ถอดบทเรียนจาก Clip VDO เรื่อง Life Vest Inside - Kindness Boomerang - "One Day" และเพลงอยู่อย่างพอเพียง


ทุกสิ่งทุกอย่าง/เวลา/สถานที่ ที่อยู่รอบตัวเราสามารถเป็นครูเราได้หมด สิ่งที่มีสาระอาจจะไม่มีสาระ สิ่งที่ดูไร้สาระอาจจะมีสาระก็ได้


ก่อนหน้านี้เมื่อประมาณปีที่แล้วผมได้เคยเล่าถึงบรรยากาศการอบรมปฐมนิเทศพนักงานควบคุมรถไฟฟ้าในช่วงของการเริ่มวันอบรมวันแรก ซึ่งเป็นการปูพื้นฐานด้าน Soft Skill ให้ครอบคลุมตาม Concept “HAS” ซึ่งป็นแนวคิดเพื่อ สร้างจิตสำนึกด้านความปลอดภัย ละลายพฤติกรรม เรียนรู้เรื่องการทำงานร่วมกัน และสร้างทัศนคติที่ดีต่อองค์กร ประกอบไปด้วย H : Harmonize – ความสามัคคี ,A : Attitude - เจตคติ การสร้างทัศนคติที่ดีต่อองค์กร, S : การสร้างจิตสำนึกด้านต่างๆ ได้แก่ Safety – ความปลอดภัย, Security – การรักษาความปลอดภัย,Service - การให้บริการ, Sufficiency - ความพอเพียง, Sustainable – ความยั่งยืน (รายละเอียดดูได้จาก http://www.gotoknow.org/blogs/posts/462299) มาปีนี้เราได้รับพนักงานควบคุมรถไฟฟ้าเข้ามาเพิ่มอีกรุ่นหนึ่ง ผมก็ได้มีโอกาสทำหน้าที่เป็นหนึ่งในวิทยากรการปฐมนิเทศสำหรับหลักสูตรนี้อีกครั้ง ซึ่งก็ยังคงไว้ซึ่งConcept “HAS” เหมือนเดิม

 

 

งานนี้นอกจากการใช้ Music VDO จากเพลง “ใจอัศจรรย์” ของศุ บุญเลี้ยง แล้วผมคิดว่าน่าจะมีมุกใหม่ๆ มานำเสนอซักหน่อย ประจวบเหมาะกับที่ช่วงนั้นผมกำลังหาข้อมูลเพื่อนำไปใช้ในการสอนเรื่องการสร้างแรงบันดาลใจ ก็ไปพบกับ Clip VDO เรื่อง Life Vest Inside - Kindness Boomerang - "One Day"  นี้โดยบังเอิญ เลยนำมาเป็นตัวจุดประกายเหนี่ยวนำความรู้ตามแนว AAR (After Action Review) และ AI (Appreciative Inquiry) โดยหลังจากที่ได้ให้ทุกคนได้ดู Clip VDO นี้จบแล้ว ก็ให้แต่ละคนได้แสดงความรู้สึกว่าอย่างไร มีความประทับตรงไหนและมีอะไรที่เกี่ยวข้องหรือนำมาใช้กับงานของเราได้บ้าง ปรากฎว่าได้ผลตอบรับดีพอสมควร ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้มีการเชื่อมโยงเนื้อหาสร้างองค์ความรู้ขึ้นมาด้วยตัวเขาเองได้เนียนๆ โดยที่วิทยากรไม่ต้องทำอะไรมาก โดยเฉพาะเรื่อง Service Mind ตัวผมเองก็เกิดการเรียนรู้ไปพร้อมๆ กับผู้เข้าร่วมกิจกรรมเช่นกัน เพราะนอกจากจะทำหน้าที่เป็น Fa (คุณอำนวย : Facititator) แล้วยังทำหน้าที่สรุปเชื่อมโยงเนื้อหาไปยังวัตถุประสงค์ของการอบรมด้วย ทั้งเรื่องคุณธรรมจริยธรรม การวางตัวให้เหมาะสมกับการทำงานในองค์กร  Clip VDO ตัวนี้ทำให้ผมนึกถึงหนังเรื่อง “Pay it Forword” ด้วย  (http://www.siamzone.com/movie/m/186) ซึ่งเป็นเรื่องของการส่งผ่านและเหนี่ยวนำให้เกิดความดีงาม และยังทำให้นึกถึงคำสั่งสอนของอ. ยักษ์ (วิวัฒน์ ศัลยกำธร) ที่ทำให้เราเรียนรู้และซาบซึ๊งในฤทธิ์ของบุญ ตามสโลแกนที่ว่า “ยิ่งให้ยิ่งได้-Our Loss is Our Gain” ด้วย

 

 

Life Vest Inside - Kindness Boomerang - "One Day"

http://www.youtube.com/watch?v=nwAYpLVyeFU

 

