กระดาษทราย (3-66)
สืบเนื่องจากบันทึก ชำระแค้น มีกัลยาณมิตรให้ข้อคิดเห็น จึงเกิดความคิดต่อยอดไปอีก...เป็นบันทีกนี้ค่ะ
เมื่อถูกวิพากษ์วิจารณ์ (ในแง่ลบ)
เราย่อม "รู้สึกขัดใจ/แสลงใจ" ไม่มากก็น้อย (แม้จะจริงหรือไม่ก็ตามที)
อีกด้านหนึ่ง...
หาก เรามองว่า การถูกวิพากษ์วิจารณ์ คล้าย “กระดาษทราย" ที่ช่วย "ขัดเกลา" ให้เราเกลี้ยงเกลาสมดุลยิ่งขึ้น ก็อาจลดระดับความขัดใจ/แสลงใจลงไปได้บ้าง
....กระดาษทรายก็ยังมีหลายเบอร์ด้วย...นะ
เรื่องจริงก็คือ หากมี "อัตตา" มาก เราก็จะ แสบร้อน(ใจ) กับการขัดเกลาของ "กระดาษทราย" เหล่านั้นมากไปด้วย
กระดาษทรายเบอร์น้อย ๆ หยาบ ๆ เขาก็ใช้กับงานที่ยัง “หยาบ” อยู่
งานที่ละเอียดขึ้น ก็ใช้กระดาษทรายเบอร์มากๆ ละเอียดๆ แทน
ครูบาอาจารย์บางท่าน ยังเลือกใช้ “กระดาษทรายเบอร์ต่างๆ” ให้เหมาะสมกับ “ความหยาบ/ละเอียด” ของ “ศิษย์” ด้วย
สำหรับตัวเอง...
เมื่อได้พบเจอ “กระดาษทรายเบอร์ใด” ก็ยังคงปวดแสบปวดร้อน มากน้อยลดหลั่นกันไปตามแต่ “ความหยาบ” ที่ยังเหลืออยู่ในกมลสันดานของตน
เจอ “กระดาษทราย” แล้วแสบร้อนมาก ก็ระลึกรู้ว่า....เรายังมี “อัตตา” ในเรื่องนั้นมาก...
ส่วนบาง “กระดาษทราย” เราไม่ค่อยรู้สึกอะไร ก็ปลื้มใจ (เล็กๆ) ว่า...เรามี “อัตตา” เรื่องนั้นน้อยลงแล้ว
แหม...อย่างนี้แล้ว ไม่ให้รู้สึก “ขอบคุณ” บรรดา “ท่านกระดาษทราย” ทั้งหลาย...คงไม่ได้แล้วนะ...
ความเห็น (24)
เข้าใจว่าเบอร์ 0 หยาบที่สุดใช่ไหม สบายดีไหมครับ
ใช่ค่ะ อ.ขจิต... ตอนเด็ก ๆ เรียนเลื่อยไม้และใช้กระดาษทรายด้วย เบอร์ 0 หยาบที่สุค่ะ
สบายดีตามอัตภาพค่ะ อาจารย์สบายนะคะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ
เห็นภาพชัดเจนค่ะ ตอนเป็นเด็กที่บ้านทำเฟอร์นิเจอร์เครื่องหวายค่ะ แรงงานเด็กอย่างเราคือใช้กระดาษทรายขัดหวายให้เรียบก่อนทำสีค่ะ ใช้เบอร์หยาบก่อน...ยิ่งออกแรงมากเท่าใดก็จะได้ผิวหวายที่เรียบไวเท่านั้น...แต่พอขัดเสร็จนี่เกลี้ยงเกลา ไม่มีที่ติค่ะ...
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณกระดาษทราย ขอบคุณที่เตือนสติ :)
สวัสดีค่ะคุณ ปริม pirimarj
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดจากประสบการณ์จริงนะคะ
^_^
ขอบคุณครูกระดาษทราย...คงต้องใช้หลายๆเบอร์ขึ้นอยู่กับชิ้นงานและความแตกต่างระหว่างบุคคลค่ะ..^^ขัดแล้วให้กลมเกลี้ยงเยี่ยงนี้นะคะ
ขอบคุณพี่นุสค่ะ
ภาพนี้เหมาะกับบันทึกนี้นะคะ : )
มาส่งยิ้มให้เพื่อน..
