จากความใส่ใจ...สู่ความเข้าใจ สร้างสายใยแห่งการพัฒนา
กิจกรรมการเรียนรู้ในวันนี้ จากเล็กๆ น้อยๆ ที่เริ่มด้วยความใส่ใจ
เมื่อดิฉันสังเกตเห็นว่า กิจกรรมในชั้นเรียนสัปดาห์ที่ผ่านมา ขนิษฐา เธอประสบปัญหาคือ ตามกิจกรรมไม่ทัน เมื่อให้ออกมาปฏิบัติทักษะให้เพื่อนดูหน้าชั้น แต่เนื่องจากการเรียนรู้ของเรา เราสร้างข้อตกลงกันก่อนเรียนว่า "เราจะเรียนแบบเพื่อนช่วยเพื่อน" ดังนั้น หากเพื่อนคนใดทำไม่ได้ ตามไม่ทัน ไม่เป็นปัญหาสำหรับเรา เพราะเราจะช่วยเหลือกัน...
เมื่อขนิษฐาออกมาหน้าชั้น แล้วบอกว่า หนูทำไม่ได้ค่ะ ไม่ทราบทำยังไงต่อ... สุรศักดิ์ ก็แนะนำเพื่อน คลิกตรงนี้สิ... เราเป็นครู เข้าใจธรรมชาติของนักศึกษา ซึ่งก็เหมือนคนทุกคนนั่นล่ะ ใครก็ชอบคำชม... เมื่อนักศึกษาทำดี เราต้องชม ชมให้เขาได้ยินให้เพื่อนได้ยิน.. ครูก็บอกว่า เก่งมากสุรศักดิ์ที่ช่วยเหลือเพื่อน... และ ฝึกให้ขนิษฐา รู้จักการขอบคุณค่ะ ^ ^ (เล็กๆ น้อยๆ กับการใส่ใจ สร้างนิสัยความดีงามค่ะ)
ดิฉันกลับมาคิดว่า เอ๊ะ ทำไม ขนิษฐาถึงทำไม่ได้นะ....ก็ พิจารณาถึงโต้ะที่เธอนั่ง คือ โต้ะหลังสุด ซึ่งส่วนหนึ่งของการนั่งหลังสุดนั่น ก็ต้องมีจุดมุ่งหมาย... ^^
กิจกรรมก่อนเรียนวันนี้ ดิฉันจึงมุ่งประเด็นไปที่ขนิษฐาก่อน... เพราะวันนี้เธอเลือกนั่งหลังสุดอีกครั้ง และยังชวนเพื่อนที่ขยัน (แต่ในการเขียนความรู้สึกวันแรก ที่ดิฉันได้อ่านการถ่ายทอดความรู้สึก เธอบอกว่า บอกครั้งเพื่อนชวนคุยก็ไม่กล้าขัดใจ )
วันนี้ดิฉันก็เลยเริ่มด้วยคำถามว่า...
เอ๊ะ กิจกรรมครั้งที่แล้ว ครูจำได้ว่า ขนิษฐา ทำงานไม่ค่อยได้ เป็นเพราะอะไรเหรอคะ ทราบมั้ย? เพื่อนๆ ผู้ชาย...เริ่มแสดงความคิดเห็น Facebook ครับ. ครูก็เลยบอกว่า มีส่วนนะ... เอ้า Facebook เพื่อนตอบแล้ว ขนิษฐาต้องบอกเหตุผลให้ครูทราบ 2 ข้อ โดยที่ต้องไม่ซ้ำกับเพื่อน ... ขนิษฐา ตอบว่า เพราะทำไม่ได้? ครูบอกว่า นี่ไม่ได้เป็น "เหตุ" แต่เป็นผลนะคะ เอาใหม่ค่ะ... เพื่อนผู้ชายตอบต่อ YouTube ครูก็ต่อว่า ขนิษฐา ตอบ Youtube ไม่ได้แล้วนะ.... สุดท้าย ขนิษฐา ตอบว่า "เพราะตนเองไม่สนใจ" ครูก็บอกว่า OK ค่ะ อันนี้คือ สาเหตุ...
แต่มีอีกสาเหตุหนึ่งที่ครูสังเกตเห็น คือ ขนิษฐา นั่งข้างหลังนะคะ .. ทำไมถึงนั่งหลังคะ มีเป้าหมายอะไรหรือเปล่า? เธอบอกว่า ชอบนั่งหลัง... แล้วครูก็เลยบอกว่า เราต้องพยายามคิดหาสาเหตุของปัญหา และหาวิธีการแก้ปัญหานะคะ ครูอยากฝึกให้พวกหนูรู้จักคิด"" คิดเป็น ""
...
สุดท้าย ครู ต้องจัดประสบการณ์ใหม่ เพราะโต้ะข้างหน้ายังมี ก็เลยบอกว่า ขนิษฐามานั่งข้างหน้านะคะ มีโต้ะว่าง... ตอนแรกเธอยังเขินอยู่ โชคดีมีเพื่อนที่ดี และขยัน พอหนูจูน เป็นผู้นำมานั่งโต้ะหน้า ขนิษฐา ก็เดินมานั่งโต้ะหน้าสุด แล้วก็ตามมาด้วยฤดีมาศ... แล้ว เพื่อนๆ คนอื่นๆ ก็ทยอยขึ้นมานั่งข้างหน้า ตามลำดับจนเต็ม... เป็นอีกภาพที่ประทับใจค่ะ.
และอีกภาพของการจัดกิจกรรม และการสังเกต ก็ได้เห็นว่า ในห้องมีคู่ปรับกัน คือ คนหนึ่งพูด อีกคนต้องโต้แย้ง... สำหรับคนเป็นครู เราไม่อยากเห็นภาพนี้ อันนี้เป็นปัญหาประเด็นใหม่ที่ฉันต้องหาทางแก้... และกิจกรรมในวันนี้ก็กำลังเริ่มต้น กับการฝึกให้เขาพูดไพเราะกับเพื่อน...หากเพื่อนว่า คนไหนไม่โต้ได้ ไม่โกรธได้คนนั้นเป็นคนเก่งของครู.. ตอนนี้ไม่ถึงกับว่าต้องพูดให้ดี แต่แค่ใครที่ไม่โต้ตอบก่อน นิ่งได้คนนั้้นก็เก่ง แต่ถ้าให้เก่งยิ่งขึ้นจะต้องเข้าหาก่อน พูดไพเราะกับเขาก่อน....
กิจกรรมวันนี้ก็เหมือนวันก่อนๆ เมื่อดิฉันสอนวิธีการปฏิบ้ติ โดยให้นักศึกษาได้มีส่วนรวมในการ "คิด" และบอกวิธีการดำเนินการต่อ พร้อมเหตุผล จึงทำให้เขาเข้าใจบทเรียนมากขึ้น วันนี้ขนิษฐา และเพื่อนๆ ทุกคนทำงานสำเร็จ พร้อมกับความเข้าใจอันดีต่อบทเรียน... แต่เธอก็ยังประสบปัญหาเกี่ยวกับการเข้าใช้ Facebook ไม่ได้ เนื่องจากจำรหัสไม่ได้แล้วก็เข้าอีเมล์ที่สมัครไม่ได้... และดิฉันสังเกตเห็นความกังวลมากของเธอ.... ก็เลยเข้าไปบอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ..ไว้หาวิธีแก้ใหม่นะ ให้ทำชิ้นงานให้เสร็จ แล้วส่งงานครูทาง Gmail ที่เปิดอยู่ก็ได้... ได้เห็นสีหน้ายิ้มแย้มของเธอ และหลังจากให้อีเมล์ไป เธอของบอกว่า อันนี้ Gmail อาจารย์เหรอคะ หนูขอจดไว้ในสมุดจะได้ส่งงานอาจารย์ทางเมล์... (ทั้งๆ จริงๆ แล้วในการทำกิจกรรมก่อนๆ เราก็ให้อีเมล์แล้ว... แต่วันนี้ รู้สึกได้ถึงความใส่ใจตอบของนักศึกษา เพราะเธอเห็นว่า ครูให้ความใส่ใจและเข้าใจเธอ)
"เล็กๆ น้อยๆ จากความใส่ใจ สู่ความเข้าใจต่อผู้เรียน ทำให้การพัฒนาผู้เรียนทำได้ไม่ยากจนเกินไป...เพียงแค่มีใจที่มุ่งมั่นและ จริงใจค่ะ"
http://www.facebook.com/groups/135151859922181/
http://www.facebook.com/groups/168769059882868/
วันนี้บันทึกเรื่องราว ประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ไว้แค่นี้ก่อนค่ะ
^____^
ความเห็น (10)
- ด้วยเมตตาพระองค์ทรงครองราชย์
- ประชาชาติปราศจากทุกข์เป็นสุขยิ่ง
- “ครองแผ่นดินโดยธรรม” เป็นความจริง
- ชนพึ่งพิงผ่านยุคเป็นสุขแท้
- ด้วยความรักความใส่ใจและการเอาใจใส่ ก็สามารถแก้ปัญหาและพัฒนาผู้เรียนได้รายบุคคล
- มาชมมาเชียร์ และ ให้กำลังใจครับ
- เหนื่อยหน่อย แต่มีความสุขนะครับ สำหรับกาารพัฒนาผู้เรียน ผู้เรียนได้ เราก็ได้ด้วยครับ
- ขอบคุณประสบการณ์ดีๆที่นำมาฝากครับ
ชื่นชมครู รู้สังเกตุ รู้สาเหตุ รู้ปัญหา
จัดประสบการณ์ใหม่ให้เพื่อนช่วยสอนช่วยนำ
ทำให้ความเป็นพวกเป็นเพิ่มอยากเรียนรู้
ขอบครูที่จัดประการณ์ใส่ใจในสิ่งเล็กน้อย แต่ยิ่งใหญ่ในการสร้างกำลังใจ
ขอบคุณท่านอาจารย์โสภณ ค่ะ
ดิฉันจะน้อมนำเอาคำสอนของพ่อมาปฏิบัติเพื่อเป็นครูที่ดีค่ะ
ขอบคุณท่านรองฯ สำหรับกำลังใจค่ะ
การได้ทำหน้าที่ที่เรารัก ในความเหนื่อยกายนั้น มันมีความสุขใจอยู่ค่ะ
เหนื่อยกายนั้นไม่นานมันก็หาย แต่สุขที่จิตใจนั้นยังอยู่กับเราตลอดไป..
ขอบคุณท่าน วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei-- ค่ะ
สำหรับกำลังใจและแนวคิดสร้างสรรค์ที่ให้มา
กิจกรรมเพื่อนช่วยเพื่อนที่จัดนั้น ช่วยให้เกิดความรัก ความสามัคคีและเอื้ออาทรกันจริงๆ ค่ะ ทั้งเด็กและครู.. เราทุกคนเป็นพวกพ้องเดียวกัน ^^
ขออภัยที่พาดพิงคนชุมพร อ.อาจารย์ แกบอกว่าอย่างนั้น ก็พูดตามท่านเห็นจากการที่ท่านไปเป็นผู้บริหารการศึกษามาหลายจังหวัด(มิได้มีเจตนาพาดพิง)
^ ^ เข้าใจค่ะ ไม่ว่ากันค่ะ.
"มนต์" เป็นคนเมืองลุง...และ ก็รู้สึกว่า คนเมืองลุงส่วนใหญ่ทำอะไรทำจริง และที่สำคัญคือ "จริงใจ" เท่าที่คุยกับเพื่อนที่เขามีเพื่อนคนพัทลุง เขาก็พูดกันแบบนี้จริงๆ ค่ะ..
ตอนนี้ "คิดถึงเมืองลุง" ค่ะ.
ไม่ได้กลับไปบ้านนานแล้ว...บ้านน้ำตก ต.นาโหนด น่ะค่ะ (แม่บอกว่าฝนตกหนัก แต่วันนี้ตกไม่มาก น้ำที่บ้านยังไม่ท่วม )
แวะมาให้กำลังใจค่ะ ^^
^ ^ ขอบคุณน้องมะปราง สำหรับกำลังใจค่ะ