เด็กวัด....ตอน 4 (เเย่งตีกลองเพล)

เรื่องเด็กวัด เป็นการเล่าเรื่องสมัยผมยังเป็นเด็กวิ่งเล่นตามลานวัด เมื่อครั้งรับใช้หลวงน้าอยู่ที่ชลบุรี ผมเล่ามาถึงตอนนี้ก็ เป็นตอนที่ 4 เเล้ว สำหรับตอนนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องผีหรอกครับ หรือไม่เกี่ยวกับหอลึกลับในตอน 3 เเต่เป็นประสบการณ์ที่ตื่นเต้นไม่เเพ้กัน เหตุเพราะอยากชิงตำเเหน่งมือกลอง(เพล)ประจำวัด นั่นเองครับ...... วัดทุกวัด ในต่างจังหวัดมักมีกลองเพล เเขวนไว้หากไม่อยู่ที่หอระฆัง ก็จะเป็นหอฉัน กลองเพลหลายท่านรู้จักดีนะครับ เด็กรุ่นใหม่ๆคงจะออกอาการงงๆบ้าง ผมจึงขออธิบายสักเล็กน้อยนะครับ สำหรับกลองเพล คือ เป็นคำย่อมาจากคำว่า เพลา ซึ่งแปลงมาจากคำว่า เวลา อีกทอดหนึ่ง..... หมายถึง กลองตีบอกเวลา เป็นกลองพิเศษขนาดใหญ่ ใช้ตีบอกเวลาฉันเพลของพระภิกษุสามเณร คือตีในเวลา ๑๑ นาฬิกาหรือเวลา ๕ โมงเช้าซึ่งเป็นเวลาฉันเพลของทุกวัน สมัยโบราณเสียงกลองเพลในวัดซึ่งดังไปถึงหมู่บ้านและในทุ่งในสวนด้วยเป็นการบอกเวลาให้ชาวบ้านรู้ว่าขณะนี้เป็นเวลาเท่าไร เพราะสมัยก่อนยังไม่มีนาฬิกาดู ต้องอาศัยเสียกลองเพลเป็นเครื่องบอกเวลา ..........กลองเพลในบางวัดใช้ตีคู่กับระฆังหลังจากพระสงฆ์ในวัดทำวัตรเย็นจบแล้ว ในกรณีเช่นนี้เรียกว่า ย่ำค่ำ (http://www.kalyanamitra.org/daily/dhamma/) กลองเพลจะหุ้มด้วยหนังควายซึ่งหนาเเละเมื่อตีจะดังเเละกังวาล ผมกับเด็กวัดจะชอบมากเมื่อใกล้เวลาที่ต้องตีกลองเพื่อบอกเวลา ที่วัดดอนดำรงธรรมกำหนดการตีไว้ 2 ครั้งคือ ตอนเวลา 11.00 น. เเละ 6 โมงเย็นซึ่งตีสลับกับระฆัง ทุกวันผมกับเพื่อนต้องเเย่งกันตี ใครมาถึงก่อนก็จะจองไม้ตีไว้โดยเอาไปแอบไม่ให้คนอื่นๆเห็น พอได้เวลาก็จะนำออกมาตี บางครั้งวิ่งเเข่งกันเพื่อมาชิงไม้ตีกลองจนหกล้มหัวล้างข้างเเตกก็เคยมี ผมเองจะชิงเหลี่ยมกับเพื่อนโดย มารอก่อนเวลา กว่า 1 ชม.โดยย่องๆแอบมาเอาไม้ตีกลองเพลไปแอบไว้ก่อน เมื่อเพื่อนๆมาทีหลังก็จะหากันวุ่นไปหมดละครับ....ใครเป็นคนได้ตีกลองเพลบอกเวลา วันนั้นเดินยืดทั้งวัน(ทั้งๆที่ไม่รู้มันเท่ห์ตรงไหน)..... มีวันหนึ่งผมได้รับมอบหมายจากหลวงน้าให้ไปช่วยหลวงพี่อีกองค์หนึ่ง บิณฑบาตร..ซึ่งระยะทางไกลกว่าทุกวันเเละเลยไปส่งจดหมายให้หลวงน้าที่บ้านพักครู...ผมคำนวนเวลาเเล้ว งานนี้ต้องเร่งสุดๆ เพราะมีเวลาจำกัด พลาดนิดเดียวมือกลองเพลจะตกเป็นของคนอื่นทันที่ (ผมครองเเชมป์ ตีกลองเพลมาหลายวันติดต่อกัน)......ผมทำเวลาได้ดี เมื่อกลับจากภารกิจ ปรากฎว่าแอบเห็นเพื่อนๆด้อมๆมองๆอยู่ข้างกลองเพลเเล้ว ...ตายละ....ถ้าวันนี้พลาด เสียฟอร์มเเน่นอน....ผมรีบดิ่งไปที่หอฉันที่ตั้งกลองเพล ขณะเดียวกันเพื่อนผมอีก 3-4 คนต่างก็ถลาไปพร้อมๆกัน...เป้าหมาย คือไม้ตีกลอง....ผมก้าวถึงก่อน เพราะตัวเล็กเเต่ไวกว่า..เหลือบเห็นนาฬิกา ...อ้าวเฮ้ย 11 โมงเเล้ว...ผมคว้าไม้ได้ก่อนเพื่อนๆ...ตวัดเเขนซัดตูมตูมตูมๆๆๆๆๆๆๆ เป็นจังหวะกลองที่ตีเป็นจังหวะจากช้าไปเร็วเหมือนทุกวัน....เสียงกลองที่ผมตีสะกดให้เพื่อนๆเเละพระเณรต่างผวาออกมามองเป็นจุดเดียวกัน....ผมรัวไม่ยั้ง พร้อมยืดอก เเบบผู้ชนะ..5555555 เเต่ให้ตายครับ บรรยากาศรอบตัวผมทำไมไม่มีใครชื่นชมสักคนเดียว เงียบ นิ่ง

...มีเสียงเจ้าอาวาสเเหวกอากาศทำลายความเงียบลงทันตาเห็น " ใครตีกลอง...ใครตี........ใคร......ใครตีกลอง" ทุกคนเงียบกริบ ผมหันซ้ายเเลขวา ดูหน้าดูตาทุกคน ต่างเพ่งสายตามาที่ผมเหมือนจะบอกหลวงตาว่า " ไอ้ตัวเล็กนั่นเเหละตัวดี.." ผมยิ้มเจื่อนๆ...."เอ็งรู้มั๊ยเนี่ยว่า กี่โมงกี่ยาม.....หา....พระเณรวิ่งวุ่นกันทั้งวัด....เสือกตีกลองเพลตอน 10 โมงเช้า..." ผมเหลือบไปดูนาฬิกา คิดว่าไม่น่าพลาด หลวงตาหัวเสียเดินกลับไป....เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้น ดังขึ้น ดังมาจากกลุ่มเพื่อนๆตัวเเสบของผม....ผมหันไป มันหัวเราะชอบใจ เเละสะใจ ผมมากที่อยากจะเป็นมือกลองนัก....มันจึงรวมหัวกันจัดให้ ผมมารู้ภายหลังว่าไอ้พวกนี้มันแอบหมุนเข็มนาฬิกาให้เร็วกว่าเวลาจริง 1 ชั่วโมงครับ...เวรกรรม... บทเรียนที่เกิดขึ้นคือการเเข่งขันเพื่อเอาชนะโดยไม่ใช้สมองคิดให้รอบคอบย่อมเกิดวิบากตามที่ปรากฎนี่เเหละครับ...สวัสดี

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต