...บทเรียนจากไข่...บทสอนใจจากดักแด้...
“ไข่...ถ้าแตกจากภายนอก ก็จะได้เนื้อไข่
ไข่...ถ้าแตกจากภายใน ก็จะได้สิ่งมีชีวิตเกิดใหม่”
...........................................................
ฉันสะดุดใจกับประโยคนี้ที่อยู่ท้ายเล่ม
ทั้งๆ ที่ทั้งเล่มของหนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ
การทำนายนิสัยจากกรุ๊ปเลือด
ฉันกลับรู้สึกว่าทั้งเล่มฉันอ่านเอาสนุก
จนมาสะดุดที่ประโยคท้ายเล่มประโยคนี้
จริงๆ ตามธรรมชาติ
ไข่ที่เรานำมารับประทานนั้น
เป็นไข่ที่ไม่สามารถสร้างชีวิตใหม่ได้แล้ว
เพราะมันไม่มีพลังชีวิตจากภายใน
ที่จะต่อสู้ดิ้นรนเปิดเปลือกไข่ออกมารับชีวิตใหม่
แต่ไข่ที่ได้รับการผสมแล้ว
ภายในมีชีวิตใหม่ที่กำลังก่อตัวขึ้น
ค่อยๆ เก็บพลังเพื่อออกแรงกะเทาะเปลือกไข่ออกมาสู่โลกภายนอก
เป็นชีวิตที่สวยงาม
..............................
ชีวิตวิญญาณก็เช่นกัน
ถ้าได้รับการเพาะบ่มจากภายนอกเข้าไป
ไม่ใช่จากภายในออกมา
มันก็เป็นเพียงสิ่งฉาบฉวยที่ไม่ยั่งยืน
ลงกระทะ เข้าปาก แล้วก็ย่อยสลายหายไป
ไม่มีอะไรน่าจดจำจารึกไว้
แต่หากถูกเพาะบ่มจากภายในจนแข็งแกร่ง
แล้วออกมาสู่โลกภายนอก
ก็จะกลับกลายเป็นชีวิตที่สวยงาม
พร้อมด้วยภูมิต้านทานที่เข้มแข็งมิใช่หรือ
..........................
ไข่...บทเรียนบทใหม่ที่มีค่า
สอนฉันว่า...การพัฒนาจิตวิญญาณ ต้องพัฒนาจากภายใน
ไม่ใช่เพียงแค่รับการอบรมจากภายนอกเท่านั้น
ถ้าชีวิตภายในไม่พร้อม...จะมีพลังอะไรเปิดเปลือกแห่งดวงใจ
ออกมาต่อสู้ชีวิตใหม่ภายนอกด้วยความเข้มแข็งได้เล่า
.........................
เหมือนดักแด้น้อย
ถ้าไม่ถึงเวลา ยังไม่พร้อม
แล้วเปลือกดักแด้กลับถูกฉีกออก
ชีวิตใหม่ที่เกิดขึ้นจะต่อสู้กับโลกภายนอกได้อย่างไร
นอกจากเป็นชีวิตที่อ่อนแอ และรอวันตาย
เท่านั้นเอง
.............................
ด้วยใจรักค่ะ
น้ำผึ้งหวาน
ไม่มีความเห็น