หนึ่งปีของการได้รับการชักชวนจาก อ.จัน ในการทำ CoPs R2R สำหรับข้าพเจ้าแล้วถือว่า เป็นอีกหนึ่งโอกาสของการได้เรียนรู้ในตนเอง
แม้ว่า จะเป็นภาระที่เพิ่ม...
แต่สิ่งที่ได้กลับมานั้นมีคุณค่าอย่างมาก ของการได้เรียนรู้และฝึกฝนตนเอง
ขณะที่นั่งฟังการถอดบทเรียนจากท่านอื่นๆ ใน พูดคุยตามประสา CoPs ข้าพเจ้าได้นึกย้อนกลับมาสู่ตนเองว่า
การที่จะได้ซึ่งชุดความรู้สักเรื่องนั้น ไม่ได้มาอย่างง่ายๆ หากแต่ต้องอาศัยการสั่งสมอย่างต่อเนื่องยาวนาน ด้วยกระบวนการเรียนรู้ที่เกิดขึ้น
คล้ายการบ่มเพาะ...
CoPs R2R ขับเคลื่อนมาได้อย่างที่เห็นเชิงประจักษ์ r2r ก็ไม่ใช่ใช้เวลาวันสองวัน หากแต่เป็นเส้นทางการเดินทางที่ผ่องถ่ายเรื่องราวผ่านการลงมือปฏิบัติของผู้คนคนหน้างาน และร้อยเรียงถ่ายทอดออกมาเป็นบันทึกเก็บไว้ อันสะท้อนถึงวิธีคิดและการปฏิบัติในแต่ละบุคคลเนิ่นนานและต่อเนื่องมานานหลายปี
แม้ว่า ... การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในเชิงแสดงความคิดเห็นดูเหมือนจะน้อยด้วยความคุ้นชินเชิงวัฒนธรรมที่ค่อนข้างแสดงความคิดเห็นกันน้อย แต่มีการให้กำลังใจกันมาก จะทำให้เกิดการเรียนรู้ในเชิงแลกเปลี่ยนอยู่ในระดับต่ำ แต่...จากการเคลื่อนไหวของบันทึกก็มีการสะท้อนให้เห็นถึงการเข้ามาเสพความรู้กันและกันอยู่เนืองๆ...
หนึ่งปีสำหรับ...การจัดการ CoPs R2R ดูเหมือนจะเป็นเวลาสั้นและน้อยเกินไปในทัศนะของข้าพเจ้า และเพิ่งจะมาเกิดแนวคิดว่า ... การสะกัดออกมาซึ่งความรู้ที่ได้ น่าจะมีเป็นระยะๆ และดำเนินการอย่างต่อเนื่อง ... และก็มาได้คิดเช่นนี้ก็เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งปีแล้ว...
แม้อาจดูเหมือนเป็นการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นได้ช้าสำหรับข้าพเจ้าเอง ... แต่การพูดคุยอย่างสบายๆ ในวันนี้ ก็ทำให้ข้าพเจ้าเกิดแรงบันดาลใจหลายอย่างที่จะมาทำต่อ อันเป็นการทำที่เกิดขึ้นจากแรงภายในของตนเองที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับภาระหน้าที่การงานใดใดเลย หากแต่...มีใจที่อยากจะลองทำและเรียนรู้
ความรู้ที่เกิดขึ้นจากการบันทึกในหลากหลายสไตล์
สำหรับข้าพเจ้าแล้วมองว่าเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในตัวบุคคลนั้นต่อการรับรู้ เข้าใจและตีความออกมาสะท้อนผ่านการเขียนบันทึก
ทุกๆ บันทึก...ข้าพเจ้าจึงค่อนข้างตั้งใจอ่าน...อ่านเพื่อทำการศึกษาว่า ผู้เขียนบันทึกนั้นกำลังสื่อสารอะไรให้เราผู้อ่านได้รับทราบ
ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนุก...ได้เห็นเรื่องราวมากมายที่ซ่อนอยู่ในเนื้อบันทึกนั้นๆ
การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นจากการฟังการถอดบทเรียนของแต่ละท่าน ก็นำมาซึ่งความคิดต่อยอดในตนเองว่า ... น่าจะมีทิศทางและการขับเคลื่อนไปอย่างไร
ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าท้าทาย...
และน่าเรียนรู้
ซึ่งความท้าทายและน่าเรียนรู้นี้ สำหรับข้าพเจ้าแล้วถือว่าเป็นแรงขับสนับสนุนอย่างหนึ่งที่ทำให้ตนเองไม่เหน็ดเหนื่อยบนเส้นทางแห่งการเรียนรู้ เพราะยิ่งเรียนรู้ยิ่งเกิดพลัง ความเหนื่อยความเมื่อยล้าจะถูกแปรเปลี่ยนเป็นพลัง...
จึงทำให้เรา...ได้ใช้และพัฒนาศักยภาพพลังแห่งการเรียนรู้ได้อยู่ตลอดเวลา
...
๒๔ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ขณะเขียนอยู่ที่ ศาลายา...นครปฐม
ชอบ Mind maping มากค่ะ เขียนได้ดีมากค่ะ