ในแต่ละวันมีคนบ่นๆ...มากมายว่าไม่มีเวลา...แต่สำหรับตนเองไม่เคยคิดว่า..ไม่มีเวลา
เวลาที่มี..พยายามใช้ให้คุ้มค่า..เพราะเวลาแห่งการมีชีวิตอยู่นั้น...เหลือน้อยเหลือเกิน..
ดังนั้น...ตามลมหายใจที่มีจึงพยายามทำสิ่งดีดี...และสิ่งที่ใฝ่ฝันอยากทำให้มากที่สุด...
...
ในแต่ละวัน...ตื่นนอนตอนเช้ามืด...ฝึกจิต...นั่งสมาธิ ปรับคลื่นสมองตนเองด้วย Babanum Kavalum
อ่านหนังสือ...ที่ชอบ...ทำงานดุษฎีนิพนธ์...สายๆ เข้า Gotoknow..ทักทายคนคอเดียวกัน...
สายมากหน่อยประมาณเกือบจะแปดโมงอาบน้ำ..เตรียมตัวไปทำงาน เพราะไม่ต้องกังวลรถติด..
ถึงที่ทำงานเปิดเครื่อง...check การนัดหมาย ตรวจสอบว่ามี case consult ไหม...
นั่งทำงานไปเรื่อยๆ..งานหลัก ประชุม วิชาการ counseling และช่วยพี่ๆน้องๆในกลุ่มงานทุกงานที่มีโอกาส...อยู่ที่ทำงาน...และเดินทาง...เมื่อมีการขอความช่วยเหลือเชิญมา...ไปที่ต่างๆ
นั่งทำ...กว่าจะกลับก็จะเย็น...มาก..
กลับถึงบ้าน...ไปออกกำลังกายกับแม่...คุยกัน ...
เย็นๆ...ก็เริ่มทำงานต่อ...เรื่อยไปจนดึก...
เข้านอน
จบในหนึ่งวัน
...
วิถีจันทร์-ศุกร์เรียบง่าย...บ้านที่ทำงาน..ก็มีความสุขแล้วคะ
นอกเสียจากว่า..จะต้องเดินทางไปไหน..เดือนหนึ่งก็อยู่ทำงานไม่กี่วัน
...
ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์...ก็มาอยู่ที่ มข.(มหาวิทยาลัยขอนแก่น) เหมือนเป็นบ้านหลังที่สองเลยคะ
มีความผูกพัน...กับที่นี่มากอยู่มามากกว่าสิบปี...
ช่วงไปเรียนที่ กทม. วันหยุด หรือเสาร์-อาทิตย์เป็นต้องมาคะ..กลับมาบ้านหลังนี้
...
ชีวิตค่อนข้างเรียบง่าย...หากแต่มีเพื่อนมากมาย..
ไปที่ไหนก็มีเพื่อน...และเพื่อนมักไม่เคยทิ้งกัน
ตอนนี้ได้เพื่อนเก่าๆ..ที่ห่างหายกันไป...กลับมารวมตัวกันมากขึ้น
อย่างเมื่อสักครู ดร.ปังปอนด์ ก็โทรมาคุยด้วยหลังจากที่เราไม่เจอกันมากว่าสิบปี..
เพราะเธอไปติดแง๊กที่อเมริกาตั้งแต่จบเตรียมอุดม...ดีใจคะดีใจ...
เมื่อตอนเย็น ดร.วรวัฒน์ไปช่วยขนต้นไม้...ที่ซื้อมาปลูก...ดูแลเพิ่มเติมบ้านที่ยังไม่เรียบร้อยดีนักให้...
มิตรภาพยังดีเคยช่วยเหลืออย่างไร..สิบกว่าปีผ่านไปก็ยังคงดูแลช่วยเหลือเสมอ...
ชีวิต...เดี๋ยวนี้หลังจากเพิ่งผ่านพายุฝนไป..ท้องฟ้าแห่งชีวิตเริ่มสว่างสดใส...
...
ทำให้นึกถึงเพื่อนอีกคนที่อยู่ไกล..ที่คอยดูแลยามร้องไห้..และซับน้ำตาเสมอ...
มีเพื่อนที่คอยหัวเราะ...และร่วมทั้งสุขและทุกข์...เพื่อน..
ชีวิต...คิดเชิงบวก...ทำให้เรามองหาความสุขได้ชัดขึ้น...
พลังที่มีอยู่ภายในถูกนำมาใช้ได้อย่างเต็มที่มากขึ้น...
แห่งวิถี...ชีวิต
ของการฝึกจิตและคิดเชิงบวก
น้องชาย Mr_Jod
มาทักทายยามดึกอีกแล้วนะคะ...นอนดึกทุกวันเลย...
เรียบง่าย...ภายใต้..ความไม่เรียบ..ง่าย...
ตามลมหายใจแห่งชีวิต...อย่างนิ่งและมีสติให้มากที่สุดคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
สวัสดียามสายๆ...คะพี่จิ๊บ...
เป็นว่าเมื่อคืนได้ไปดู...seasons change ไหมคะ...
ก็ปุ๋มรอบางคนมาเมาส์ด้วยอยู่นะคะ..
*^__^*
กะปุ๋ม
^__^
กะปุ๋มงกเวลานั่นเอง
คุณปภังกรคะ...
กะปุ๋มว่า..เริ่มๆ มองเห็นแล้วนะคะ...หลังที่ว่านั้น แม้อาจอ่อนแรงกว่าเมื่อก่อนบ้าง...แต่กะปุ๋มเชื่อว่าคุณจะกลับมาเพราะ..."ศรัทธา"...ที่คุณมี...
รออยู่นะคะ...รออย่างสงบ...และเชื่อมั่น
*^__^*
กะปุ๋ม
555...คุณแนน...คนคอเดียวกัน..
ถูกต้องแล้วจ้า...555
นี่แหละ...คนคอเดียวกันจึงมักรู้ทันกันเสมอ...
*^__^*
กะปุ๋ม
อ่านบันทึกในบล็อก ความในใจ ทีไร ได้แบบอย่างความคิด แบบอย่างการใช้ชีวิตที่คุ้มค่าทุกนาที ให้กำลังและเติมพลังได้มากๆ ขอบคุณคุณกะปุ๋มมากๆ ค่ะ
อ.หมอปารมีคะ...
ความเห็นของอาจารย์ก็ช่วยเติมเต็มพลังแห่งใจให้กะปุ๋มด้วยเช่นกันคะ...
...
ความละมุนละไม...แห่งความมีเมตตาของอาจารย์น่ะแผ่ซ่านมาถึงบันทึกของกะปุ๋มเลยนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
ดีจังนะคะไก้ทำงานที่รัก
ได้ใช้ชีวิตแบบที่ชอบ