จักรยานเสือหมอบน่ะลูก
.jpg)
จักรยานเสือหมอบน่ะลูก
สัปดาห์นี้เป็นห้วงเวลาแห่งความรู้สึกสับสนปนเป ระหว่างความกังวล ความครุ่นคิดคำนึง และความวิตกกังวลเรื่องว่า เราจะวิตกกังวลเพียงใด...ถ้า ถึงวันกำหนดเดินทางกลับไปเรียนต่างแดนของลูกรัก วันจริง
แม่เพียรพยายามซ่อนเร้นความรู้สึก ไม่พูดถึง ชวนกันทำกับข้าว เดินเล่นออกกำลังกายเบา ๆ ไปไหว้พระ เดินดูขนม ของกินเล่น เดินตลาด...
แต่ไม่สำเร็จ นิวรณ์ปรากฏกายออกมาแสดงตนอยู่เนือง ๆ
ในเมื่อ กดข่ม ซ่อน ละ ไม่สำเร็จ
จึงหันมารับความจริง
รับรู้ว่า มันต้องมาถึงเข้าสักวัน
ลูกไปเพื่ออนาคต เราหรือแม่ ต้องเข้มแข็ง
"อย่าร้องไห้ล่ะ"
คุณพ่อขายาวกำชับแม่ (ไม่ใช่ลูก) ก่อนพ่อเองจะเดินทางไปทำงานไกลบ้านก่อนใครเพื่อนตามปกติประจำสัปดาห์
...
"ลูก เรามาจัดของกันดีกว่า"
เมื่อจัดไปสักพัก พบตุ๊กตาคู่นี้
"แม่ แม่ แม่ พ่อเคยขี่จักรยานซ้อนแม่หรือเปล่า"
"หือ"
"นี่ไงแม่ ตุ๊กตานี้ ใครซื้อให้ใครเนี่ย"
"ลูกลองทายสิ"
"แม่เป็นคนซื้อใช่มั้ย ซื้อให้พ่อ"
"จ้า"
"ว่าแล้ว"
"งั้นแม่ต้องเคยซ้อนจักรยานที่พ่อขี่แน่เลย"
แม่ยังไม่ทันตอบ เสียงโทรศัพท์มาพอดี
"พ่อ พ่อเคยขี่จักรยานซ้อนแม่หรือ"
เหมือนพ่อลูกจะมีกระแสจิต แม่ยังไม่ทันตอบ คุณพ่อโทรมาหาลูก ลูกจึงถามเรื่องนี้
"ไม่เคยซ้อน"
"มีแต่ขี่แล้วแม่นั่งบังวิวอยู่ข้่างหน้า"
....
ลูก งง
"จักรยานเสือหมอบน่ะลูก"
"ไม่มีที่นั่งซ้อนท้าย มีแต่่คานของจักรยานข้างหน้า แม่เค้านั่งตรงนั้น"
< 3 <3 <3 <3 < 3
"จริงหรือแม่"
"จริงสิ"
"จักรยานไม่หักด้วยนะลูก"
ฮา
ความเห็น (2)
สรุปในสามพยางค์ว่า"น่าอิจฉา"....อ่านไปอมยิ้มไป..นี่ละมั๊งปาฏิหารย์ของความรัก
ขอบคุณค่ะ
ดีใจที่มีคนอิจฉา ที่นั่งตรงนั้นนั่งไม่สบายเท่าไรนักหรอกนะคะ :-)