บุหรี่เลิกแล้ว…ดูดีเชียว!!!
สมัยก่อนรูปถ่ายหลาย ๆ ใบของพ่อที่ถ่ายเก็บไว้ มีทั้งถือ ทั้งคาบ ซึ่งพ่อไม่เคยพูดหรอกนะว่า…. สูบแล้วมันโก้มันเก๋…
จำความได้…. ก็เห็นพ่อสูบอย่างนั้น คาบอย่างนั้นมาตลอด
สมาชิกในครอบครัว ไม่มีใครทักท้วง หรือเห็นดีเห็นงาม อาจเป็นเพราะว่า…มันเป็นภาพแห่งความเคยชินที่ มองเห็นเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ เพราะบ้านข้างๆ ก็สูบ บ้านโน้นก็มีคนสูบ ในตลาดก็มีคนสูบ ร้านน้ำชาก็มีตนสูบ โรงหนัง วัด หรือโรงเรียน ก็มีคนสูบไปทั่ว
สรุปว่า…ที่ไหน ๆ ใคร ๆ ก็สูบ
เมื่อ….สมัยโน้น…… สมัยที่ยังคงเป็นเด็กอยู่
พ่อสูบตั้งแต่วัยรุ่น วัยหนุ่ม จนเข้าวัยสูงอายุ
ช่วงวัยที่พ่ออายุมากขึ้น ….ช่วงเวลานั้น ก่อนนอนแทบทุกคืน…ก็จะได้ยินเสียงของพ่อไอ โขลก โขลก ๆ
วัยนี้เอง….ลูก ๆ ต่างลงความเห็นว่า …หากฝืนให้พ่อ สูบสิ่งชั่วร้ายนี้ต่อไป พ่อคงไม่ไหวเสียแล้วกระมัง!!!
โรงพยาบาลคือที่พึ่งสุดท้ายของพ่อ…ที่แม่และลูก ๆ ทุกคนเห็นว่า …หากพ่อไม่ไป ก็คงมีการใช้ไม้ตายกันบ้างล่ะ!! คราวนี้
พอเอาเข้าจริง ๆ ..วันที่พ่อต้องเข้าโรงพยาบาล พ่อกลับไม่ดื้อ….พ่อยอมไปโดยดี
นั้นเป็นเพราะอะไรหรือ?
การไอมันทรมานเหลือเกิน… การหายใจฮืด ๆ หายใจลำบาก มันไม่มีความสุขเลย
วันนั้น …วันที่พ่อต้องเข้ารับการรักษาเป็นคนไข้ในโรงพยาบาล
หมอบอกว่า…พ่อมีอาการของถุงลมโป่งพอง พ่อต้องเลิกทั้งบุหรี่และเหล้า ไปพร้อม ๆ กัน
มิเช่นนั้นแล้ว ….อนาคตอันใกล้นี้ พ่ออาจต้องใส่ท่อหายใจ เพราะปอดของพ่อมันไม่ไหวแล้วละซิ
พ่อเข้ารับการักษาตัวเป็นคนไข้ใน อยู่ประมาณ 1- 2 สัปดาห์
ความตั้งใจอันแน่วแน่…ของพ่อคือ ต้อง… หักกันแบบดิบ ๆ
หากพ่อไม่หักแบบดิบ ๆ พ่อคงต้องคิดเหมือนแม่ และลูก ๆ ตามที่หมอบอก
คือการนอนรอวันที่ร่างกายจะต้องเป็นไปตามสภาพการณ์ของมัน
ช่วงวิกฤติ…..เป็นช่วงที่ทุกคนต่างใจจดใจจ่อ และเป็นกำลังใจให้กับพ่อกันถ้วนทั่ว
หักดิบกันหลายครั้ง (มีแอบกิน แอบสูบบ้าง) จนแม่และลูก ๆ บอกว่า…อยากเป็นอย่างที่หมอพูดหรือไง?
และเมื่อถึงวันนั้น …อาจจะไม่ได้เห็นลูก ๆ ใช้ชีวิต และสร้างครอบครัว หรอกนะจะบอกให้
มาวันนี้ วันที่พ่อมีอายุร่วม 84 ปีแล้ว พ่อยังคงมีสุขภาพแข็งแรง พ่อยังคงจับจอบ เข้าสวน ขึ้นลองกอง และทุเรียนได้อยู่
สายตาของพ่อยังเป็นปกติ ยังคงขับรถพาแม่ไปวัดในวันพระได้อย่างสบาย ๆ
เพราะชีวิตบั้นปลายของพ่อ ไม่สูบบุหรี่ เป็นการถาวร…สุขภาพจึงเป็นอย่างที่เห็น
หากนึกย้อนกลับไป เมื่อเกือบ 50 ปีก่อน ถ้าพ่อยังคงสูบบุหรี่ มวนต่อมวน ยังคงกินเหล้าหัวราน้ำอยู่
พ่อจะมีวันนี้หรือไม่? พูดไปก็พาลไม่อยากจะคิดต่อ
ภูมิใจนะ!!! ในสิ่งที่พ่อได้ลงมือทำ ….แม้นว่าวันวานในอดีต มันจะไม่ใช่สิ่งที่ดีนักในสายตาของครอบครัว
แต่อย่างน้อย วันนี้สิ่งสำคัญในชีวิตของพ่อคือ… สุขภาพกายและความสุขทางใจ
พ่อดูดีเชียว!!…..ในสายตาของแม่และลูก ๆ
แค่นี้…ครอบครัวของเรา ก็ภูมิใจและดีใจเป็นที่สุดแล้ว
ความเห็น (9)
มาร่วมมีความสุขด้วยค่ะ..
คุณพ่อแสงฯค่ะ....ภาพน้องดวงใจ...ขวัญใจของคุณปู่ ..น่าำรักเชียวค่ะ..เป็นความสุขทางใจของครอบครัวนะค่ะ ที่ท่านสุขภาพแข้งแรง:-))
ไม่น่าเชื่อว่าคุณพ่อทำได้นะคะ บันทึกนี้ของคุณแสงดิฉันขอนำไปให้คุณพ่อดิฉันได้อ่านค่ะ เพราะท่านเริ่มกลับมาสูบอีกครั้งแล้วค่ะ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/489961
คุณตาแข็งแรงจังนะคะ
ให้ทุกท่านมีความสุขค่ะ :)
ดูทั้งสองท่านสดใสมากเลยนะครับ
ดูงามดีจัง
ภาพคุณตากับหลานน่ารักมากค่ะ
คุณพ่อดูอ่อนกว่าวัย 84 ชื่นชมหัวใจที่เข้มแข็งของท่านมากๆ ค่ะ
ขอบคุณดอกไม้กำลังใจที่ส่งมอบให้ครับ
แวะมาเยี่ยมชม
และส่งต่อกำลังใจคะ
มันกลายเป็นค่านิยมไปแล้ว สำหรับการสูบบุหรี่
ที่ไหน ใครๆ ก็สูบ หรือเพราะหลายๆคนยังคงเห็น
ว่าเป็นเรื่องไกลตัว เพราะตัวเองไม่ได้สูบหรืออย่างไรก็ไม่เข้าใจคะ
คนส่วนใหญ่จะเริ่มให้ความสนใจกับอะไรที่เริ่มมีผลกับตัวเอง จริงๆ
ซะส่วนใหญ่ อีกทั้งกฎหมายบ้านเมืองก็ไม่ได้เข้มงวดอะไรมากมาย
ยิ่งทำให้อะไรๆ แก้ไขยากเข้าไปอีก
นอกจากจะหักดิบ (เหมือนคุณตา) ที่ใจเด็ดกว่าวัยรุ่นหลายๆคนซะอีกคะ
แล้วสุขภาพดีดีก็กลับมา และจะคงอยู่กับท่านไปตลอดคะ