อำนาจ
ชีวิตการทำงานที่ผ่านมา ผลัดเปลี่ยน “เจ้านาย” หลายคน ทำให้ผู้เขียนได้พบเห็น “ความจริง” ที่น่าคิด ซึ่งในช่วงแรกๆ รู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้ก็พอจะสรุปได้บ้าง จึงบันทึกไว้เป็น “ประวัติศาสตร์” ในชีวิตการทำงานของตนเอง โดยไม่ได้ตั้งใจจะกล่าวร้ายหรือเกลียดชังใคร
ในประเด็น “ความเป็นผู้นำ” ซึ่งในที่นี้หมายถึงผู้นำที่ประสบความสำเร็จในการทำงานทั้งงานและคน คือ “คนสำราญ งานสำเร็จ” ส่วนผู้นำประเภทอื่นๆ ที่ประสบความสำเร็จด้วยการเหยียบย่ำความรู้สึกและหัวใจคนนั้น... ผู้เขียนไม่เห็นประโยชน์ที่จะบันทึกไว้
ผู้นำ นั้น มีเครื่องมือสำหรับการทำงานคือ “อำนาจ” ซี่งอำนาจนี้เองที่จะช่วยผลักดันให้ผู้นำทำงานสำเร็จได้ตามเป้าประสงค์ขององค์กร แล้วก็เพราะ “อำนาจ” นี้เอง ที่ทำให้หลายคนเปลี่ยนแปลง เสียความเป็นมนุษย์ไปนักต่อนักด้วยเช่นกัน
นักปราชญ์ทุกยุคสมัยกล่าวไว้คล้ายกันว่า “อำนาจเปรียบเหมือนดาบสองคม” ใช้ให้ดีให้ถูก ก็มีคุณอนันต์ หากใช้ผิดที่ผิดทาง ก็มีโทษมหันต์ทั้งต่อตนเองและผู้คนรอบข้าง และเจ้า “อำนาจ” นี่ เป็นของแปลก ยิ่งใช้ยิ่งหมด หากยิ่งเก็บงำใช้ยามจำเป็น กลับยิ่งเพิ่มพูน
แต่...ผู้นำสักกี่คนกันเล่าที่จะตระหนักถึงความจริงในข้อนี้...
สำหรับเรื่อง “อำนาจของผู้นำ” ผู้เขียนเห็นว่า อำนาจที่ได้มาจากการแต่งตั้งนั้นเป็นของชั่วคราว แต่อำนาจที่แท้จริงจะอยู่กับ ผู้นำที่มี “ฐานที่มั่นคง”
แล้ว “ฐานที่มั่นคง” นี้ เป็นอย่างไรกันนะ คิดเร็วๆ น่าจะต้อง
- เป็นอำนาจที่ได้มาโดยชอบธรรม มิใช่ได้มาด้วยการฉ้อฉลกลโกง เหยียบย่ำข้ามหัวคนที่ควรได้ควรมีหรือแย่งชิง ใช้การติดสินบนให้อามิสสินจ้างใดๆ
- เป็นอำนาจที่ใช้เพื่อความสำเร็จของงาน อำนวยความสะดวกให้คนทำงานทุกระดับ มิใช่ใช้เพื่อกดขี่กดดันฝ่ายตรงกันข้ามและอำนวยอวยประโยชน์ให้พวกพ้องของตน
- เป็นอำนาจที่มีคุณธรรมจริยธรรมกำกับอยู่เสมอ
- เป็นอำนาจที่เกิดจากคนส่วนรวมเห็นชอบยอมรับร่วมกัน เป็นไปเพื่อให้ทุกคนทำงานได้อย่างเต็มศักยภาพของตน
คงมีอีกหลายข้อ แต่ตอนนี้คิดได้แค่นี้...เมื่อคิดแล้ว กอปรกับการได้เห็น “บทบาท” ของผู้นำองค์กร/หน่วยงานบางคน จึงคิดเลยไปถึงประโยคที่ว่า
ไม่ควรทำตัวเป็นคนที่... "รักคนไกล หน่ายคนใกล้"