ตามที่ได้เล่าเกริ่นไว้ว่า การสอนของพนักงานในรุ่นผมคิดว่าต้องเพิ่ม/ปรับปรุง/เปลี่ยนมุกซะหน่อย พอมาถึงเนื้อหาเรื่องของSufficiency – ความพอเพียง และ Sustainable – ความยั่งยืน แล้ว จากครั้งที่แล้วใช้แค่เพลงใจมหัศจรรย์ ผมก็ลองใช้เพลงที่สื่อความหมายตรงๆด้วย Music VDOเพลง “อยู่อย่างพอเพียง” ผลที่ออกมาก็ตามคาดครับ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่เหนื่อย เพราะผู้เข้าร่วมกิจกรรมเขาทำของเขาเองได้หมด ตัว Music VDO เป็นตัวเดินเรื่องเชื่อมโยงเนื้อหาได้ดีมาก ผมเพียงแค่เสริมเนื้อหาในเรื่องของทฤษฎี 3 ห่วง 2 ฐานเข้าไปแค่นั้นเอง แต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นการ Lecture แค่ทฤษฎีเท่านั้น เพราะผมต้องยกตัวอย่างที่เห็นชัด ๆ นั่นคือ ตัวอย่างของผู้สอนเอง เช่น การทำปุ๋ย การทำน้ำยาล้างจาน เอนกประสงค์ ซักผ้า สบู่ ยาสระผม ต่างๆ เหล่านี้ ใช้เอง การทำบัญชีครัวเรือน ฯลฯ เพราะเราก็ทำตรงนี้อยู่ ไม่ใช่บอกให้เขาทำแต่เราไม่เคยทำ มันก็แค่เป็นการสอนตามทฤษฎีเท่านั้น เช่น ตัวอย่างของการพึ่งพาตัวเองที่ผมได้ลองทำดูแม้จะไม่ใหญ่โตอะไรแต่ก็ภูมิใจที่ลองได้ทำดู เป็นการแสดงความจงรักษ์ภักดีในอีกรูปแบบหนึ่ง ตามพระราชดำรัสที่ท่านได้ตรัสไว้ว่า “การพึ่งพาตัวเองแม้ทำได้เพียงแค่ 30-40 % ไม่ต้องทั้งหมดก็รอดแล้ว” (ผมเคยเขียนบันทึกเกี่ยวกับเรื่องการพึ่งพาตัวเองไว้ดังนี้ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/476874 , http://www.gotoknow.org/blogs/posts/489377 , http://www.gotoknow.org/blogs/posts/488927

 

อยู่อย่างพอเพียง


ขับร้อง : สำราญ  ช่วยนำแนก (อิ๊ด วงฟลาย)
คำร้อง : สุรักษ์  สุขเสวี
ทำนอง : โสฬส  ปุณกะบุตร
เรียบเรียง : โสฬส  ปุณกะบุตร/เมธี  ทวีทรัพย์

http://www.youtube.com/watch?v=ObdUKIsCd0g&feature=related

 

 

ก่อนจะจบการอบรมผมได้เชื่อมโยงกิจกรรมเหล่านี้ไปยังเรื่องของการเรียนรู้ที่ชี้ให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมเห็นว่า การเรียนรู้ไม่ได้เกิดจากการสอน แต่เกิดจากการที่ผู้เรียนสร้างองค์ความรู้ขึ้นมาเองตามจริตสไตล์ความถนัดของแต่ละคน และการเรียนรู้ไม่ได้เกิดจากการที่ต้องดำเนินการตามจารีตขนบของกรอบที่วางไว้ บางคนอาจชอบดูหนัง บางคนอาจจะชอบฟังเพลง บางคนชอบอ่านหนังสือ บางคนชอบเที่ยวที่แปลกๆ บางคนชอบเล่นกีฬา ทุกสิ่งทุกอย่าง/เวลา/สถานที่ ที่อยู่รอบตัวเราสามารถเป็นครูเราได้หมด สิ่งที่มีสาระอาจจะไม่มีสาระ สิ่งที่ดูไร้สาระอาจจะมีสาระก็ได้ ดังนั้นขอให้เลือกใช้ให้เหมาะกับจริตสไตล์ความถนัดของการเรียนของตัวเอง

 

หมายเลขบันทึก: 503014เขียนเมื่อ 21 กันยายน 2012 14:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน 2012 09:24 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

สวัสดีครับ ขอชื่นชมกระบวนการสร้างคนของท่านและองค์กรมากครับ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันครับ

มักแท้....ไร้สาระก็เรียนรู้ได้

อ้าว ! ก็ไม่ไร้สาระแล้วซิคะ

หายจ้อยไปไสนานแท้น้อ ไทเลย นิ

ขอบคุณ คุณบินหลาดงที่มาให้กำลังใจครับ ผมขอออกตัวนิดหนึ่งครับ ว่าสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นทั้งหมด

 

 
ท่านทหารพรานหญิง ณ หนองคาย ครับ จริงๆ ก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับยังเข้า GTK เกือบทุกวัน แต่ยังไม่ค่อยมีเรื่องที่โดนๆ มาแบ่งปัน ก็เลยไม่ค่อยได้เขียนบันทึก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท