ร่างกายป่วยแต่หัวใจไม่ป่วย
วันหนึ่ง ครูอ้อยอ่านพบ หมอท่านหนึ่งเขียนไว้ในบันทึกของท่านว่า ......ร่างกายป่วย ก็รักษากันไป แต่จิตใจไม่ป่วย
ตั้งแต่นั้นมา ครูอ้อยก็แยกกันได้ ในระดับคนปกติระหว่าง กายกับจิต
พอได้นอนพักพอสมควร ครูอ้อยจะมีกำลังใจในการสู้ต่อไป ไม่ว่า ผลสุดท้ายจะออกมาอย่างไรก็ตาม นั่นคือ สภาพจิตใจของครูอ้อยยังแข็งแรง พร้อมเสมอที่จะต่อสู้เมื่อมีภัย
วันหนึ่งที่ผ่านมา ทางโรงเรียน ต้องการให้ครูอ้อย ออกข้อสอบให้นักเรียนสอบในปลายปีนี้ ครูอ้อยก็ขมักเขม้น ในการคิดที่จะออกข้อสอบให้เป็นกลาง ด้วยเหตุผลคือ ครูอ้อยไม่ได้สอน
พอออกข้อสอบเสร็จแล้ว ได้ส่งไปทางอีเมล์แล้ว เสร็จภารกิจหลัก และไม่มีภารกิจรอง เพราะทางบ้่าน ขอความกรุณาอย่าทำอะไรเลย ครูอ้อย ก็ได้แต่ใช้มือซ้าย เล่นเน็ต และหาความสุขจากการหาเสื้อผ้าแต่งตัวให้ตุ๊กตา
ตุ๊กตาตัวนั้น อ้วน ก็คือ ตัวครูอ้อยเอง
ความเห็น (8)
.... ขอเพียงใจเข้มแข็ง .... พายุและลมแรง .... ทนได้ นะคะ .....
เป็นทางออกที่ดีมากๆค่ะ..อยากเห็นน้องครูอ้อยใส่เสื้อสวยตัวนี้..
คนเราแม้ร่างกายจะป่วย..ไม่ค่อยดี..เพราะใช้การมานาน..แต่ถ้าจิตใจยังเข้มแข็งล่ะก็..ยังต้องไปได้อีกไกล..ก่อนมาเป็นสมาชิกโกทูโนว์ผมเองก็แย่ครับ. ร่างกาย.เดินไกลสุดประมาณ ๓๐๐ เมตรเท่านั้นเอง.เวลาผ่านไปไม่นานผมกลับมาเดินได้ดีกว่าเดิมมาก. ๒ - ๒.๕ ก.ม.ต่อวัน. ไม่ต้องใช้ไม้เท้าแล้วด้วย..เพื่อนๆแปลกใจสิครับ แถมยังโม้ไปด้วยว่า..ทำไม้เท้าหาย..เห็นไหมว่าถ้าใจยังสู้..ผมว่าครูอ้อยยังต้องทำได้..สู้น๊ะครับ.
ขอบคุณ 
โอ๋-อโณ มากๆค่ะ
ขอบคุณน้อง 
แผ่นดิน มากๆค่ะ
ขอบคุณ พี่ใหญ่ 
นาง นงนาท สนธิสุวรรณ มากๆค่ะ
ขอบคุณ หมอ 
ทิมดาบ มากๆค่ะ
ขอบคุณ 
Dr. Ple มากๆค่ะ