ไม่ได้ตั้งใจพาไปเที่ยวแต่เดี๋ยวเดียวพาไปรู้และสัมผัส.....ชุมชนดวงแข

ครึ่งวันของการสัมมนาครูเพื่อศิษย์ครั้งที่ 3 ที่ กทม.  สมาชิกได้ไปเยี่ยมมูลนิธิเด็กชุมชนดวงแข  กรุงเทพฯ  วันที่ 19 เมษายน 2555

*****

ครูอ้อยได้ยินชื่อชุมชนนี้มานานแล้ว  แต่ไม่มีโอกาสไปดูหรือเยี่ยมชมสักครั้งหนึ่ง 

*****

*****

เมื่อปี พ.ศ.2552  ครูอ้อยได้มีโอกาสไปเที่ยวประเทศลาว  และได้รู้จักกับคนลาวที่มีลูกหลานมาเรียนที่โรงเรียนครูอ้อยสอน

*****

*****

เขาเล่าว่า......ต้นตระกูลของเขา เคยอพยพมาอยู่ในไทยและในหลวงรัชกาลที่ 5  ได้พระราชทานที่ดินและบ้านให้อยู่พำนัก  แต่ต่อมาเวลาผ่านไป  ลูกหลานได้ทำมาหากินที่ประเทศลาว  บ้างก็เดินทางไปเรียนที่ฝรั่งเศส  บ้านหลังนี้จึงไม่มีคนอยู่  ขณะนี้กรมธนารักษ์ได้ดูแล......ครูอ้อยเพิ่งจะรู้ว่า  บ้านหลังนี้ล่ะ  บ้านที่นั่งฟังเจ้าหน้าที่มูลนิธิฯบรรยาย .....คือบ้านหลังนั้นที่เขากล่าวถึง

*****

*****

อนุโมทนาบุญกับเจ้าของบ้านด้วยจริงใจที่ได้ให้มูลนิธิฯ ได้ใช้เนื้อที่ให้เกิดประโยชน์ต่อเด็กที่เดือดร้อนและต้องการที่พึ่งพักพิง

*****

*****

เด็กๆหลากหลายพ่อแม่ที่มีพื้นฐานชีวิตแตกต่างกัน  บ้างครบสมบูรณ์  บ้างมีครึ่งขาดครึ่ง  บ้างไร้ที่พึ่งไม่มีอะไรเลยในชีวิต  บ้านหลังนี้จะเปรียบเสมือนเป็นสวรรค์ในยามที่พวกเขาขาดที่พึ่งจริงๆ

*****

จากที่นี่  เราทั้งหมดได้ใช้เวลาฟังการบรรยายของเจ้าหน้าที่  หลายๆเรื่องที่หลายๆคนฟังและคิดแตกต่างๆกัน  แต่มีอยู่อย่างเดียวที่เหมือนๆกัน ก็คือ...สงสาร

*****

บ้างก็คิดว่า  นั่นคือ วิถีชีวิตของพวกเขาที่เลือกเอง  บ้างก็คิดว่าพวกเขาขาดโอกาสและต้องการคนหยิบยื่นโอกาสให้พวกเขาบ้าง   บ้างก็คิดว่า......ที่นี่คือสถานที่ที่ดีที่สุดของพวกเขาในการประกอบอาชีพ

*****

ไม่ได้นำภาพมาลงกับการอยู่พำนักของพวกเขา  เราได้วิเคราะห์จากสิ่งที่ได้เห็นกัน  จากก้นบึ้งของความคิดของแต่ละคน   บางท่านไม่เคยพบมาเลยชั่วชีวิต   บางท่านเกิดมาก็พบเพราะมีชีวิตที่นี่   จะคิดอย่างไรก็ตาม  นั่นคือ  ไม่ได้ตั้งใจพาไปเที่ยวแต่เดี๋ยวเดียวที่ไปรู้และสัมผัส.....ชุมชนดวงแข

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณทั้งสามท่านเลยนะคะ Tawandin, ฅนล่าฝัน, และ นายสามารถ เศรษฐวิทยา.