วันนี้ตัวเองไม่ได้เป็นกระดาษทราย แต่พยายามเป็นสายลมเย็น..
วันหน้าไม่แน่ อาจได้เป็นช่างฝีมือ ที่ต้องใช้กระดาษทราย..
เวลาเจอกระดาษทรายเบอร์หยาบ ก็ล่อซะเราเป็นแผลเลือดซิบเชียว
ใช้เวลาเยียวยา เดี๋ยวแผลก็หาย ไม่เจ็บแสบอีกต่อไป
เจอกระดาษทรายแบบเดิมรอบใหม่ ก็จะหายเจ็บเร็วขึ้น ^^V
คุณใบไม้ที่รัก
ยิ้มรับเพื่อน...
เราต่างเคยโดนกระดาษทรายหลายเบอร์...รู้สึกเจ็บแสบจนเลือดซิบบ้าง รู้สึกละไมละมุนบ้าง แต่เวลาและประสบการณ์ ก็ทำให้เรามีภูมิต้านทาน (เออ...หรือว่าเราจะ ดื้อด้านขึ้น ^^) ยิ่งขึ้น แต่ที่แน่ ๆ หวังไว้ว่าเราจะกลมเกลี้ยงประณีตยิ่งขึ้นทุกครั้ง และเมื่อกลมเกลี้ยงประณีตขึ้นแล้ว คงไม่ค่อยถูกกระทบกระเทือนกับ กระดาษทรายเบอร์เดิม...อีกล่ะนะคะ
รักและระลึกถึงเพื่อนเหมือนเดิมเลยยยยย :)
นึกว่าระดับนี้ไม่หวั่นไหวกับกระดาษทรายเสียอีก ;)
สวัสดีค่ะอ.ธ.วัชชัย
ก็ยังระดับแค่ปุถุชนคนธรรมดาที่แน่นหนาด้วยอัตตามานะนี่คะ
ย่อมหวั่นไหวกับ "กระดาษทราย" ไม่ว่าเบอร์ไหนๆค่ะ :)
- กระดาษทรายให้เขาขัดเรา (ลดอัตตา)
มองมุมดีจะได้ตามอารมณ์ทันก็ดีเหมือนกันนะคะ - ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่แบ่งปันให้เสมอค่ะ
อ่านไปก็นึกภาพกระดาษทรายแต่ละเบอร์ไปด้วย ขอบคุณนะคะ
สวัสดีครับคุณน้อง
อาทิตย์นี้ไปค่ายหมอเขียวมาที่ดัลลัส สุดยอดครับ
ไปกราบนมัสการท่านสมณลักขโน สมัยท่านเป็นฆราวาสท่านเป็นรุ่นน้องประมาณสองปี
ท่านบวชมา ๓๓ พรรษาแล้ว
ท่านบอกผมว่า คุณคิดหรือว่าอาตมาจะไม่ได้อะไรมาบ้าง
ถามท่านเรื่องคล้ายๆเรื่องนี้เหมือนกัน
ท่านตอบสุดๆ แบบเซนว่า
illusion
อย่าไปคิดอะไรมาก
ให้ท่านเขียนในสมุดโน้ตเป็นเครื่องเตือนใจ ท่านเขียนให้ว่า
มันไม่เป็นอย่างนัันหรอก
อย่าด่วนสรุป
มองในแง่ดีไว้ก่อน
พอความคิดไม่ดี เจ็บปวดในใจมากระทบ (ของพี่มันเป็นเอามากๆ พอตื่นมันก็มาเลย
ไม่ยอมให้โอกาสตั้งตัว แสบสุดๆ)
ท่านให้พูดกับตัวเองว่า
มึงหลอกกูไม่ได้แล้วคราวนี้
แล้วให้กากะบาท ความเห็นแย่ๆนั้นเสีย
Let it Go แล้วอยู่กับปัจจุบัน
คิดแบบท่านกระดาษทรายชนิดไหนก็ไม่ต้องการอีกแล้ว
เพราะไม่มีอะไรจะให้ขัดครับ
ท่านยังบอกอีกว่า ถ้ามีคนทำอะไร พูดอะไรแล้วมันไม่ถูกใจเรา
ชาวมหายาน จะพูดกับคนนั้นว่า
Thank You
I Love You.
