ตกผลึกความคิด : จากกิจกรรมนำอาหารไปเลี้ยงผู้สูงอายุ
วันนี้เป็นโอกาสที่ดีจากกัลยาณมิตรเพื่อนสนิทที่ได้ชักชวนกันไปทำกิจกรรมดีๆ ในการจัดอาหารไปเลี้ยงผู้สูงอายุที่ศูนย์พักคนชราบ้านทักษิณ แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ ประมาณ 2 ชั่วโมง แต่มุมสะท้อนการดำรงชีวิตของผู้สูงอายุหลายๆ ท่านที่ได้ฟังเรื่องราวที่บอกเล่าจากน้านิตซึ่งเป็นผู้ดูแลศูนย์แห่งนี้ทำให้ได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ มากมาย และยังเป็นคำถามที่ชวนให้คิดต่อค่ะ
เรื่องราวที่มาที่ไปของผู้สูงอายุที่พักอาศัยในบ้านพักแห่งนี้มีความแตกต่างกันไปค่ะ ซึ่งได้มีโอกาสถามน้านิตบ้างสำหรับเรื่องราวของผู้สูงอายุบางท่าน แถมมีอยู่ท่านหนึ่งรู้จักกับแม่ ยายเคยขายของในตลาด แต่ที่ต้องมาอยู่บ้านพักคนชราเพราะอยู่บ้านลูกหลานขอแต่เงิน ยายบอกกับแม่มาอย่างนี้ บางท่านก็อยู่ตัวคนเดียว พออายุมากจึงต้องมาพักอยู่ที่ศูนย์
เห็นอะไร : สภาพแวดล้อมที่ดี
เรื่องราวความเป็นมาเป็นไป อาจจะไม่สำคัญนัก แต่ปัจจุบันที่กำลังดำเนินอยู่คือ การดำรงชีวิตอยู่ในศูนย์แห่งนี้ ซึ่งมีหลายๆ สิ่งที่ทำให้รู้สึกถึงคุณภาพความเป็นอยู่ที่ดีของผู้สูงอายุที่ได้มีโอกาสมาอยู่ในศูนย์แห่งนี้ (เป็นเพียงบางส่วนจากการบอกเล่าของน้านิต ซึ่งมีเวลาพูดคุยกันในระหว่างตักอาหารให้ผู้สูงอายุ ผนวกกับการสังเกตของตัวเอง) คือ
- สภาพแวดล้อมภายในศูนย์ มีต้นไม้ มีพื้นที่กว้างขวาง
- อาหารการกินมีให้กินครบทุกมื้อ และเจ้าหน้าทุกคนมีความเอาใจใส่ผู้สูงอายุเป็นอย่างดี รู้ว่าท่านใดมีโรคประจำตัวอะไร ควรจะท่านอาหารอย่างไร หรือแม้กระทั้งบางท่านไม่สะดวกจะทานพร้อมเพื่อนๆ ก็เก็บอาหารไว้อย่างดี รอให้ถึงเวลาที่พร้อมแล้วก็ลงมาทานอาหารที่โรงอาหาร
- เจ้าหน้าที่ทำตารางนัดตรวจกับหมอไว้ชัดเจน ผู้สูงท่านไหนมีนัดไปรับยา ตรวจเลือด หรือมีนัดไปโรงพยาบาลก็จดไว้ชัดเจน บางท่านต้องงดอาหารตั้งแต่กี่โมง อย่างไร หรือต้องกินยาอะไรในแต่ละมื้อ มีรายละเอียดหมดทุกอย่าง เจ้าหน้าที่ดูแลให้เป็นอย่างดี
- กิจกรรมยามว่าง มีทั้งสวดมนต์ ปลูกผักสวนครัว ใครอยากเย็บผ้า ทำดอกไม้ หรือกิจกรรมอื่นๆ (สอบถามมาไม่ทุกอย่าง) ก็มีกิจกรรมให้ทำในบางอย่าง อุปกรณ์ก็สามารถจัดหาให้ได้ (คาดว่าน่าจะเป็นบางส่วนค่ะ)
เห็นอะไร : ผู้สูงอายุที่อาศัยมีหลายกลุ่ม
นอกจากนี้แล้ว วันนี้ได้มีโอกาสพบกับผู้สูงอายุที่ยังเดินได้ คือ เดินจากบ้านพักมาทานอาหารที่โรงอาหารได้ หลายๆ ท่านจะต้องใช้ไม้เท้า เพราะเดินไม่สะดวก ซึ่งน้านิตบอกว่าที่นี่จัดกลุ่มผู้สูงอายุเกรด A ส่วนเกรด B และ C คือ ไม่สามารถเดินได้ หรือทานอาหารเองไม่ได้ ซึ่งจะมีเจ้าหน้าที่มานำอาหารจากโรงอาหารไปให้หรือช่วยป้อนอาหารให้ และมีอยู่กลุ่มหนึ่งที่จะมีเจ้าหน้าที่ดูแลตลอด 24 ชั่วโมง
เห็นอะไร : ในช่วงทานอาหาร
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเตรียมอาหารที่จัดไป ผู้สูงอายุต่างก็มานั่งที่โต๊ะอย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนแต่ละท่านจะมีที่ประจำค่ะ ตอนที่จัดของเป็นชุดๆ ไปแจก ประกอบไปด้วย ผลไม้ นม น้ำผลไม้ ผู้สูงอายุจะช่วยกันบอกว่า ตรงนี้ยายคนนี้นั่ง ตรงนี้ตาคนนี้นั่ง เพราะผู้สูงอายุบางท่านเดินมาถึงช้า ด้วยข้อจำกัดทางกายภาพที่ต้องใช้ไม้เท้าค่ะ บางท่านก็ยังแข็งแรงดีเชียว และหลายๆ ท่านก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
ผู้สูงอายุแต่ละท่านจะมีถุงพลาสติกประจำตัว เพราะผลไม้และเครื่องดื่มที่เอามาให้ก็ไม่สามารถจะกินได้หมดในมื้อเดียว ทุกท่านก็จะเก็บใส่ถุงเอาไว้กินช่วงอื่นๆ บางท่านก็มีกล่องใส่ข้าว เอาไว้เก็บข้าวกับกับข้าวที่กินไม่หมด
จากข้อมูลบางส่วนก็สะท้อนให้เห็นความเป็นอยู่ที่ดี เพราะมีอาหาร คนดูแล และการเอาใจใส่เรื่องสุขภาพจากศูนย์อย่างดีเลยค่ะ
คำถามที่เกิดขึ้น
แต่อีกมุมหนึ่งแล้ว จากการประเมินด้วยตนเอง ผู้สูงอายุหลายท่านได้ใช้ชีวิตจนถึงปัจจุบันต่างก็เหมือนมีอะไรอยู่ในใจ ถึงแม้สภาพแวดล้อมในการอยู่อาศัยเอื้ออำนวยต่อการดำรงชีวิตได้อย่างดี แต่ภายในจิตใจแล้วนั้นไม่อาจรู้เลยว่าแรงจูงใจในการใช้ชีวิตของแต่ละท่านเป็นอย่างไรบ้าง บางเรื่องราวที่ได้ฟังจากการบอกเล่า เช่น บางท่านก็ไม่มาร่วมกิจกรรมที่จัดระหว่างวัน บางท่านยังไม่สามารถยอมรับว่าตนเองต้องมาอยู่อาศัยที่ศูนย์จึงมีปัญหาในการปรับตัวบ้าง เป็นต้น
เมื่อได้ฟังทั้งเรื่องราวที่น้านิตบอกเล่า ในใจตัวเองก็มีคำถามผุดขึ้นมาว่า ถึงแม้สภาพแวดล้อมทางกายภาพที่ดีอย่างไรก็ตาม แต่หากเรื่องใจของผู้สูงอายุยังคงติดอยู่กับความกังวลบางอย่างซึ่งก็ไม่รู้ว่าคืออะไรค่ะ เพราะก็ไม่ได้ไปถามผู้สูงอายุโดยตรง แล้วก็แอบคิดต่อว่าจะมีวิธีอะไรบ้างที่พอจะช่วย refresh ความคิด ความรู้สึกใหม่เพื่อสร้างแรงจูงใจให้แก่ผู้สูงอายุในการดำเนินชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีชีวิตชีวา หรือมีกำลังใจดีที่ต่อไปอย่างไร
ถึงแม้ว่าผู้สูงอายุหลายท่าน ดูเหมือนจะมีกำลังใจในการดำเนินชีวิตที่เหลือค่อนข้างสูง เพราะสังเกตจากการพูดคุย การแสดงออก ยังแสดงออกถึงความสดชื่นของท่านบ้าง แต่บางท่านเหมือนมีความรู้สึกอะไรอยู่ในใจค่ะ .......
