ไม่ไปราชการ?
ฟ้าเช้านี้ดูแปลกซีกตะวันตกเมฆทะมึนครึ้มตั้งเค้ามา ซีกตะวันออกดวงอาทิตย์สาดแสงกระจ่างจ้าจนผิวกายร้อนระยิบ ผมเดินแทรกแข่งนักเรียนหลายกลุ่ม ซึ่งต่างมุ่งหน้าไปเข้าแถวที่บริเวณหน้าเสาธง ทุกเช้าก่อนสองโมงทุกคนมีนัดที่นี่ กิจกรรมแรกของวันดั่งระฆังสัญญาณการเรียนรู้ที่จะเกิดขึ้นอีกคำรบหนึ่ง
หลังร้องเพลงชาติและสวดมนต์ไหว้พระ เราร้องเพลงมาร์ชโรงเรียนร่วมกัน จากนั้นครูประจำชั้นจะไปยืนหน้าแถวนักเรียนในที่ปรึกษาของตนเอง เพื่อให้บรรดาลูกศิษย์ไหว้ทักทาย แล้วก็ต่อด้วยการไหว้ทักทายระหว่างพี่ๆน้องๆ ม.1 ไหว้ ม.2 , ม.2 ไหว้ ม.3 ไล่ไปอย่างนี้จนถึง ม.6 พี่ใหญ่สุด เคยสังเกตและเย้าแหย่เด็กๆบางคน “ทักทายกันต้องสบตากัน ไหว้ต้องไหว้ด้วยใจ”
ต่อด้วยการอ่านข่าวความรู้ของตัวแทนนักเรียน ซึ่งวันนี้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับดอยอินทนนท์ สถานที่ท่องเที่ยวอันเลื่องชื่อของบ้านเรา ผมซึ่งอยู่ในแถวร่วมกับนักเรียน ทดสอบลูกศิษย์บางคนที่ดูไม่ค่อยสนใจฟัง “น้องเขาอ่านความรู้อะไร” แกรู้และตอบได้แค่ “ดอยอินทนนท์ก็แล้วกันครับครู”(ฮา)
จากนั้นเป็นข่าวประกาศหรือข้อชี้แนะจากคุณครู หัวหน้ากลุ่มสาระวิทยาศาสตร์แจ้งผลแข่งขันกิจกรรมสัปดาห์วันวิทยาศาสตร์ ซึ่งได้ดำเนินการมาล่วงหน้า มีทั้งตอบปัญหา พูด วาดภาพ และยังอยู่ระหว่างแข่งก็มีป้ายนิเทศ จรวดขวดน้ำ เครื่องบินกระดาษ เสร็จแล้วครูเวรจึงขึ้นมาพูดคุยเป็นลำดับท้ายสุด เรื่องที่เน้นคือ วันนี้ครูเราหลายท่านไปราชการ บางท่านไปไม่ไกลจะกลับมาสอนตามปกติ สำหรับห้องที่คุณครูไม่มาต้องใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ กิจกรรมที่ทำควรเป็นกิจกรรมที่เกี่ยวกับการเรียนการสอน
ช่วงนั้นผมแยกตัวเองมานั่งเล่นในซุ้มศาลาที่พักหน้าสวนหย่อม ซึ่งมีระยะห่างจากบริเวณเด็กๆเข้าแถวมากพอที่จะไม่สามารถเห็นสีหน้าแววตาพวกแกได้ ว่าห้วงยามนี้รู้สึกอย่างไรที่ครูไปราชการหรือไม่อยู่หลายคน รวมถึงต้องทำกิจกรรมต่างๆเอง เพราะเคยตั้งข้อสังเกตแบบสนุกๆว่า ถ้านักเรียนมีความสุขกับการเรียนจริง ครูไม่มาหรือไม่สามารถเข้าสอนเมื่อใด นักเรียนต้องเสียดายหรือเศร้าใจ(ฮา)
