รักลูกยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด


ระยะที่หย่าขาดจากกัน  หากไม่มีลูกด้วยกัน  ต่างคนต่างเดินจากไป  ก็ไม่มีสายสัมพันธ์กันและกัน  


นี่เรามีลูก  ลูกผู้หญิงด้วย  ทั้งคู่น่ารักเหมือนลูกแฝด  เราชอบตัดเสื้อผ้าให้ลูกใส่เอง  ไปซื้อผ้าลายดอกไม้ ตุ๊กตาเล็กๆน่ารักมาตัด  สวยบ้างไม่สวยบ้างปะปนกันไป  แต่ลูกก็สวมใส่ให้แม่ชื่นชมเสมอ  


เมื่อต้องแยกกันอยู่  แน่นอนคนเป็นแม่ก็ได้แต่คิดถึง  ไม่กล้าที่ไปหาลูกที่บ้านเขา  เพราะรู้มาว่า  พ่อของเด็กๆมีผู้หญิงใหม่  และเด็กๆก็ถูกพาไปเที่ยวในวันหยุดเสมอ

 

วันหนึ่งคิดได้เวลาทำงานที่โรงเรียนก็หัดพิมพ์เครื่องพิมพ์ดีดสมัยเก่าแบบที่มีแคร่ปัดไปมา  และอาสาเป็นครูเจ้าหน้าที่ธุรการ  พร้อมกับสมัครเป็นครูวิชาการโรงเรียน  ทำหน้าที่การเงินโรงเรียน  ตลอดระยะเวลานี้  ก็ยังมีข่าวกลับมาว่า  เรามีอะไรกับครูผู้ชายในโรงเรียน  เพียงแค่นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปรับเงินเดือนมาจ่ายให้เพื่อนครู(ในสมัยนั้นต้องไปรับที่อำเภอ)

  

เพื่อแก้ปัญหาแม่หม้ายนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ผู้ชาย  จึงต้องซื้อมอเตอร์ไซค์เองหัดขับขี่และไปสอบใบขับขี่เอง  จากนั้นมาก็ขับเข้าเมืองไปรับเอกสารมายังโรงเรียนในสัปดาห์หนึ่ง 3 วัน  จันทร์ พุธ และศุกร์ ได้ทำอาหาร ทำขนมไปหาลูกที่โรงเรียนในตอนเช้าบ้าง  กลางวันบ้าง   ขอความกรุณาจากคุณครูประจำชั้นที่จะพาลูกไปกินขนมข้างนอกบ้าง  สอนหนังสือลูกบ้าง  เท่าที่มีเวลาเอื้ออำนวย  ทำแบบนี้อยู่นาน  


สงสารลูกที่ไม่มีแม่คอยดูแลเอาใจใส่  เล็บมือเล็บเท้า  ถุงเท้าใส่ซ้ำกัน  อาบน้ำไม่สะอาด  สงสารลูกจับใจ  ไปหาลูกทีไร  เวลาจากกันต้องร้องไห้ทุกที  ลูกสาวคนโตเคยร้องไห้จะไปกับแม่  ไม่ยอมขึ้นห้องเรียน  ไม่รู้จำความไ้ด้หรือเปล่า   


โดยเฉพาะวันแม่  ทีี่ทางโรงเรียนจัดงาน  คุณครูก็ถามว่า  แม่มาได้หรือเปล่า  ทำไมจะไปไม่ได้  ลูกขึ้นมากราบพร้อมกันสองคนเลย  ร้องไห้กันระงม  พอทางโรงเรียนเปิดเพลงค่าน้ำนม  ก็ร้องทุกครั้ง  น้ำตามันไหลออกมาเอง  


อยากพาลูกหนี  หนีไปไกลแสนไกล  ให้ตามไปไม่ได้เลย  แต่ก็ทำไม่ได้  มีความสุขเพียง  สัปดาห์ละ  3 ชั่วโมง  คิดแค้น  ปวดใจทรมาน  เห็นแม่คนอื่นเขาได้ดูแลลูก  แต่แม่อ้อยคนนี้  ไม่เคยเลย  เป็นแม่ที่ไม่สมบูรณ์เลย  โชคดีที่ครูประจำชั้นของลูกสาวคนเล็กเป็นลูกเสืออบรมด้วยกัน   อาสาดูแลให้  อย่างน้อยก็มีเพื่อนดูแลลูกให้  บุญแม่มีเพียงเท่านี้  ลูกเอย

หมายเลขบันทึก: 518687เขียนเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2013 16:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2013 16:21 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

สักวัน  ครูจะรู้ว่า  สิ่งนี้ไม่สูญเปล่า...ความรักเช่นนี้คือบ่อกตัญญู  และความกตัญญุูนี้แหละมีอานุภาพนัก  กล่าวกันในสามโลกว่า แม้ชะตาจากพญายม ก็ยังฝืนได้ด้วยกตัญญู... 

ขอบคุณมากค่ะ  เติมฝัน ให้ฝน  ที่ให้กำลังใจ ปลาบปลื้มมากๆๆค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท