นักเรียนอนุบาลปี2555กับปี2505

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาเป็นเวรประจำวันของครูอ้อย  ได้มีโอกาสเดินไปทางชั้นอนุบาล  เห็นผู้ปกครองมาส่งลูกหลานของตนเอง  แล้วอดนึกนึกถึงอะไรบางอย่าง

*****

ครูอ้อยนึกถึง 4อย่างเท่าที่จำได้ 

1. เมื่อยังเป็นเด็ก

2. ครั้งเมื่อมีลูกเข้าโรงเรียน

3. เคยสอนนะชั้นอนุบาล

4. และจะได้ไปส่งหลานไปโรงเรียนไหมนี่

*****

แต่พอได้ยินเสียงจ้อของเด็กคนนี้กับคุณพ่อของเธอ  ไม่เหมือนเสียงจ้อของครูอ้อยสมัยยังเด็กเลย 

ตอนครูอ้อยยังเด็ก  เข้าโรงเรียน  คุณพ่อกับคุณแม่ก็มีน้องให้ครูอ้อยสองคนเลย  ครูอ้อยมักจะจ้อกับคุณพ่อตอนที่ไปส่งที่โรงเรียนว่า.....คุณพ่อขา  หนูอยากฟังนิทานก่อนนอน  แล้วครูอ้อยก็เอาแขนน้อยๆรัดคอคุณพ่อแน่นและไม่ยอมลงจากอ้อมอก 

*****

ครูอ้อยอ้อนคุณพ่อ  หลังจากที่คุณพ่อบอกครูอ้อยที่ข้างหูว่า  ไปโรงเรียนไปหาครูนะลูก  พ่อจะเล่านิทาน 2เรื่องเลย

*****

ครูอ้อยได้โอกาสอ้อนต่อว่า.....คุณพ่อต้องเกาหลังให้ลูกด้วยนะคะ  คุณพ่อก็ยอม  และตอบว่า ได้สิลูก พ่อจะเกาหลังให้ลูกหลับไปเลย

*****

*****

ครูอ้อยรู้ว่าไม่เป็นจริง  เพราะคุณพ่อต้องดูแล น้องที่เป็นลูกใหม่ของคุณพ่อ  ลูกชายคนแรก  แต่ครูอ้อยก็ยอมเข้าห้องเรียน  เหมือนกับนักเรียนคนนี้ที่ยอมคุณพ่อของเธอและเดินเข้าห้องเรียนโดยดี

[krutoom]

สวัสดีค่ะพี่ครูอ้อยเหลียวหลังมองอดีตผ่านมาแล้วแลหน้ากับเด็กน้อยวัยอนุบาล กับอีกยาวนานกว่าจะเรียนจบได้ สมัยนี้ต้องมีตังค์เพื่อใช้เรียนพิเศษหลังเลิกเรียนนะคะ ฮิตกันเรียนจริงๆ

[ฅนล่าฝัน]

เห็นภาพกับคำกล่าวอ้างอบอุ่นจริงๆครับ..

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณทั้ง 3 ท่านมากๆๆค่ะ  Rinda , ฅนล่าฝัน, และ พระมหาแล อาสโย ขำสุข.