ชั่วประเดี๋ยวเดียว กิจกรรมหน้าเสาธงก็สิ้นสุด นักเรียนแยกเข้าห้องเรียน ทุกคนเดินเป็นแถวอย่างพร้อมเพรียง สำหรับวันนี้สองคาบติดต่อหรือช่วงเก้าโมงครึ่งถึงสิบเอ็ดโมงครึ่งผมสอน ม.6/1 ซึ่งนัดหมายไว้ตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว ว่าจะทดสอบย่อยทุกคนด้วยการให้เขียนอธิบายคำตอบเรื่องการสังเคราะห์โปรตีน
ขณะชื่นชมความเป็นระเบียบในการเดินแถวของนักเรียนในซุ้มศาลาที่พักอยู่นั้น เสียงนักเรียนหญิงในแถว ม.6/1 ซึ่งเดินผ่านลอยข้ามถนนมาชัดถ้อยชัดคำด้วยหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
“อาจารย์ไม่ไปราชการกับเขาบ้างเหรอ” พูดยังไม่ทันจบ เสียงหัวเราะของกลุ่มเพื่อน รวมทั้งตัวครูเอง ก็ดังขึ้นพร้อมๆกัน(ฮา)
สงสัยอยู่เมื่อครู่ คำตอบมาเร็วจริงๆ (ฮา)
ความเห็น (22)
- 555
- ผมเคยแจ้งนิสิตว่า มีข่าวร้ายมาบอก
- ว่า อาทิตย์หน้าครูไปราชการ
- นิสิตโห่หิ้ว บอกว่าข่าวดีมากกว่า
- ผมเลยบอกว่า ครูล้อเล่น (ฮา) นิสิตหน้าจ๋อยเสียดาย
- เลยโดนถามแบบอาจารย์ว่า
- อาจารย์ไม่ไปงานรับปริญญาทีบางเขนหรือครับ
- แป่วๆๆๆ
- เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ(ฮาๆๆ) ขณะเด็กๆถามอย่างดัง ผมเองก็นึกขำอย่างเดียวเลยครับ โดยเฉพาะแกเรียก"ไปราชการ"เต็มยศเหมือนที่ครูเวรเรียกเสียด้วย
- ขอบคุณอ.ขจิตครับ
สมัยนักเรียนยุคของพี่ใหญ่..มีครูอื่นมาสอนทดแทนเสมอ..แต่เพราะสำเนียงและไสตล์การสอนที่เราไม่คุ้นเคย..กลับแอบเศร้าๆที่ครูลาหยุดไป..
แปลกจริง ที่การไปราชการ ทำให้การเรียนการสอน หยุดชะงัก... ..ซึ่งนั้นย่อมหมายความว่า...คนทำงาน กับ งานที่ทำ สมดุลกันเปีะ... ..นี่คงเป็นปัญหาใหม่ของระบบราชการ..
...สำนักงานราชการหลายแห่ง ห้ามคนไปเรียนต่อ เพราะไม่มีคนทำงาน... ...น้องที่สุพรรณฯ ลาไปเรียนเอก ไม่ได้ เพราะไม่มีคนสอนแทน...
...หรือเพราะงานที่สมดุลกันเป๊ะ นี้เอง ทีทำให้คนราชการ กลายเป็นเครืองจักรกล ไม่มีเวลาพัก ไม่มีเวลาหยุด... ...พวกเรา ถามดัง ๆ ไปถึง สำนักงานฯ ผุ้รับหน้าที่ประเมินและประกันคุณภาพสถานศึกษา ดีไหม...??
มาแวะฮากับเด็กๆๆค่ะ
อาจารย์สบายดีนะคะ :)
- สมัยพี่เรียน ไม่ชอบให้ครูที่ไหน เพราะแปลว่า ต้องมาเรียนชดเชยตอนเย็น (อดเล่น)
- สนใจประเด็นของคุณ Han Min คนราชการ กลายเป็นเครืองจักรกล ไม่มีเวลาพัก ไม่มีเวลาหยุด...
- คนโรงพยาบาลแย่กว่าครูเยอะค่ะ ทำงานเป็นกุลีทั้งวัน ไม่มีใครเห็นใจค่ะ เพราะเรียกเข้าตรวจช้าคนไข้ต่อว่า ไม่ต่อว่าหมอ แต่ว่าแรงๆ กับพยาบาลและน้องๆ ที่เรียกเข้าห้อง
- เราเป็นข้าราชการไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากรับใช้ประชาชน...ฮ่า..ฮ่า..
ก็ไม่อยากไปราชการด้วยคนนะคะอาจารย์ธนิตย์ เด็กบอกว่า"ครูไม่ไปที่ไหน แต่ครูก็จะหลบหน้านักเรียนนั่งในห้องพัก..พิมพ์แผนฯ ออกแบบการเรียนรู้รุ่นล่าสุด...อิอิ อาจารย์คะ ทำการออกแบบการสอนมาเป็นล๊อตๆ เลยอ่ะนะ เพื่อตรงกับความต้องการของผู้ตรวจสอบ เหอๆๆ..ทำไม่ถึงไม่เน้นวิธีการเรียนรู้ในห้องเรียนแบบที่อาจารย์พยายามเน้นให้ ผอ. เห็นความสำคัญ นะคะ
- แวะมาดูเด็กๆ ที่เข้าแถวหน้าเสาธงว่า.. เขาสวดพระคาถาส่งเทวดา บ้างรึเปล่า....
- ...ทุกขัปปัตตา จะ นิททุกขา.......ภะยัปปัตตา จะ นิพภะยา
โสกัปปัตตา จะ นิสโสกา.........โหนตุ สัพเพปิ ปาณิโน.
- ....5555555
55555... ระบบเอกชนก็ไม่ต่างครับอาจารย์ พอผู้จัดการไม่อยู่ หัวหน้าไม่อยู่ รู้สึกพนักงานจะมีความสุขกว่าวันไหนๆ
ตอนเป็นนักเรียนก็อยากโตเป็นผู้ใหญ่ไวๆ พอต้องมาทำงานก็อยากกลับไปเป็นเด็กนักเรียนอีก เอ๊ะ..ยังไงกัน อิอิ แต่จำได้ว่าตอนเรียน..คุณครูที่สอนทำไมไม่ยักกะไปราชการกันบ้างนะ อิอิ
- สังเกตลูกศิษย์ที่เศร้าๆ เมื่อครูไม่มา..มีน้อยครับพี่ใหญ่ (ฮา)
- การสอนแทนกัน กรณีครูขาด ครูลา หรือไปราชการก็ดำเนินการอยู่ครับ แต่ถ้าครูติดภารกิจอื่นพร้อมๆกันหลายๆคนอย่างนี้ การจัดสอนแทนจะไม่ลงตัวครับ บางห้องจึงต้องหากิจกรรมอื่นๆทำเองครับ
- ขอบคุณพี่ใหญ่ นงนาทครับ
- เหตุการณ์ปกติก็คือ กรณีที่ครูขาดหายไปหลายคนพร้อมๆกัน โรงเรียนจะมีปัญหาในการทดแทนกันทันทีครับ
- สภาพปัจจุบันนี้ บางโรงเรียนอื่นๆที่ขนาดเล็กมากและอยู่ห่างไกล อย่าว่าแค่ครูสมดุลเป๊ะเลยครับ เพราะครูหนึ่งคนอาจจะต้องสอนพร้อมกันหลายชั้นด้วยครับ
- ขอบคุณคุณHan Minครับ ที่ให้เกียรติแวะเยี่ยมเยือนพร้อมร่วมแสดงความคิดเห็นครับ
- ที่โรงเรียนก็เหล่าลูกศิษย์นี่แหละครับ ที่สร้างรอยยิ้มให้ครูได้เรื่อยๆครับ
- ขอบคุณคุณปริมครับ