สวัสดีครับคุณคนไม่มีราก
อ่านบันทึกนี้ ...ชอบจังเลยนะครับ กระดาษทรายขัดชีวิต
... ไม่ได้เข้ามานาน gotoknow มีเพื่อนร่วมวงสนทนาสุนทรีย์มากจังเลยนะครับ ..
มาเยี่ยมด้วยความระลึกถึงครับ
ขอบคุณพี่ กานดา ค่ะ
ต้องหาโอกาสหุงข้าวแบบนี้บ้างแล้ว น่าทานค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ 
คนบ้านไกล
อ่านคอมเม้นท์พี่แล้ว น้องละอายแก่ใจมาก เพราะคอมเม้นท์ของพี่มีสาระที่มากมายและครบถ้วนกว่า บันทึกที่น้องเขียนเสียอีก... ขอคารวะด้วยความขอบคุณยิ่งค่ะ
หลังเรียนจบกลับไปทำงานด้วยดีกรีคำนำหน้าที่โลกอุปโลกน์ให้ว่า "ดร." น้องรู้สึกไม่มีความสุขและสนุกในงานเหมือนเดิมเลย ... กำลังหาสาเหตุอยู่อย่างเร่งด่วนและคงจะเขียนสักบันทึกหนึ่ง เมื่อความคิดตกผลึกค่ะ
เข้าใจเองว่าตอนนี้น้องอยู่ในช่วงมีอัตตา มานะ อหังการ มมังการ (นับยังไม่ครบถ้วนนัก) เลยได้พบเจอกับ "กระดาษทราย" เบอร์ต่างๆ ก็ไม่แน่ใจว่าจะ สมดุล/กลมเกลี้ยง เมื่อไรค่ะ...ฮ่าาาา
น้องเคยได้กราบนมัสการท่านสมณะลักขโณ เพราะทำวิทยานิพนธ์ที่ต้องเก็บข้อมูลบางส่วนกับกลุ่ม "อโศก" ท่านลักขโณเคยมานั่งคุยกับพี่ ๆ ที่บ้านน้องด้วย(ต้นปี 2554 ท่านมาเมืองไทยก่อนเดินทางกลับไปไต้หวัน) ได้ข้อคิดมากมาย โดยมากจะเป็นด้านสุขภาพ ท่านสอนการทำ กว๊าซา และการหมุนเพื่อออกกำลังกายค่ะ
ขอบคุณและอิ่มในความรู้สึกเมื่อได้อ่านสิ่งที่พี่นำมาให้อ่านค่ะ...น้อมนำใส่ใจไว้ปฏิบัติค่ะ :)
Thank You I Love You.
สวัสดีค่ะคุณ
แสงแห่งความดี
ดีใจได้ทักทายกันอีกครั้งค่ะ... พบเห็นแม้เพียงภาพและตัวอักษรของกัลยาณมิตรก็...ยิ้มมมมม ได้แล้ว
สบายดีนะคะ
ระลึกถึงยิ่งค่ะ :)
- สวัสดีครับ อ.หยั่งราก ฝากใบ
- ตั้งใจมาแวะเยี่ยม
- ขอบคุณ ที่นำข้อคิดที่มีประโยชน์มาแบ่งปัน
ครับ กระดาษทราย มาขัดส่วนหยาบ ส่วนเกินออกไปบ้าง ครับ
แต่ขณะถูกขัด มันก็มีความร้อนรน จากการถูกขัดสีนะครับ
สวัสดีค่ะ
เราควรขอบคุณกระดาษทรายที่มาขัดเกลาส่วนที่หยาบและเกินออกไปจากเรานะคะ
แ่น่นอนว่าย่อมจะต้องรู้สึกแสบร้อน... แต่หลังจากนั้นเราก็จะประณีตขึ้นนะคะ :)
กระดาษทรายมีหน้าขัด แต่ขัดตัวเองไม่ได้
ขวานทำหน้าที่ถาก แต่ไม่สามารถากด้ามตัวเองได้
แต่ใจคน สามารถใช้ใจขัดถากให้สวยงามได้ด้วยใช้ใจ
สวัสดีค่ะท่าน 
วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ขอบคุณข้อคิดที่แสนดีค่ะ และชอบมาก
ต้องขอโทษที่เพิ่งมาตอบเพราะเพิ่งเห็นค่ะ
"ใจคน สามารถใช้ใจขัดถากให้สวยงามได้ด้วยใช้ใจ"