กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว_สอง

จากกองหนังสือ พบสมุดโน้ตเล่มน้อย บันทึกเรื่องราวของความสุขที่สุดในชีวิต

จากกองหนังสือที่ลูกชายกำลังจัดอย่างขมักเขม้น พบสมุดโน้ตเล่มน้อย  ที่บันทึกเรื่องราวของความสุขที่สุดในชีวิตไว้ตั้งแต่สิบสี่ปีก่อน

มีภาพวาดลายเส้นดอกไม้ น่าจะเป็นดอกไม้ที่ปลูกเอง

พร้อมบทกวีสมัยนู้น...

ลมเอย
ลมพัดไกว
พัดกิ่งเจ้าไหว
พัดใบเจ้าพลิ้ว
พัดกลีบดอกบาง
คว้างคว้างหลุดผลอย
พัดเจ้าหลุดลอย
ลิ่วลิ่ว..สู่หนใดเอย

ราตรีสวัสดิ์จริง ๆ ค่ะ

บ๋าย บาย

[Bright Lily]

มองเห็นละอองความสุขอยู่ไวไวค่ะ

[ภูสุภา]

ละอองความสุข คำไพเราะ จังค่ะ

[แผ่นดิน]

ขณะหนึ่งการหลุดลอย
ไม่ไร้จุดหมาย
สุดท้าย
ก็มีจุดหมายของการหลุดลอยวันยังค่ำ

ขอบคุณครับ

[ยายธี]

คะคว้างใบไม้ปลิว..ละลิ่วสู่ลงกลางดิน..สยิวๆว่า..จะแปรเป็น..ปุ๋ยอินทรีย์..เอย...คิดถึงเมื่อกาลครั้งหนึ่งด้วยคน..อ้ะๆๆ...ยายธี

[ภูสุภา]

 สรุปว่า สำหรับคนมีเป้าหมาย แม้หลุดลอยไปชั่วขณะ ย่อมมีจุดหมายของการหลุดลอยเสมอ..

[ลุงชาติ]

ความสุขหาได้ง่ายๆอย่างนี้นี่เอง
ต้องตั้งใจทำบันทึกบ้างละ

[ภูสุภา]

เป็นบันทึกที่เขียนเมื่อตอนที่ทราบว่าตั้งครรภ์ใหม่ ๆ ค่ะ

อืม ว่าแต่ว่า คืนนี้อาจไม่ได้นอนหลับดี ลูกป่วยซะแล้ว