ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกันว่า ผมจะไม่ได้ติดต่อกับคนรักของผม... ที่ผมรู้สึกรักจริงๆ... มาตั้งแต่ประมาณปี 2552
นับตั้งแต่ผมไปทำงาน(โปรเจคท์) ที่จังหวัด มุกดาหาร ปี 52 จนถึงวันนี้ วันที่ 10 มีนาคม 2555 ผมก็ยังไม่ได้เจอหน้าคนรักของผมอีกเลย
ครั้งล่าสุดที่ผมได้คุยโทรศัพท์กับคนรัก คือประมาณ ต้นปี 2555 เพราะช่วงหลังๆ ที่โทรไป ยังไงคนรักของผมก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ หรือ คุยด้วย บางทีก็ได้แต่ กดทิ้ง กดทิ้ง...
จนสุดท้ายผมเลยยอมถอดใจไม่โทรไปอีก และ ผมเองก็ต้องย้ายที่ทำงานจาก กรุงเทพฯ มาอยู่ที่ลพบุรี...
ช่วงเวลาก่อนย้ายมาที่ลพบุรี เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งในชีวิต ที่รู้สึกว่าเป็นช่วงเวลาที่ทรมาน กับ การตัดสินใจ กับการจากมา กับการจากลา กับการจากไป...
และอยู่ๆ ก็รู้สึกรักกรุงเทพฯ ขึ้นมาทันทีทันใด จนผมต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์ในการตระเวนเที่ยวไป หรือทำในสิ่งที่อยากทำ....
แต่สุดท้ายผมก็ต้องจากมา....
ขอบคุณที่แวะเข้าไปเยี่ยมบันทึก
ขอบคุณที่อ่าน ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ
ขออนุโมทนา หากเข้าถึงธรรมของพระพุทธเจ้า