คนที่จะมีความสุขและทำงานสำเร็จลุล่วงด้วยดี มักจะมีสัมพันธภาพที่ดีกับคนใกล้ตัว ไม่ว่าจะเป็นสมาชิกในครอบครัว เพื่อนร่วมงาน เจ้านาย ลูกน้อง...ก็หากกับคนใกล้ตัวแล้ว เราไม่รักไม่ดี ไม่มีสัมพันธภาพที่ดีต่อกัน จะทำการงานอะไรก็ยากจะสำเร็จ เพราะไม่ได้รับความร่วมมือร่วมใจแล้วจะไปทำดีกับคนไกลตัว...เพื่ออะไร
อำนาจคล้ายหัวโขนคล้ายหุ่นไล่กา ใช้เพื่อจุดประสงค์...แล้ว ก็จงเลิกใช้มัน
คิดง่ายๆ หากคนรอบตัวไม่รักไม่ส่งเสริม เราจะทำงานประสบความสำเร็จได้ยาก เพราะงานนั้นต้องอาศัยความร่วมใจกันของคนทุกระดับ เคยมีประสบการณ์กับ “หัวหน้า” ที่คนนอกสำนักงานฯ ชื่นชมว่าเป็นคนเก่งคนดี มีอัธยาศัย อยากมาทำงานด้วย แต่ในความเป็นจริงแล้ว เมื่ออยู่กับลูกน้องและเพื่อนร่วมงานนั้น... ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง และแม้ว่าจะเป็นคนเก่งมีความสามารถจริง แต่คนใกล้ตัวไม่รักและจริงใจกับเธอเลย... เธอมักจะบ่นว่า “พี่อาภัพบริวาร ไม่มีคนดีมาอยู่ด้วย”
ฟังแล้วก็อ้ำอึ้งไป... เธอไม่รู้ตัวว่าเพราะตัวเธอเองที่ทำให้คำพูดและความคิดของเธอเป็นจริง ก็คิดดูเถิด หากเรามี หัวหน้าซึ่งเที่ยวประกาศว่าตัวเองมีลูกน้องไม่เก่งไม่ดี ไม่ได้อย่างใจ... เราจะรู้สึกอย่างไร? แน่ล่ะ...เราก็ไม่อยากทำงานให้ ทำพอพ้นๆ ตัว และหากมีโอกาสก็หาทางย้ายไปอยู่กับหัวหน้าคนอื่นอย่างไม่ลังเลเลย...
แม้จะไม่ชื่นชม “หัวหน้า” บางคนที่มีพฤติกรรมใช้อำนาจในทางที่ผิดนั้น แต่ก็ต้องขอบคุณเพราะท่านทำให้เห็นสัจธรรมของ “ผู้นำและอำนาจ” อย่างจะแจ้งกระจ่างใจ คิดต่อแล้วก็ยิ้ม...คิดถึงคำครู ถวัลย์ มาศจรัส และพี่ชายคนดี รวิช ตาแก้ว ว่า
“การเป็นนายคนนั้น อย่านั่งอยู่บนหัวเขา จงนั่งอยู่ในใจเขา”
น้อมนำไว้ใส่ใจ...จะทำตามคำครูและพี่ชายคนดี จนตลอดชีวิตการทำงาน...
ความเห็น (22)
...ดีจังนะคะ....คนทำงานสำราญ & งานสำเร็ว .... ถ้าแบบนี้เป็น .... "ผู้นำ & ผู้บริหาร" ....... มืออาชีพได้นะคะ .... "ครองตน & ครองคน & ครองงาน" ..... เป็นผู้บริหารงานแบบ "Professional" ====> มือ PRO .... เลยนะคะ ... ขอบคุณมากๆค่ะ
อำนาจนี่เหมือนของร้อน อยู่ได้ไม่นาน มักถุกใช้งานออกมา เมื่อใช้เมื่อไหร่ มักได้ประโยชน์เสมอ แต่อยู่ที่ว่าคนได้ประโยชน์เป็นใครบ้างนั่นเอง
อ่านแล้วนึกถึงผู้นำองค์กรท่านหนึ่ง ท่านใส่ใจคนพอๆ กับใส่ใจงาน
และให้เกียรติทุกคนเสมอกัน ทำให้น่านับถือน่าศรัทธามากๆ
งานที่หนักจึงไม่เหนื่อยอย่างที่คิด...
ขอบคุณแง่งามคำความคิดนะคะ เป็นบันทึกที่ทรงคุณค่ามากค่ะ ได้เรียนรูัและระวังตนค่ะ
ดิฉันปกครองลูกน้องด้วยความรัก ความเมตตา ด้วยพระคุณ.......และโชคดีที่ยังไม่ต้องใช้พระเดชมากนักค่ะ
ขอบคุณค่ะ..อำนาจธรรม..นำใจเป็นสุข..ปลูกจิตเป็นนิรันดิ์
สวัสดีค่ะ...ก็พบมามากเช่นกันผู้นำที่ดีควรให้เกียรติผู้ใต้ปกครองยิ่งให้ยิ่งได้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ ชลัญธร
จริงค่ะ อำนาจมีประโยชน์ และจะชอบธรรมที่สุดหากเกิดประโยชน์กับ คนส่วนใหญ่ นะคะ :)
สวัสดีค่ะคุณครู ธ.วั ช ชั ย
ส่วนตัวเชื่อว่ามีผู้นำและองค์กร ดังที่คุณครูบอกอยู่ไม่น้อยค่ะ...
"ผู้นำองค์กรท่านหนึ่ง ท่านใส่ใจคนพอๆ กับใส่ใจงาน และให้เกียรติทุกคนเสมอกัน ทำให้น่านับถือน่าศรัทธามากๆ งานที่หนักจึงไม่เหนื่อยอย่างที่คิด..."
ช่างเป็นองค์กรในฝัน...จริงๆๆ :)
อ่านแล้วได้ข้อคิดมากมาย
ขอบคุณครับคุณครู
อำนาจที่มี.. ต้องใช้ให้เป็นนะคะ
ต้องพิจารณาตนเองบ่อยๆ.. ต้องทบทวนตัวเองเป็นระยะๆ
สวัสดีค่ะพี่ Bright Lily
พี่เป็น เจ้านาย ที่โชคดีมากค่ะ เพราะยังไม่ต้องใช้ พระเดช
ธรรมดาแล้ว เราทุกคนมีความรัก/เมตตาอยู่ในใจ หากไม่จำเป็นแล้ว คงไม่มีใครอยากใช้ พระเดช เป็นแน่ค่ะ :)
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
สวัสดีค่ะพี่ดา Preeda
น้องเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ การให้เกียรติกัน ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ สำคัญมากค่ะ :)
- อำนาจ หาได้ไม่ยากนัก...แต่ใช้ให้เป็น ให้ดี ใช้ยากครับ
ขอบคุณคุณ ลุงชาติ ที่แวะมาอ่านค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณ kunrapee
ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ค่ะ
อำนาจนั้นเป็น ดาบสองคม ต้องใช้อย่างระมัดระวังและใช้สติกำกับอยู่เสมอ :)
ขอบคุณค่ะคุณ สามสัก(samsuk)
จริงแท้แน่นอนดังที่ว่าค่ะ... อำนาจ หาได้ไม่ยากนัก...แต่ใช้ให้เป็น ให้ดี ใช้ยากครับ
ดังนั้นการจะมีและใช้อำนาจ...ต้องมีสติกำกับและเรียนรู้วิธีการมีและการใช้ อำนาจ ให้ดี
ขอบคุณค่ะ
แถวที่ผมอยู่นี้ คำว่า "ผู้นำ" เขาเรียกกันน้อยลง คำว่า "ผู้บริหาร" มาแทนที่ ..........
และ เส้นแนวโน้มที่จะเป็น........(ฟังๆเขามา) "คนดีๆ น้อยนักจะมา (เล่น)บริหาร "
อันนี้ เขาว่ามา ผมก็ว่าไป ส่วนคิดยังไง ก็ค่อยว่ากัน.........555
ท่าน วิชญธรรม
แุถวโน้น หรือ แถวนี้ บนเวทีของอำนาจ ที่ไร้ขอบเขตของคุณธรรมจริยธรรมกำกับ... ไม่เคยต่างกัน
คนดี ๆ ไม่อยากเป็น ผู้นำ/ผู้บริหาร หรอก เขาเบื่อหน่ายและรู้ว่ามันยากที่จะใช้แค่ ความดี จัดการและนำพาองค์กรไป ที่ได้ยินมาบ่อยๆ คือ จะเป็นใหญ่ได้ต้องโหดและเหี้ยม... (บางทีก็มีตัวอักษรบางตัวตกหายไปด้วย-ขออภัยที่หยาบคาย) ในระดับหนึ่ง... ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจ หดหู่ใจ... ทำได้อย่างมากที่สุดคือ... ทำใจ... ฮาๆๆๆๆ