วินัยในการกินยา หัวใจสำคัญที่จะทำให้เราผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายได้
ถึงแม้เราไม่ได้บอกหมอที่เป็นคุณหมอประจำเรา แต่เราก็ไม่สามารถปฏิเศษ ผลเลือดที่ออกมาได้ ว่า เราไม่มีวินัยต่อการกินยา
ปริมาณยาลดลงเรื่อย ๆ จากวันละ 4 เม็ดเป็น 3 เม็ด เป็น 2 เม็ดและ 1 เม็ดตามลำดับ มันน่าเบื่อที่สุดสำหรับการที่ต้องมีวินัยในการกินยามาก ๆ จนวันหนึ่งได้เดินทางไปซื้อของที่ต่างจังหวัดทางภาคอีสานหลายวัน อาการโรคดีขึ้นทำให้เราขี้เกียจกินยาและไม่สนใจที่จะนำยาติดไปต่างจังหวัดด้วยและอาทิตย์นั้นเองทำให้เรารู้ว่า การขาดการกินยาอย่างต่อเนื่องเป็นอย่างไร...?
เดินซื้อของกับสามีไปเรื่อย ๆ อาการอ่อนเพลียผิดปกติเริ่มเข้ามาเงียบ ๆ ไม่ได้สนใจอะไรคิดแต่เพียงว่า เพราะอากาศที่ร้อนจัดจึงทำให้เป็นอย่างนี้ แต่ไม่ใช่เพียงเท่านั้น อาการกระหายน้ำเริ่มมากขึ้น จึงตัดสินใจเดินไปหาซื้อน้ำเย็นมาดื่ม เฮ้อ สดชื่นขึ้นละ และเริ่มเดินซื้อสินค้าต่อโดยพยายามไม่ใส่ใจอาการผิดปกติที่เกิดขึ้น ช่วงเย็นของวันนั้นหลังจากเดินซื้อสินค้า กลับมาถึงห้องพักเหนื่อยมาก หลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำ นอนสักพักเหมือนจะดีขึ้น แต่อาการหัวใจเต้นแรงและเบาสลับกันทำให้เรารู้สึกผิดปกติ....
อดทนและทำภารกิจจนเสร็จสิ้นวันสุดท้าย ร่างกายเริ่มอ่อนแอลง อาการเหนื่อย หอบ และอยากแต่จะกินน้ำหวานเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกตัวแล้วละว่าที่เป็นอย่างนี้ เพราะอาการ หยุดยา....
.......หลังจากกลับมาถึงพิษณุโลก รีบกินยาโดยด่วน โดยกินยาตามที่หมอสั่ง สองสามวันทีเดียวอาการจึงดีขึ้นเหมือนเดิม ยังไม่เท่านั้น ถึงแม้เราไม่ได้บอกหมอที่เป็นคุณหมอประจำเรา แต่เราก็ไม่สามารถปฏิเศษ ผลเลือดที่ออกมาได้ ว่า เราไม่มีวินัยต่อการกินยา จึงอยากให้ทุกคนที่เป็น ทัยรอยด์ ทุกคนปฏิบัติตามคำสั่งหมออย่างเคร่งครัด
................โดยส่วนตัวเราแล้ว การขี้เกียจและไม่ใส่ใจในการกินยาครั้งนี้ ทำให้เราได้รับบทเรียนราคาแพงที่ไม่มีวันลืมได้ เลยค่ะ...
หมายเลขบันทึก: 502892เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2012 14:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2012 19:11 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
- ขอให้กำลังใจ "คุณเพ็ญศรี (นก) ในการต่อสู้กับโรคไทรอยด์ และเอาชนะมันให้ได้นะคะ
- ชื่นชมที่คุณนกนำประสบการณ์การสู้กับโรคของตนมาแบ่งปัน แม้อ.วิจะไม่ได้เป็นโรคนี้และไม่มีญาติที่เป็น แต่ก็สนใจเรียนรู้เพราะเป็นคนประเภทที่ถือคติว่า "รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแกหาม" ค่ะ
- ฝากคำคม มาช่วยเสริมสร้างกำลังใจในการสู้กับโรคนะคะ "...จงรู้ไว่ว่า ในตัวของคุณ มีบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่เหนือกว่าอุปสรรคใดๆ ในชีวิต (Know that there is something inside you that is greater than any obstacle.)"
- หลังเกษียณนี่ อ.วิจิ้มผิดประจำเลยค่ะ "....ใส่บ่าแกหาม" ขอแก้เป็น "...ใส่บ่าแบกหาม" นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ การแชร์ประสบการณ์โดยนกพยายามเขียนแบบเข้าใจง่าย ๆ พื้น ๆ เชื่อว่าอาจได้ประโยชน์สำหรับคนที่กำลังประสบอยู่ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