การทำดี...

การทำดี…

การทำดี ทำไมมันยากเย็นหนักหนา...เมื่อตัวเราทำดีมาก ๆ เข้า ทำถูกต้องตามระเบียบ ระบบ...เหตุเพราะการสอนของครู อาจารย์ หลักธรรม หนังสือ ตำรา ต่าง ๆ สั่งสอนตัวเรามาให้ทำดี ประพฤติแต่ในสิ่งดี ๆ ซึ่งเรารู้ว่า สิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดี...เพราะเราสามารถแยกแยะ หรือวิเคราะห์ออก...แต่ทำไมพอตัวเราทำได้จริง ๆ แต่กลับถูกฝ่ายที่ทำไม่ถูกต้อง หรือทำไม่ดีจะรวมกันคอยต่อต้านตัวเราเสมอ มองดูว่า เราเป็นคนแปลกประหลาด ไม่เหมือนพวกเขาที่ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง...เขาจะไม่ดูที่เหตุผลของตัวเรา (ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา)...แต่เขาจะเอาความรู้สึกหรือการกระทำของเขามาเป็นตัวตั้ง แล้วเอาตัวเราไปวัดกับความประพฤติของเขา มองว่า “ตัวเราเป็นตัวประหลาด เป็นแกะดำในกลุ่มของพวกเขา”...

บางครั้งผู้เขียนก็เริ่มท้อ แต่ถามว่าถอยไหม? ผู้เขียนก็คงไม่ถอย...เพราะเรารู้ว่า สิ่งที่เราทำนั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้อง ผู้เขียนอาจเป็นคนตรง แต่การประพฤติว่า “ตรง” นั้น อาจทำให้ไปขัดหู ขัดตาของคนอื่น แต่ผู้เขียนรู้สึกว่า เราทำถูกต้อง ประพฤติดีแล้ว ปฏิบัติตามระเบียบ กฎหมาย ก็ไม่ทราบว่าไปทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนหรือไม่???... แต่การที่ตัวเราทำดี ไปเป็นที่ขวางหู ขวางตาของคนอื่นนี่สิ...แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะนี่คือ “กฎแห่งกรรม” ผู้เขียนสำนึกอยู่ตลอดเวลาว่า คนเราคิดดี ได้ดี คิดชั่ว ได้ชั่ว ทำดี ได้ดี ขึ้นอยู่ที่การกระทำของแต่ละคน...แต่ถามว่าสบายใจหรือไม่ในการทำดี ตอบได้อย่างเต็มปากเต็มคำเลยว่า “สบายใจ” เพราะไม่อยากเก็บมาคิด ใครจะคิดอย่างไร ช่าง....คำว่า “ตรง” ในที่นี้ คือ การปฏิบัติที่ถูกต้องตามระเบียบ กฎหมายที่เป็นกติกาของสังคมได้วางไว้...แล้วยังผิดหรือแปลกประหลาดอีกหรือ...

ยิ่งเป็นข้าราชการ ยิ่งต้องระวังตัวเราเองอยู่เสมอ การจะทำสิ่งใด ต้องระวังไว้ ยิ่งสมัยนี้ มี IT มี youtube ระวังไว้เถอะเพราะถ้าสองสิ่งนี้มารวมกันแล้วจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที เช่น ในกรณีข้าราชการในกระทรวงหนึ่งที่มีข่าวโดยไปตบหูทั้งสองข้างของเจ้าหน้าที่ที่จะมาตรวจ Scan ความผิดปกติก่อนที่จะขึ้นเครื่องบินที่สนามบินสุวรรณภูมิแล้วทำให้เป็นเรื่อง เพราะมีกล้องวงจรปิด แล้วนำไปลง youtube นำมาเผยแพร่ให้คนทั่วโลกได้ทราบ ข่าวว่า ทำให้เยื่อแก้วหูของเจ้าหน้าที่ฉีกขาด ทำให้เกิดเรื่อง...ยิ่งตนเองเป็นข้าราชการ เลยเป็นเรื่อง ถูกย้ายเข้ากรม พร้อมการสั่งสอบวินัย...คนทั่วไปมองเห็นว่า เป็นข้าราชการแล้ว “บ้าอำนาจ” จึงทำเช่นนั้น...เพราะข้าราชการท่านนั้น ลืมนึกไปว่า ตนเองเป็นข้าราชการ มีหน้าที่อะไร ควรปฏิบัติเช่นไร...ถึงแม้ว่าจะเป็นการหยอกล้อ ทำเล่น ก็ไม่ควรปฏิบัติตนเยี่ยงนั้น...เพราะทำให้คนอื่นเขาบาดเจ็บ...สิทธิ ระเบียบต่าง ๆ คุ้มครองตัวเขาอยู่...ก็เลยกลายเป็นเรื่อง...ถ้าข้าราชการท่านนั้นปฏิบัติตามกฎ ระเบียบ คือ ต้อง Scan เหมือนกับคนอื่น ๆ ก็จะไม่เป็นเรื่องเกิดขึ้นแบบนี้...

ในความคิดของผู้เขียนคิดว่า ปัจจุบันการปฏิบัติตามกฎหมายของข้าราชการ หรือคนทำงานภาครัฐ (บางคน) เริ่มลดหย่อนลง ไม่ค่อยใส่ใจ สนใจที่จะปฏิบัติ เมื่อคนอื่นได้ปฏิบัติ กลับมองว่าเขาแปลกประหลาด...เออหนอ!!! ก็เป็นไปได้จริง ๆ...แต่คนที่ทำดี ประพฤติ ปฏิบัติดี ก็เกิดการเสียขวัญเหมือนกัน ทำให้ไม่ค่อยอยากทำกันนัก...แต่สำหรับตัวผู้เขียนคิดว่า “ก็จะทำ ทำไปจนกว่าหมดแรงหมดเวลาที่เกษียณอายุราชการ อีก 10 กว่าปีข้างหน้า เพราะถือว่าเราเป็นข้าราชการ ปฏิบัติตามพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ ซึ่งเคยให้ปฏิญาณต่อหน้าพระบรมรูปว่า จะซื่อสัตย์ สุจริต จะประพฤติดี ปฏิบัติดีต่อหน้าที่ที่รับราชการ ทำหน้าที่ของตัวเราให้ดีที่สุดและทำให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมให้มากที่สุด”...

บางครั้ง ผู้เขียนก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า เมื่อตัวเราทำดีแล้ว ดูสิว่า อะไรมันจะเกิดขึ้น...ขนาดพระพุทธเจ้าทำดียังมีมารมาผจญเลย...ไหนเลยตัวเราเองเป็นเพียงปถุชนคนธรรมดาจะไม่ให้ใครมาว่าเราได้นั้น ก็คงไม่ใช่แล้วล่ะ...ผู้เขียนยังสงสัยเหมือนกันว่า การทำดีนั้นไม่ยาก แต่ทำไมมี “มาร” มากเหลือเกินที่จะมาขัดขวางการกระทำของตัวเราที่คิดดี ทำดี????...แล้วคนที่ไม่คิดดี ไม่ทำดี ทำไมเขาถึงได้ดีกันจริงจัง???...ไม่ว่าเรื่องใด ๆ ผิดกับตัวเรากว่าจะได้ผลออกมาได้ ก็ต่อเมื่อผลงานของเรา คือ เราได้ทำดี ทำงาน เป็นผลงานของเราเองจริง ๆ...แต่ก็ภูมิใจ มีศักดิ์ศรี มีคุณค่าของความเป็นคน...สำหรับตัวเราว่า “เราทำดีได้” (ตรงคำว่า ศักดิ์ศรี + คุณค่าของความเป็นคนนี่เองที่ทำให้ตัวเราแตกต่างจากพวกเขา)...และอาจจะไปขัดตา ขัดใจของคนที่ปฏิบัติตรงข้ามกับตัวของเราเองก็ได้จึงเป็นเหตุที่ให้เขามองดูว่าตัวเราเป็นตัวประหลาด...เรียกว่า "เราทำโดยไม่ถูกใจของเขามากกว่า"...สิ่งสำคัญ นั่นคือ "การที่ตัวเราต้องอดทนอย่างสูง" กับทุก ๆ ปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเรา...แม้ว่าเราจะทำดีที่สุดแล้วก็ตาม...