ขอตีแผ่อีกมุมในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้

         ในขณะที่บันทึกนี้ น้ำกำลังท่วมกรุงเทพและปริมณฑล  วันนี้ผมมีภาพที่ทำให้กระชุ่มกระชวยหัวใจมาทดแทนครับ  ใครๆ ที่นึกถึงปัตตานี ก็จะนึกถึงความขัดแย้ง ระเบิด เข่นฆ่า และอีกจิปาถะความรู้สึกในทำนองดังกล่าว  แต่เราอยู่ที่นี่ชาชินเสียแล้วครับ  ไม่ใช่ไม่กลัวนะครับ แต่เราต้องอยู่

       ผมเคยพูดประชดสถาบันการเงิน / ภาครัฐ / ธุรกิจและคนต่างถิ่นที่ไม่กล้ามาถิ่นนี้ ว่า ถ้าพวกเราอพยพออกจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ (สาม จชต.)หมดแล้วยกแผ่นดินให้กับผู้ก่อการร้ายและพวกแบ่งแยกดินแดนไป ประเทศไทยก็คงจะสงบสุข  แต่วันนี้เราอดทนอยู่เพื่อเป็นคนส่วนน้อยที่อยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ และต้องอดทนกับความกดดัน  ขจัดความกลัวและความขี้ขลาดออกจากหัวใจให้หมด  มองภาพในอีกมุมที่ต้องอยู่ให้ได้  ในขณะที่หลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง เอื้อให้คนที่นี่อยู่ไม่ได้ อพยพไปอยู่ที่อื่น  ซึ่งสิ่งแวดล้อมที่กดดันให้คนที่นี่อยู่ไม่ได้  อ่านต่อที่นี่ครับ

     ภาพอีกมุมหนึ่งของความสงบสวยงาม บนถนนวัฒนธรรม  บริเวณหน้าแขวงการทางปัตตานีขาเข้าเมืองปัตตานี ถ่ายเมื่อ 28 ตุลาคม 2554, เวลา 18:03:06 จึงขอเอามาอวดเป็นกำลังใจให้หลายๆ คน ที่อยู่ที่อื่น ตลอดจนคนใน สาม จชต. ครับ