เด็กวัด…ตอน 2 (ประสบการณ์ผีๆ
ผมเขียนบันทึกไปเมื่อหลายวันก่อนเรื่องราวสมัยเป็นเด็กวัด ชื่อตอนว่าเด็กวัด… ตอน1 วันนี้ผมขอเล่าเป็นตอนที่ 2 ผมตั้งชื่อตอนออกแนวสยองขวัญเล็กน้อยว่าเป็น ประสบการณ์ผีๆ ผีจริงๆครับผมเป็นเด็กประเภทขวัญอ่อน ตอนเป็นเด็กวัดจึงมักจะเจอดีเป็นประจำครับ……. วัดดอนดำรงธรรม ต.ดอนหัวฬ่อ อ.เมือง จ.ชลบุรี คือวัดที่ผมอาศัยกิน นอนและเรียนหนังสือ ผมเองนั้นหาเรื่องมาอยู่วัดเอง มิได้มีใครบังคับขู่เข็ญไม่ แม่ขอให้กลับไปอยู่บ้านเพราะยังเด็กเกินไป(7 ขวบ)ผมก็ไม่ยอมอย่างที่เล่าไว้ในตอนที่1 แล้วว่าผมไฝ่ฝันเหลือเกินที่จะเป็นเด็กวัด วัดแห่งนี้บรรยากาศคล้ายกับวัดบ้านนอกทั่วๆไป ซึ่งสมัยนั้นไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง ใช้จุดเทียนและตะเกียงน้ำมันแทนไฟฟ้า บริเวณโดยรอบวัดจะเป็นทุ่งนามีบ้านคนอยู่ใกล้เพียงไม่กี่หลัง มีโรงเรียนที่เป็นอาคารไม้เก่าคร่ำคร่าอยู่ 2 หลัง ถัดไปเป็นศาลาการเปรียณทำด้วยไม้โบราณ ยกพื้นสูงใช้สำหรับตักบาตร ทำบุญในเทศกาลสำคัญ รวมทั้งจัดพิธีการต่างๆ เช่น เทศมหาชาติ งานศพ งานบวช มักจัดที่นี่ทุกครั้ง ใต้ถุนเป็นพื้นทรายสีขาวนุ่ม ผมมักขึ้นบนศาลาแล้วโดดลงมาเล่นเสมอๆ เลยศาลาไปเป็นป่าช้า ซึ่งสมัยนั้นยังไม่มีเมรุสำหรับเผาศพเช่นปัจจุบัน ใช้เป็นแท่นปูนหล่อมีเหล็กวางขวางตรงกลางที่เราเรียกว่า กองฟอน (กองขี้เถ้าศพที่เผาแล้ว) จะเผาศพก็ตั้งกันบนแท่นกองฟอนที่ว่านี้ เผากันเห็นๆเลยครับ สมัยนั้นหากไม่เผาก็เก็บคือ โบกปูน หรือฝังครับ……เหตุการณ์ประทับใจมิรู้ลืมของผมเรื่องนี้คือ มีอยู่วันหนึ่ง แดดร่มลมตกโพล้เพล้ประมาณ 3-4 โมงเย็นได้ ผมเห็นคนใส่ชุดดำเดินมาเป็นกลุ่ม ร้องห่มร้องไห้ตลอดทาง และหนึ่งในนั้นก็เลี่ยงมาพบเจ้าอาวาส(ซึ่งมีศักดิ์เป็นตาผม) บอกภรรยาเสียชีวิตเพราะคลอดลูก จะขอมาฝังไว้ในป่าช้าที่วัดสักระยะ เมื่อหายคิดถึงแล้วจะขุดและเผาส่งวิญญาณต่อไป…ส่วนคนที่หามศพมาใช้เสื่อห่อและใช้เชือกมัดโยงกับไม่ไผ่หามกันมา แล้วเลี้ยวข้างศาลาเลยไปหาที่เหมาะๆเพื่อฝัง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กครับ ผมกับกลุ่มเด็กวัดอีก 3-4 คน ก็กรูกันวิ่งตามไปดู ผมถึงคนสุดท้ายเพราะตัวเล็กสุดเมื่อไปถึงผมชะโงกมองไปที่เสื่อที่ห่อศพมา ปรากฏว่าเป็นศพหญิงสาวที่เพิ่งเสียชีวิตใหม่ๆ เพราะสังเกตเห็นเม็ดเหงื่อที่ยังผลุดเต็มหน้าผู้หญิงคนนั้น หลายคนที่มาด้วยกันผมเข้าใจว่าคงจะเป็นญาติกัน ต่างกุลีกุจอจัดดอกไม้ธูปเทียนและขนมเป็นขนมเปี๊ยะวางไว้ปลายเท้าศพละจุดธูปคงเรียกให้คนตายมากินของเซ่นทำนองนั้น
ผมกับเพื่อนยืนดูอย่างใกล้ชิดไม่ได้รู้สึกกลัวอะไร(เพราะเด็กเกินไป) เมื่อไหว้เสร็จญาติคนหนึ่งก็หันไปหยิบขนมทั้งหมดแจกเด็กวัด เพื่อนๆผมวงแตกทันทีเพราะกลัวว่าเป็นอาหารของผี….แต่ด้วยความไม่รู้เดียงสาของผม ผมรับไว้แล้วใส่ปากเคี้ยวอย่างอร่อยเลยครับ….เท่านั้นแหละ เพื่อนๆมันชี้หน้าผมแล้วตะโกนพร้อมกันว่า” ไอ้เด็กขนมผี…ผีจะมาทวงคืน…เอาขนมของกูคืนมา…..” ผมตกใจหน้าไม่มีสีเลือดเลยครับ วิ่งกลับกุฎิหลวงน้าแล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง…..หลวงน้ายิ้มๆแล้วตอบผมว่า “ เอ็งสบายใจเถอะ…ผีตายทั้งกลมเขาใจดี…เขาให้เอ็งคนเดียว กลับไปขอบคุณเขาซะ” อ้าวหลวงน้าทำไมพูดแบบนั้น คืนนั้นผมนอนไม่หลับทั้งคืน หูแว่วตลอดกลัว คนตายทั้งกลมจะมาเอาขนมคืน เอาละครับ….ผมเจออะไรเด็ดๆอีกเยอะมากที่วัดดอนดำรงธรรมแห่งนี้ ไว้ฟังตอน3 นะครับสวัสดีครับ…..
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
ความเห็น (2)
ครับรอติดตาม เรื่องผีๆในวัดเพื่อนผมเขามีวิธีแกล้ง เด็กวัดด้วยกันคนพวกเขาไม่พอใจ โดยการเอามะพร้าว มาวาดหน้า เสียบไม้ทำเป็นหัวกะโหลก ตกดึกก็เอาไปเคาะที่หน้าต่าง รายไหนรายนั้นร้องลั่นทุกคน
วิธีทำผีหลอกของเพื่อนลุงวอญ่านี่..เล่นเอาหัวโก๋นได้เลยนะคะ...