ความรู้สึกดี
นอกเหนือจากสิ่งดีๆ ที่เห็น กับคำถามที่เกิดขึ้น ก็ยังมีอีกความรู้สึกหนึ่งนึง นั่นคือความรู้สึกดีๆ ที่ได้มีโอกาสมอบความสุขเล็กๆ ให้ผู้สูงอายุในศูนย์แห่งนี้ และความรู้สึกดีอีกอย่างหนึ่งคือ ตัวแทนผู้สูงอายุท่านหนึ่งได้กล่าวขอบคุณ ท่านอวยพรให้มาเยอะแยะเลยค่ะ ซึ่งประทับใจตรงที่แววตาของท่านที่สื่อความรู้สึกดีๆ กลับมาให้ค่ะ
^__^
ความเห็น (5)
...
ตกผลึกความคิดที่คิดนึก
ความรู้สึกตกไม่ได้ดั่งใจฝัน
ทำสิ่งดีสิ่งงามแบ่งปันกัน
เป็นเช่นนี้ทุกวันผูกพันใจ
คำอวยพรสอนเราในหลายอย่าง
มีสติปล่อยวางชีวิตได้
ละความโลภโกรธหลงปลงความตาย
ใช้ชีวิตมีความหมายปลายทางดี
...
;)...
ขออนุโมทนาบุญกับกิจกรรมดีดีด้วยค่ะ
ไม่ว่าที่ไหนๆ ก็คงจะไม่เหมือนบ้าน ดั่งคำที่ว่า ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง
ทุกๆ คืนวันจันทร์ข้าพเจ้าจะไปเป็นอาสาสมัครรับส่งขนมปังที่เหลือจากการขายในแต่ละวันจากร้านเบเกอรี่ที่เข้าร่วมกิจกรรม ไปยังบ้านพักคนชราใกล้บ้านเพื่อเป็นอาหารเช้าของวันรุ่งขึ้น
ทุกๆครั้งก็จะเห็นคนชราบางคนนั่งมองออกมานอกหน้าต่างในยามกลางคืน ทำให้เราคิดว่าเราต้องดูแลผู่เฒ่าที่บ้านให้ดี
ขอบคุณบันทึกดีดีค่ะ
สุขใจไปกับน้องมะปรางและเพื่อน...สาธุ...อนุโมทนาบุญนะครับ
แล้วก็แอบคิดต่อว่าจะมีวิธีอะไรบ้างที่พอจะช่วย refresh ความคิด ความรู้สึกใหม่เพื่อสร้างแรงจูงใจให้แก่ผู้สูงอายุในการดำเนินชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีชีวิตชีวา หรือมีกำลังใจดีที่ต่อไปอย่างไร ... แรงจูงใจให้ดำเนินชีวิต เมื่อแรง กำลัง เงิน ถดถอย สุดท้ายคงเป็น "ความศรัทธาในตัวเอง" (จากหนังสือเข็มทิศชีวิตค่ะ) 1.การได้รำลึกถึงสิ่งดีงาม ที่ทำไว้ในอดีต 2. การอยู่อย่างมีความหมายต่อผู้อื่น
อย่างแรก เป็นสิ่งที่ต้องสั่งสมมา ณ ตอนนี้แก้ไขไม่ได้ อย่างที่สอง กิจกรรม ที่ช่วยผู้อื่น เช่นดูแลผู้สูงอายุอื่นที่ป่วยหนัก -palliative care ก็ช่วยสร้าง "ความหมาย" ได้ แต่ผู้สูงอายุบางคน การคิดวนไปวนมากับความผิดหวังนานๆ ร่วมกับโรคประจำตัว ทำให้สารเคมีสมองผิดปกติ เป็นภาวะซึมเศร้า (Depression) กรณีนี้ ควรได้รับการคัดกรอง และอาจต้องใช้ยารักษา เพื่อ "ดึงคนจมน้ำ" ขึ้นมาบนบกก่อนค่ะ
น้องมะปรางเป็นคนช่างสังเกตและสรุปประเด็นสำคัญได้ดี เห็นชัดเจน
ยินดีและอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