เล่าเรื่องในไตรภูมิพระร่วง

เล่าเรื่องในไตรภูมิพระร่วง

(ภาพจากอินเทอร์เน็ต โดย นายบุญเพ็ง จวบศรี ศิลปินพิการแขนทั้ง 2 ข้าง)

พระมหาธรรมราชาลิไทกษัตริย์แห่งกรุงสุโขทัยเป็นผู้แต่งหนังสือไตรภูมิพระร่วง  เดิมเรียกว่า เตภูมิกถา หรือ ไตรภูมิกถา หมายถึงเรื่องราวของสามโลกได้แก่ กามภูมิ รูปภูมิ และอรูปภูมิ ต่อมาสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงเปลี่ยนชื่อเป็น ไตรภูมิพระร่วง ในการพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2455 ทั้งนี้เพื่อเฉลิมพระเกียรติพระร่วงเจ้าแห่งกรุงสุโขทัย

ไตรภูมิพระร่วงเป็นคัมภีร์พระพุทธศาสนาภาษาไทยเรื่องแรก  คำสอนที่ว่าผู้ที่ทำบุญจะได้ขึ้นสวรรค์และผู้ที่ทำบาปจะตกนรก หรือไปสู่อบายภูมิต่างๆ มีอิทธิพลเหนือจิตใจคนไทยมาช้านาน

ไตรภูมิพระร่วงเป็นแม่บทของวรรณคดีไทย  เพราะได้ให้รายละเอียดเกี่ยวกับชื่อต่างๆในวรรณคดีซึ่งกวีรุ่นหลังอ้างถึงเช่น ดาวดึงส์ ป่าหิมพานต์ สระอโนดาต เขาพระสุเมรุ ฯลฯ

วันนี้จะขอเล่าถึงคน 4 จำพวกจากไตรภูมิพระร่วง

ผู้ที่ทำบาป ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต และบาปนั้นตามทัน ต้องถูกตัดตีนสินมือ ได้รับทุกข์เวทนาหนักหนา คนจำพวกนี้เรียกว่า คนนรก

ผู้ที่หาบุญจะกระทำมิได้ และเมื่อแต่ก่อนเกิดมาเป็นคนเข็ญใจยากจนหนักหนา  อดอยากไม่มีกิน  รูปโฉมขี้เหร่  คนจำพวกนี้เรียกว่า คนเปรต  

ผู้ทีึ่ไม่รู้จักบาปและบุญ  ไม่มีความเมตตากรุณา  ไม่มีความเคารพยำเกรงผู้ใหญ่  ไม่รู้จักปฏิบัติพ่อแม่ ครูอาจารย์ ไม่รักพี่รักน้อง กระทำบาปอยู่ร่ำไป  คนจำพวกนี้เรียกว่า คนเดรัจฉาน

คนที่รู้จักบาปและบุญ รู้กลัวรู้ละอายแก่บาป รู้รักพี่รักน้อง รู้กรุณาคนยากจนเข็ญใจ และรู้จักยำเกรงพ่อแม่ ผู้เฒ่าผู้แก่ ครูอาจารย์ และรู้จักคุณพระรัตนตรัย  คนจำพวกนี้เรียกว่า คนมนุษย์

ขอเล่าเรื่องในไตรภูมิพระร่วงไว้เพียงแค่นี้ก่อน  ยังมีเรื่องราวอีกเป็นอันมากที่จะขอนำมาเล่าในโอกาสต่อไป

[Dr. Ple]

กรรมใด ใครสร้าง ทางชั่ว

อย่ากลัว ได้รับ กลับแน่

ไม่ช้า ก็เร็ว ให้แล

แน่แท้ ชาตินี้ มีกรรม

ขอบคุณมากค่ะ

[ครูแป๊ว กัลยาณี]

สวัสดีค่ะ Dr.Ple

ความเชื่อเรื่องเวรกรรมมีอิทธิพลต่อคนไทยมาโดยตลอด  โดยส่วนตัวก็เชื่อเช่นนั้นค่ะ  และเชื่อว่ากรรมคือผลของการกระทำ  ไม่ต้องรอถึงชาติหน้า เพียงแค่ช้าหรือเร็วเท่านั้น