- เพื่อนคนหนึ่งที่เป็นเจ้าหน้าที่ห้องยาในรพ.อำเภอแห่งหนึ่ง พูดเหมือนพี่nuiพูดทุกประการครับ "ทำทั้งวัน เหมือนเครื่องจักรกล ไม่มีเวลาหยุดเลย งานครูสบายกว่าเยอะ" เท่าที่ตัวเองเห็นเมื่อมีโอกาสไปรพ.บ้าง ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เข้าใจ เห็นใจ รวมทั้งชื่นชมมากๆครับ
- ขอบคุณพี่nuiครับ
- นั่นสินะครับ! ปฏิรูปการศึกษาทำได้ง่ายๆเลย ให้ครูเตรียมสอน สอนด้วยความพร้อม ตรวจงาน ประเมินลูกศิษย์อยู่ตลอด ทุกชั่วโมง/วัน/สัปดาห์ แล้วก็หาแนวทาง ติดตาม แก้ไขปรับปรุง ถ้าครูขลุกอยู่กับเด็กๆหรือห้องเรียนทั้งวันอย่างนี้ได้ โดยละเว้นงานอื่นๆเสีย ผลสัมฤทธิ์ เสียงบ่นถึงคุณภาพการจัดการศึกษาจะลดลงไปได้อย่างที่ไม่ต้องคิดสรรหาวิธีการอื่นๆให้ยุ่งยากเลย เชื่ออย่างนั้นเช่นกันครับอาจารย์..
- ขอบคุณkrutoomครับ
- ขนาดต้องสวดพระคาถาส่งเทวดาเลยหรือครับ ฮาๆๆ
- ขอบคุณคุณสามสัก(samsuk)ครับ
- หัวหน้าไม่อยู่ เหมือนได้พักใจพักกายมั้ยครับ จึงมีเฮ!เสมอ ฮาๆๆ
- ขอบคุณคุณพิชัย แจ่มจำรัสครับ หายไปนานเหมือนกัน..สบายดีนะครับ
- เช่นกันบางครั้งก็คิดอยากกลับไปเป็นเด็กๆครับ เพราะเห็นพวกแกมีความสุข ร่าเริงเสมอ คงมาจากไม่ต้องคิดอะไรมาก
- เฮ!เหมือนกันสิครับน้องเนปาลี ถ้าครูไม่อยู่ หรือไม่ได้สอน..ปกตินะครับ และคงไม่ใช่แต่เด็กที่ดีใจ กรณีเดียวกัน ผู้ใหญ่ก็คงคล้ายๆกัน เหมือนคุณพิชัยว่า..(ฮา)
- ขอบคุณน้องเนปาลีครับ
นิสิตในมหาวิทยาลัยฯ ไม่ค่อยวิตกกับการที่อาจารย์ฯ ไปราชการครับ เพราะส่วนหนึ่งเขารู้ดีว่ายังไงๆ ก็นัดเรียนย้อนหลัง (ฮา) หรือไม่ก็รู้ว่าต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง (ฮา-เหมือนกัน)
แต่ที่แน่ๆ ก็คือ คนที่เข้าสอนแทนเรา บางทีก็ทำให้เราลำบากใจเหลือเกิน บางทีผมจึงเลือกที่จะให้โจทย์ไปเรียนรู้ด้วยตนเองมากกว่า แล้วกลับมาสะท้อน หรือเรียนรู้ร่วมกันผ่านกลไก หรือกระบวนการอื่นๆ แทน
ขอบคุณครับ
- เชื่อว่าคนเป็นครูมักจะมีความสุขกับเสียงหยอกเย้าของลูกศิษย์เช่นนี้เสมอๆครับ..
- ขอบคุณอ.แผ่นดินครับ
สวัสดีค่ะคุณครูธนิตย์
- ฮ่าๆๆๆ คราวหน้าอย่าให้ถามซ้ำนะคะ
- ชิงไปก่อนที่เด็กๆจะถามใช่มั้ยครับ? (ฮา)
- ขอบคุณคุณยาย(มนัสดา)ครับ