นฤทธิ์ ดวงสุวรรณ สมพร สุวรรณเรืองศรี
ประธานโกสินทร์
พา ผอมขำ อ. สมพร สุวรรณเรืองศรี อ.กาจ ดิษฐาอภิชัย
หมอหร้อหวาน อ.ฉิ้น บัวบาน อ.สมคิด ทองสง
สมชาติ นาคะวิโรจน์ อ. วีระแสงเพชร
สมนึก นุ่นด้วง มอบมะเขือย่านให้..หมอหร้อหวาน
เรื่องกล้วยๆ กล้วยคุณหมอสมนึก นุ่นด้วง
ราตรีสวัสดิ์ค่ะท่านพี่บังวอญ่า ต้องรีบนอนพรุ่งนี้รีบไปโรงเรียนกะว่า7.00นถึง5555
สวัสดีค่ะคุณตา
Wonder of multi-colour shirts on show ;-)
You also changed -- didn't recognize your avatar at first glance ;-);-)
- ดีใจด้วยค่ะ ... ที่ช่วยสาธารณสุขไทย
เรียนครูกาย ตื่นทันไปรร ตามตั้งใจมั้ยครับ คุณครูคนขยันต้องไปทันก่อนเวลาแน่
"ดอกไม้จากคุณยายให้ฝันดี
จากคืนนั้นมาคืนนี้คงมีฝัน
ห่วงใยใส่ใจกันและกัน
มิตรสัมพันทางโกว์ขอบคุณครับ
ท่านพี่
เรียนท่าน sr ขอบคุณที่มาให้กำลังใจ แม้นไม่เข้าใจ ก็เป็นพลังใจ เพียงเห็นชื่อ sr มาก็ชื่นใจ
ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำ ไปช้า ๆ อย่างมั่นคง ....รอติดตามนะคะ
เรียนคุณหมอเปิ้ล งานนี้มีสาธารณสุขเรามาร่วมเป็นกรรมการหลายคน
พัทลุงน่าอยู่ต้องสุขภาวะ
เรียนอาจารย์น้อง แหม็งแค็ง หมายจริงจัง ย่าหนัด มีหลายชื่อ....http://www.gotoknow.org/blogs/posts/240990 สำหรับภาพประจำตัวนี้ ถ่ายตอนเดินป่าเขาเจ๊ดยอด เข้ากับบันทึกเดินทางหมื่นลี้ เมืองลุงน่าอยู่ เมืองป้าน่ารัก หากลุงเป็นป่า คือเขาบรรทัด หากป้าเป็นทะเลคือทะเลสาบ... ( (คณะทำงานชุดนี้ ไม่สนับสนุนบทบาทสตรีเลยนะคะ มีอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่าคะ สงสัยว่า การทำให้บ้านเมืองน่าอยู่ในมุมมองของผู้ชาย จะตอบสนองความต้องการของผู้หญิงหรือเปล่า และเป็นเพราะแล้งสตรีนี้หรือเปล่าคะ บรรยากาศในการประชุมถึงแหม็งแคง ตกลงแปลว่าอะไรน้า คำนี้)
เคณะทำงานชุดนี้ มีผู้หญิงหลายคน มี3 หลักคือ เมืองเกษตรยั่งยืน
มีคุณเบญจวรรณ เพ็งหนู เป็นหัวหน้าประเด็น
ประเด็นการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ และ คนมีคุณภาพชีวิตที่ดี เป็นผู้ชาย
กรรมการที่ปรึกษาก็เป็นผู้หญิงมีคุณ จีรนันท์
พิตรปรีชา(ใบไม้ที่หายไป)และอีกหลายๆท่าน
อยากเรียนเชิญอาจารย์น้องมาเยี่ยมชมเมืองลุงเมืองป้า
ฟาร์มใอดิน กลิ่นไม้ ฝากฟ้าให้ดูแลสักสามสี่ฟัน มาหาลุง
บังวอญ่า ขา...เมืองลุงน่าอยู่.. คนเมืองลุงก็น่ารัก มากด้วยน้ำใจ..ยังไม่ได้ชมว่า ชอบรูปบัง ที่มีผ้าขะม้าโพกหัว...สงสัยเอาไว้ซับเหงื่อตอนขึ้นเขาเจ็ดยอด. :-)) .บัง..ขึ้นเขาเจ็ดยอดไปกี่ครั้งแล้วค่ะ?? .ส่วนตัวเคยปีนขึ้นไปพิชิตแล้วเช่นกัน เมื่อ 4 ปีก่อน เดินไปกัน 6 คน ลุงที่กรุณาพาขึ้นไปท่านเดินเป็นครั้ังที่ 7 แล้วก็ยังบอกว่าไม่เบื่อ ทุกครั้งท่านขึ้นไปในต่างช่วงเวลาของรอบปี เก็บความทรงจำเป็นภาพวาดสีน้ำมาให้ชื่นชม ครั้งนั้นเราแบกข้าวของกันไปเอง ผูกเปลนอนกลางป่า หุงข้าวบนก้อนเส้า ฟังเรื่องเล่า และเสียงร้องของนกหว้า กว่าจะเดินถึงยอด ก็อีกหนึ่งวัน เหงื่อที่ออกมาชนิดที่เรียกได้ว่า ดีท๊อกซ์ อย่างดีนี่เอง ช่วงที่เดินขึ้นลงสันปันน้ำ โชคดีฝนไม่ตกตลอดทาง เลือกเวลาีที่เหมาะในรอบปีประมาณปลายกุมภาฯ บอกได้ว่า รักและหวงแหนแผ่นนี้เป็นที่สุด.บนเขาเจ็ดยอดทัศนวิสัยวันนั้นฟ้าเปิดมาก มองเห็นทะเลสาบทางขวา ปากน้ำประเหลียนทางซ้าย เรียกได้ว่า เห็นทั้งผั่งอันดามันและอ่าวไทย ขอบคุณทุกอย่างที่ได้สร้างสรรค์มา..ขอบคุณที่มีผืนป่าเอาไว้ซับน้ำจากหยดเล็กๆ รวมเป็นแอ่ง ไหลลงมาเป็นสายน้ำใหญ่ รากไม้ที่ช่วยชลอความเร็วของน้ำ และ่ก่อกำเนิน้ำตกสวยๆหลายสายในพัทลุงและตรััง ยังประโยชน์ให้กับผองเรา...โปรดช่วยกันรักษาป่าให้คงอยู่
ว่าแต่ เมืืองลุงมีต้นจูดขึ้นบนเขาเจ็ดยอด แถมในเลสาปก็มีต้นจูด เห็นระบบนิเวศในเส้นทางปีนเขาแล้วชอบมาก น่าสนใจใคร่รู้ ชื่นชม พืชดึกดำบรรพ์ เฟิร์นต้น (tree fern) บัวแฉก (เฟิร์นโบราณ) ต้นไม้ใส่เสื้อ (คลุมด้วยพืชอิงอาศัย) มอสต่่างๆ มีพรุภูเขา ไม้แคระ ในพื้นที่ระัดับตวามสูงขนาดนั้น เอามาเล่าให้นักศึกษาฟังบ่อยๆ ให้เกิดความภูมิใจในพื้นถิ่น รักและหวงแหน ป่าต้นน้ำ จริงๆแล้วสงสัยมากที่มีพืืชพรรณและระบบนิเวศอย่างนั้น กลับมาอ่านหาคำตอบได้ความว่า เป็นพรุภูเขา จึงมีต้ันหม้อข้าวหม้อแกงลิง และพืชพวกจูด บันทึกรูปไว้ประกอบการสอนมากมายค่ะ บังวอญ่า ...ขอบคุณ..เมืองลุงนี้แสนดีหนักหนา น่าอยู่ น่าไปเยี่ยมและไปพัก ฟังเพลงบอกก็เพลินค่ะ
เรียนท่านเขียว ตอนนี้ผมกำลังค้นข้อมูล เรื่องอาเซี่ยนกับกลุ่มเกษจรกร ความได้เปรียบเสียเปรียบอยู่ คงได้มีการแลกเปลี่ยนกันอีก
สวัสดีน้องครูอิง
การทำงาน บางทีต้องแหม็งแค็ง หลายครั้งหลายหนต้อง กร็องแหม็งเอาเอง แต่ถ้ามีเพื่อนมาช่วยมั่งก็พอเบาแรง
สวัสดีคุณมะเดื่อ..... ใช่แล้วครับ มีความสุขที่มีงาน มีความสุขที่ไ้ด้ทำงาน มีความสุขหากเป้าหมายสำเร็จและเป็นคนต้นคิดคนช่วยทำแต่ต้น
เรียนคุณหมอ ได้จนท.สสจ.มาเป็นกรรมการงานนี้ด้วย แต่คงต้องสร้างหลักคิดติดหลักการคืองานสร้างสุข ไม่เช่นนั้นแล้ว เมืองลุงน่าอยู่กจะไปติดกับกิจกรรมไม่ผ่านกระบวนการคิกสร้างกระแสให้ทุกคนรู้สึกร่วมเป็นเจ้าของความน่าอยู่
มะเขือย่านคืออะไรท่านวอญ่า
เรียนอาจารย์ ธนิตย์ ด้วยความยินดี มาล่องเรือ เล่าเรื่องประวัติศาสตรประพาส มาเลย์เซีย เส้นทางปากะยูน มาย้อนรอยถอยหลังฟังตำนาน
เรียน อาจารย์ ขวัญ
เขาเจ็ดยอดเดินขึ้นหลายครั้งมากกว่าห้าครั้ง
เขาลูกร้อนหนึ่งครั้ง
ในตระหนึ่งครั้ง
ทีมขึ้นเขาเจ็ดยอด เป็นพวกกัน อยู่ในชมรม"คนรักเขาเสียแล้ว"
เฮียเลิศ บุญเลิศ ชายเกตุ เป็นโตโผ้ใหญ่ หลังสุด พาสองบล็อกเกอรสุกหล่ออแห่งโกทูโนว์ขึ้นเสี่งภัย เดือน สิบเอ็ด ช่วงฝนตก http://www.gotoknow.org/blogs/posts/316931
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/336621
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/349689
http://50.17.211.118/blogs/posts/347821 และอีกหลายๆบันทึก ในเดินทางหมื่นลี้ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่ม
และในบันทึกของน้องเอก กับน้องหนานเกียรติ
เรียนน้องนาง มะเขือย่านเป็นมะเขือเถาว์ เดี๋ยวออกลูกจะนำมาฝากให้ชม
หนุนให้ปฏิบัติการเพื่อชุมชนและการสาธารณสุขต่อไป
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
เห็นแกนนำคึกคัก กิจกรรมคงคึกคักตาม เมืองลุงน่าอยู่แน่แน่ครับ
เรื่องกล้วยๆ...
ได้ศัพท์ใหม่ ด้วย ค่ะ "การประชุมที่แหม็งแค็ง"
555
สวัสดีคุณครู ป 1 เมืองลุงน่าอยู่ ตามที่คิดกัน ต้องการให้ความน่าอยู่เริ่มจากส่วนเล็กๆของสังคมที่เรียกว่าครอบครัว
เรียน คุณพ่อน้องซอมพอ... เมืองลุงน่าอยู่กรรมการหลายคนมาจาก โครงการดับบ้านดับเมือง
เรามีองค์กรชุมชนคล้ายๆกับเมืองน่าน
ที่เมืองน่าน ชมรมฮักเมืองน่านชื่นชมมานานแล้ว
กระซิบรักเมืองน่านน่ะนี้
สวัสดีคุณ ชาตา บรรยากาศแหม็งแ็ค็งแต่สุดเป้าหมายเดียวกันก็นำมาสู่การประชุมที่น่าชุมน่าเรียนรู้
มาให้กำลังใจคนทำงานค่ะ
มัวแต่จัดกิจกรรมตามนโยบาย
เลยไม่ค่อยได้ไปถอดบทเรียนเลยค่ะ
แต่ช่วงนี้ได้รับหนังสือจากพัฒนาชุมชนให้ไปช่วยจัดเวที
การทำแผนตำบลแล้วค่ะ
คงยุ่งไปอีกหลายวันค่ะ
สวัสดีครู บอนนี่ ประสบการณ์ในเวทีเป็นการเรียนลัดสันทักจัดเจน เรียนเร็ว ผมก็เรียนรู้จากเวที หัดลองไปลองทำหลายอย่างก็ทำได้เกิดจากเวที