มายา
สายลมพัดผ่านใจ
สายโยงใยแผ่วผิววน
น้อมใจระลึกหน
หวนโหยหาเฝ้าติดตาม
โลภะโมหจิต
โทสาพิษคิดทุกยาม
เลือนร้างระคางความ
ผ่านสนามฝึกภาวนา
ก้าวข้ามทะลุล่วง
พ้นห้วงทุกข์ด้วยวาสนา
ถือศีลครองธรรมา
บุญนำพาฝ่าผองภัย
เรียนรู้สิ่งกระทบ
เวียนบรรจบมรรคาลัย
สวรรค์เอื้อมนรกผลักไส
แท้ทุกสิ่งคือมายา
สายลมพัดผ่านใจ
สายโยงใยหลอมอัตตา
หลงโง่งมตัณหา
หลงคิดว่ามีตัวตน
...
Sasinand (ความเคลื่อนไหวล่าสุด)
11 กุมภาพันธ์ 2552 23:50
#1124750
เพิ่งจะกล่าวถึงเรื่องการทำบุญอยู่หยกๆ เข้าเรื่องพอดีเลยค่ะ ที่นี่ค่ะ
เคยอ่านเรื่อง หัวใจพระพุทธศาสนา หรือคาถาของพระอัสสชิมา
เมื่อพระอัสสชิได้มาพบกับพระสารีบุตรก่อนได้บวช มีอยู่อย่างไรโดยย่อที่สุด
พระอัสสขิได้ตอบว่า "สิ่งเหล่าใดเกิดมาเพราะมีเหตุทำให้เกิด พระตถาคตเจ้าแสดงเหตุของสิ่งเหล่านั้น พร้อมทั้งแสดงความดับสิ้นเชิงของสิ่งเหล่านั้น เพราะหมดเหต :
"พระมหาสมณ เจ้าตรัสอย่างนี้"
นี้คือการบอกว่า สิ่งทั้งปวงมีเหตุปรุงแต่งขึ้นมา มันดับไม่ได้จนกว่าจะดับเหตุเสียก่อน นี้เป็นการชี้ให้รู้ว่า อย่าไปเห็นอะไรเป็นตัวตนที่ถาวร เพราะมีแต่สิ่งที่เกิดจากเหตุ และงอกงามต่อไปตามอำนาจของเหตุ และจะดับไปเพราะสิ้นเหตุ เพราะฉะนั้น ปรากฎการณ์ทั้งหลายในโลกนี้ ล้วนแต่เป็นผลิตผลของสิ่งที่เป็นเหตุ เป็นความเลื่อนไหลไปไม่มีหยุด เพราะอำนาจของธรรมชาติ ที่มีลักษณะไม่หยุดปรุง สิ่งต่างๆ จึงปรุงแต่งกันไม่หยุด และเปลี่ยนแปลงไม่หยุด
ภูสุภา (ความเคลื่อนไหวล่าสุด)
12 กุมภาพันธ์ 2552 09:20
#1125036
ค่ะ พี่คะ
เป็นจริงอย่างที่สุด คนเราเกิดมา มีร่างกาย มีจิตใจ เป็นอยู่จริง
สิ่งที่มากระทบเรา มีอยู่จริง ตา - รูป หู - เสียง จมูก - กลิ่น ลิ้น - รส
กาย - โผฏฐัพพะ ใจ - ธัมมารมณ์
เราปรุงแต่ง คิดมาตลอดขณะที่มีชีวิต เลื่อนไหลโดยตลอด
เราถูกหลอม หรือ คือเราคิดปรุงแต่ง หล่อหลอม เราเอง
บางครั้งหรือบ่อยครั้งเราเกิด โลภะ โทสะและโมหะ เรามีตัณหา
เราไม่รู้ หรือคือเรามี"อวิชชา"
เรายึดติดด้วย เราไม่สามารถเข้าใจ หรือเราไม่ "รู้" สักที
เราอยาก "รู้" ขึ้นมา เราเกิดปรุงแต่ง เกิดตัณหา อีกแล้ว
มันยากมาก ที่คนคนหนึ่งจะ ตื่นขึ้นมา
แต่ถ้าคน คนหนึ่งสามารถ ตื่นขึ้นมาได้ พระท่านว่า มันไม่ยากแล้วที่คนคนนี้ จะ "รู้"
กำลังเพียรพยายามค่ะ เรียนรู้ เพื่อ"รู้"
ยาก มาก ค่ะ
ขอบคุณคุณพี่ศศิ ค่ะ
กวีแนวธรรมะ
น่าอ่านมากครับ
เป็นอีกหนึ่งเหลงที่เก็บไว้ใน Album ส่วนตัว...ฟังแล้วปลงดีครับ
อาจารย์โสภณคะ เขียนไว้ระยะหนึ่งแล้วค่ะ
วันนี้นึกถึงเพลงเก่งประจำตัว แล้วนึกถึงบทนี้ เลยเอามาไว้ด้วยกันค่ะ
ขอบคุณนะคะที่มาให้กำลังใจ