รำลึกถึง แต่เพียงอยากจะขอบคุณ
-๑-
๑๖-๑๐-๕๔
ของปีที่แล้ว เริ่มภารกิจช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมอย่างรพ.สต.มหาสวัสดิ์ กรอกทราย แบกกระสอบทราย และเป็นพริตตี้คูโบต้า เพื่อถ่วงน้ำหนักให้รถขนกระสอบทรายไปทำเขื่อนกันน้ำล้นจากคลองโยงด้านหลัง รพ.สต.มหาสวัสดิ์ (ร่วมกับ ทีมพี่ๆ น้องๆ จาก รพ.สต.มหาสวัสดิ์ Somyong Toongsarn น้องบี Sinee Chotiboriboon และอาจารย์เมย์ จากคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล) ขอบคุณน้องน้ำที่ทำให้ได้รู้จักพี่ๆ น้องๆ ที่น่ารัก จิตอาสาสุดๆ
-๒-
๒๓-๑๐-๕๔
วันนี้ของปีที่แล้ว เป็นวันที่ได้เข้าร่วมทำงานจิตอาสามหิดล เพื่อปฏิบัติภารกิจช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม ให้กับศูนย์ประสานงานช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัย มหาวิทยาลัยมหิดล จนน้ำล้นข้ามทางรถไฟมาจึงล่าถอยออกจากพื้นที่ (ขอบคุณน้องๆ จิตอาสามหิดล ที่ยังปักหลักช่วยเหลือคนในพื้นที่ต่อไป)
-๓-
ถัดไปอีก ๑ อาทิตย์ กลับมาศาลายาเพื่อเริ่มปฏิบัติภารกิจกับหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ มหาวิทยาลัยมหิดล ตกตะลึงไปกับอภิมหาอุทกภัยในครั้งนี้ (ใช้เวลาเดินทาง ๕-๗ ชั่วโมง จากลพบุรี ถึงศาลายา ทั้งโบกรถ โบกเรือ) ขอบคุณจิตอาสาทุกๆ คนที่เข้าร่วมปฏิบัติภารกิจในครั้งนี้ เช่นกันค่ะ
-๔-
ขอบคุณน้องน้ำที่ไม่คิดถึงเรา ไม่กลับมาเยี่ยมเราอีก มิฉะนั้นจะเดือนร้อนหนังหน้า เอ๊ย! ผิวได้เปลี่ยนสีกันอีก ^^"
อาสาสมัคร มหิดล vo.๗๘๑
ความเห็น (10)
ขอบคุณ ดร.ปริม และ ผศ.ดร.วิรัตน์ค่ะ สำหรับดอกไม้เป็นกำลังใจ ^^
สมาชิกที่ให้กำลังใจ: 
วิรัตน์ คำศรีจันทร์ และ 
...ปริม pirimarj....
แวะมาทักทายด้วยความคิดถึงอาสาสมัครคนดีมหิดลครับผม
ขอบคุณทุกท่านค่ะที่แวะมาเี่ยี่ยมยาม และให้ดอกไม้กันค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์ป๊อบครับ คิดถึงคนเก่งเช่นกันครับ ^^
- ขอบคุณพี่เหมียว
- ท่านไหนคืออาจารย์เมย์ครับ
- ในภาพนี้เป็นน้องหมอ น้องพยาบาลหรือน้องเภสัชฯ (ไม่แน่ใจ ความจำสั้น) จากโรงพยาบาลศิริราชค่ะ ตอนนั้นไปออกหน่วยแพทย์ฯ ที่มหาวิทยาลัยมหามงกุฏราชวิทยาลัย ค่ะ ตอนนั้นยังทำการก่อสร้างอยู่ค่ะ มีชาวพม่าเยอะมาก คุยกันไม่รู้เรื่องต้องมีล่ามช่วยแปล ซึ่งทั้งล่ามและคนไข้มาพร้อมแป้งนาคาลายพร้อยเต็มสองแก้มทั้งคู่เลย น่าร๊าาากกกกก ^^
มีภาพมาฝากด้วย คนซ้ายล่าม (ชาวพม่า) คนขวาคนไข้ ^^
"ทุกๆ วิกฤติ มีโอกาสเสมอ"
น้ำท่วมครานี้ ... ทำให้เราพบว่า - หัวใจที่เปิดกว้าง นึกถึงผู้อื่น ทำให้คนลุกขึ้นมาทำสิ่งต่างๆ ได้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน - ความดีงาม มีอยู่ในทุกคน - ความสามารถที่มีอยู่ในแต่ละคน และถูกนำมาใช้โดยไม่มีเงื่อนไข - มิตรภาพอันแสนยิ่งใหญ่ ที่หล่อเลี้ยงใจผู้คนให้มีความสุขได้ แม้นว่าจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
อื่นๆ อีกมากมายที่แต่ละคนได้พบเจอ เป็นความประทับใจที่เกิดขึ้น เป็นของขวัญที่ไม่มี "มูลค่า" แต่มี "คุณค่า" เกินคณานับ ด้วยจิตคารวะทุกดวงใจที่ทุกผู้ทุกนามมีต่อกันในวันมหาอุทกภัยมาเยือน ขอบคุณอาจารย์ณัฐพัชร์ ทองคำ อีกหนึ่งแรงบันดาลใจและคนต้นแบบของน้องๆ ๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๕ เดือนแห่งวาระครบรอบ ๑ ปี ของความทุกข์ ความสุข และมิตรภาพ
- สวัสดีจ้าคุณสินี
- ดีใจที่ได้เจอพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่มีต้นทุนของความเป็นคนจิตสาธารณะแล้วมาทำสิ่งดีๆ ร่วมกัน ทำสิ่งที่เป็นความงดงามต่อผู้อื่น ก็เป็นความประทับใจอย่างที่สุด
- ถือเป็นความโชคดีจริงๆ ขอบคุณน้องๆ จิตอาสาทุกคนจ๊ะ ^^
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค๊าา ^^
