เมื่อทราบว่าจะต้องได้รับการตรวจสอบค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลสำหรับการฟอกเลือด จากกรมบัญชีกลางและสปสช. โดยนำร่องที่จังหวัดหนองคายเป็นแห่งแรก รายการที่ขอเวชระเบียนยาวเป็นหางว่าวนั้น ทำเอาความเครียดเข้าครอบงำพวกเราพยาบาลหน่วยไตเทียมเลยทีเดียว โดยเฉพาะเรื่องการเตรียมเอกสารคือปัญหาหลัก สองสัปดาห์ผ่านไป...
ถึงวันนี้รู้สึกว่าพวกเราหมดแรง ไม่ได้หยุดแม้วันเสาร์ อาทิตย์ กลับค่ำมาหลายวัน พวกเรานอกจากจะต้องให้การดูแลคนไข้จนต้องกินข้าวเที่ยงตอนบ่ายสองทุกวันแล้ว งานอื่นๆที่พวกเราต้องทำ มากมายเหลือเกิน อะไรคือสิ่งที่ทำพวกเรายังอยู่ได้ในหน่วยงานนี้
ถามน้องๆแล้ว ทุกคนบอกว่า การทำงานเป็นทีม การที่พวกเรามีความผูกพันที่ดีต่อกัน ร่วมแรงร่วมใจกัน มันคือแรงใจ แรงพลังที่ทำให้มีกำลังใจในการทำงานต่อไป
คำพูดของน้องจอยที่บอกว่า รู้สึกไม่ดีเลย ที่จัดหาเอกสารไม่ได้
น้องเจนบอกว่า "หนูนอนไม่หลับเลย "( ทั้งๆที่เป็นคนหลับง่าย)
น้องดี้พาครอบครัวมาช่วยกัน
น้องเจี๊ยบ ก็มีลูกสาวเป็นลูกมือ
น้องอ้อยก็นำงานกลับไปบ้าน
ถึงเวลานี้แม้ทุกอย่างจะไม่เรียบร้อย แต่สิ่งดีๆที่มองเห็น มันคือกำลังใจที่ส่งมาให้หัวหน้า ที่แม้ว่าจะอ่อนล้า แต่ก็ยังมีความรู้สึกดีที่เวลานี้ทุกคนไม่ทิ้งกัน รวมพลังกันโดยไม่ต้องสั่ง นั่นคือความสำเร็จของการนำ ที่ทำให้นึกถึงแล้วก็ยิ้มได้ มันชุ่มฉ่ำในใจทีเดียว
ที่สำคัญที่สุด น้องๆ ได้เรียนรู้ว่าผลงานของตนเองเป็นอย่างไร และจะทำให้ดีขึ้นได้อย่างไร หัวหน้าคงไม่ต้องบอก เพราะเกิดการเรียนรู้ด้วยตนเองแล้ว ขอบคุณน้องๆทุกคนนะคะ พรุ่งนี้เราก็มาลุ้นกันค่ะ
น้องนาง เห็นความรับผิดชอบในทีม ทั้ง จอยเจนดี้ เจี๋ยบ อ้อย นี้ถ้าอยู่ไม่ไกลขอเป็นเจ้าภาพให้กับทีมสักหนึ่งอิ่มน่ะน้องๆ
ย่อมได้อยู่แล้วครับ มาชวนไปให้กำลังใจ ลูกจ้าง ไปเสวนาเรื่องทำอย่างไรให้หัวใจมีชา ที่นี้(http://www.gotoknow.org/blogs/posts/487693)
ขอให้กำลังใจนะคะ..
แวะมาบอกคิดถึง
และมาเข้าแถวรออ่านบันทึกใหม่ด้วยค่ะ