายวันเขาก็ไม่ไปจึงไปดักรอเขาที่ร้านเสริมสวยใกล้บ้านเขา เจ้าของร้านบอกว่าครูมาทุกครั้งเขาก็อยู่แต่แอบซ่อนตัว เพราะลูกสาวเขาหายไปจากบ้าน ผู้เขียนจึงเขียนจดหมายให้เขาไปหาลูกสาวให้พบแล้วพาไปเรียนให้จบ ป.6 มิฉะนั้นแม่จะมีความผิดอาจติดคุกติดตะราง ผ่านไป 10 กว่าวัน แสงเทียนก็มาเรียนตามปกติ จนเขาสอบผ่าน ป.6 (เขาเป็นคนเรียนเก่ง ขาดเรียนบ่อยๆแต่สอบ จะได้ไม่เกินที่ 5 ) ผู้เขียนโล่งใจมาก
ปิดเทอมใหญ่รู้ข่าวแสงเทียนหนีตามผู้ชาย...ใจหายมาก เสียดายคนสวยๆเรียนเก่งๆ น่าจะมีอนาคตที่ดีกว่านี้....นั่งดูละครในทีวี ...เมื่อติดกระดุมเม็ดแรกผิด เม็ดต่อๆไปก็พลาดไปหมด....
ชีวิตแสงเทียนจะเป็นอย่างไร .....???
ความเห็น (14)
- อ่านแล้วสะท้อนใจมากเลยค่ะ...ไม่สามารถพูดได้ เราอาจจะคิด จะหวังให้เขาเป็นแบบโน้น แบบนี้ได้ แต่เราไม่สามารถชักจูงให้เขาเดินตามที่เราหวังได้เลยนะคะ...ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของเขาแล้วละค่ะ
- ขอบคุณที่บันทึกนี้ทำให้เห็นถึงวิถีชีวิตของเพื่อนมนุษย์ที่เกิดมาบนความแตกต่างกันค่ะ...
อ่านแล้วคดว่าความอบอุ่นในครอบครัวเป้นสิ่งสำคัญนะครับ เราเป็นครูพยายามที่สุดแล้ว แต่บางครั้งเขาก็ไปไม่ตลอดรอดฝั่งนะครับ
เอาใจช่วยพี่ครู
- ขอบคุณที่คุณครูช่วยต่อเติมให้สมบูรณ์
- ครูคือผู้ชี้แนะแนวทางที่ถูกต้อง
- แต่การปฏิบัติเราควบคุมไม่ได้โดยเฉพาะเรื่องของครอบครัว
- ขอบคุณค่ะ
พี่ษรคะ..
อ่านแล้วสะท้อนในอก พูดไม่ออกเลย เฮ่อ..จะมีเด็กๆอีกกี่คนนะที่มีสภาพเช่นเดียวกับแสงเทียน เฮ่อ..(อีกที)
ปล.ชื่นชมกับการติดตามและช่วยเหลือครอบครัวแสงเทียนของพี่ษรจัง จากใจจริงค่ะ ..
ขอบคุณค่ะน้องอาจารย์ขจิต
- เฮ้อ...เวรกรรมที่ครูเราต้องเจอเด็กน่ารักๆๆแต่ต้องมาด่างพร้อยเพราะครอบครัวยากจนไม่มีทางเลือก
อย่างที่อาจารย์เขียนไว้คะ
...เมื่อติดกระดุมเม็ดแรกผิด เม็ดต่อๆไปก็พลาดไปหมด....
เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ที่ดีแก่พ่อแม่ และเด็กวัยรุ่นคนอื่นๆ
ขอบคุณคะ คุณครูเพื่อศิษย์
- ขอบคุณค่ะอาจารย์
- ที่บ้านฝนตกบ้าง ร้อนบ้าง ต้องระวังสุขภาพจริงๆด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ
ทุกคนมีความผิดพลาดมากบ้างน้อยบ้าง...ตามเส้นทางชีวิตที่มีความแตกต่างกันของแต่ละบุคคล...สิ่งแรกคือการดูแล อบรมชี้แนะแนวทางที่ถูกต้องซึ่งเป็นหน้าที่สำคัญที่สุดของครอบครัว รองลงมาคือคนรอบข้างและสังคมที่ต้องช่วยเหลือกัน...สุดท้ายคือทุกคนและ สังคมให้การโอกาสเมื่อพลาด...ติดกระดุมเม็ดแรกผิด... ต้องแกะแล้วติดใหม่... ติดใหม่แล้วยังติดผิดอีก...ก็สามารถแกะกระดุมออกมาแล้วติดใหม่ได้อีก...ติดจนกว่าจะถูก...ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นนะคะ
ยังมีเด็กวัยรุ่นอีกมากมายที่มีชีวิตสุ่มเสี่นงเช่นนี่ค่ะ หากสังคมไม่ทอดทิ้งกัน สร้างโอกาสดีๆให้กลับตัวกลับใจนะคะ หลายองค์กรและเครือข่ายกำลังดำเนินการอย่างเข้มแข็งค่ะ
- พี่ว่าบางครั้งสอนลูกลิงอย่างน้องตุ๊ก มันสนุกกว่า
- ไร้เดียงสา น่าชื่นใจ แต่พอโตมาปัญหามีเยอะมาก
- ครูก็ต้องช่วยๆเท่าที่ช่วยได้แต่ท่ีสำคัญก่อนจะรอใครช่วย ครอบครัวต้องช่วยกันด้วย
- และเด็กก็ต้องมีใจรักดีด้วย แต่..สิ่งแวดล้อมตัวแสงเทียน มันเลวร้าย จนเด็กคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ
- ขอบคุณน้องตุ๊กค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณหมอ
สวัสดีค่ะท่าน ดร.พจนา
- ติดเม็ดแรกผิด ต้องแกะแล้วติดใหม่ ติดครั้งที่สองไม่น่าจะผิด
- แต่แสงเทียนดวงเขาไม่ดี ที่เขาไม่มีใครช่วยแนะนำ
- เขาจึงติดกระดุมผิดแล้วผิดอีก ...
ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่
- ต้องช่วยกันหลายองค์กรค่ะเพื่อจะได้ช่วยกันดูแลเยาวชนให้เดินได้ถูกต้องและดีงามค่ะ