การเดินทางคือการทำงาน (บ้านตาด - หนองม่วงไข่ เชียงใหม่-แพร่)

คุณท้องฟ้าก็โทรมาเช็คว่าถึงไหนแล้ว และเอารถมารอรับ นำทางสู่หนองม่วงไข่ พบกันเห็นหน้าจำได้ เพราะผูกพันธ์กันนานปี ....รพหนองม่วงไข่ "ชีววิถีสู่เศรษกิจพอเพียง"ทุกตรางพื้นที่ ที่เดินผ่านมีแปลผัก และไม้ผล ไม้ประดับกินได้ น้องท้องฟ้านำคณะของเรามาแลกเปลี่ยนกับ คณะกรรมการคุณภาพ

เสร็จจากการประชุมงานวิศกรรมความปลอดภัย ก็อำลาเชียงใหม่ หลายคนกลับ

ทางอากาศ พวกเราคนหลังเขาขับรถกันมาแบบค่ำไหนนอนนั้น ผู้เขียนขึ้นมา

เชียงใหม่ครั้งนี้มีความประสงค์สามประการ

ประการแรก มาพบบล็อกเกอร์ชาวเชียงใหม่สานความคิดจิตผูกพันธ์

ประการที่สองมาเป็นกำลังใจมอบดอกไม้รางวัลสุดคะนึงให้คุณกานดา

ผู้มีพระคุณที่กรุณาให้ตัวยาแก้ปวดหลัง

และประการหลังสุดที่ได้พูดกับทีมงานตั้งแต่ออกเดินทางมาก็อยากไปแวะชมดูงาน

โรงพยาบาลหนองม่วงไข่จังหวัดแพร่

เพราะ ณ.ที่แห่งนี้เคยศรัทธาการทำงานของพยาบาลที่รู้จักกันทางGotoKnow

นาม"ท้องฟ้าตั้งแต่ปี2551 เมื่อครั้งเคลื่อนงานของ ศวพถ.(ศูนย์พัฒนาเครือข่ายเพื่อ

การวิจัยและพัฒนาท้องถิ่น) น้องท้องฟ้าเล่าให้ฟังเรื่องการทำน้ำหมัก ทำน้ำยาล้าง

จาน และออกแนะนำชาวบ้านในการทำปุ๋ยน้ำหมัก จึงติดใจและศรัทธามาตลอด

แล้วเราได้คุยเรื่องชาวบ้านแลกเปลี่ยนประสบการณ์ทำงาน แล้วน้องท้องฟ้าก็ส่งเสื้อ

ม่อฮ่อมมาให้ใส่ออกเวทีชาวบ้าน

เมื่อผู้เขียนเข้าไปเรียนรู้งานHA ของโรงพยาบาล เราก็บอกเล่ากันผ่านบันทึก

เสมอมา...

.เมื่อมีเวลาก็คุยทางFB ขอเบอร์กันไว้บอกว่าจะมาเยี่ยมชมไม่ได้ขอมาดูงานแต่ขอ

มาเยี่ยมชมมากกว่า.....

แล้วคุณดาวประกาย ผู้ช่วยอุปนายกฝ่ายประชาสัมพันธ์ ของสมาคมลูกจ้าง

กระทรวงสาธารณสุขแห่งประเทศไทย ทราบข่าวจากท่านนายกสมาคมฯว่าคณะของ

เราจะไป รพ.หนองม่วงไข่ ก็โทรมาหาบอกว่า รพ.ลองเป็นทางผ่านไปหนองม่วงไข่

จะขอเป็นเจ้าภาพมื้อเที่ยงสักมื้อ คณะของเราไม่ขัดศรัทธาของชาวรพ.ลอง อิ่มอร่อย

แล้วยังมีของฝากมาให้ทานบนรถอีก.......น้ำใจจากกรรมการสมาคมฯ

แล้วคุณท้องฟ้าก็โทรมาเช็คว่าถึงไหนแล้ว และเอารถมารอรับ นำทางสู่หนองม่วง

ไข่ พบกันเห็นหน้าจำได้ เพราะผูกพันธ์กันนานปี ...

.รพหนองม่วงไข่ "ชีววิถีสู่เศรษกิจพอเพียง"ทุกตรางพื้นที่ ที่เดินผ่านมีแปลผัก

และไม้ผล ไม้ประดับกินได้ น้องท้องฟ้านำคณะของเรามาแลกเปลี่ยนกับ คณะ

กรรมการคุณภาพ ต้อนรับอาคันตุกะด้วยน้ำสมุนไพรที่ผลิตในรพ. แล้วนำชมสวน ผู้

เขียนเป็นคนชอบกล้วย และชอบ บทกวี"กล้วยหาย"ของวัฒน์ วรรลยางกูร ที่นี้ ปลูก

กล้วยเป็นแหล่งเรียนรู้หลายสิบสายพันธ์ เลี้ยงไก่หลายคอก ปลูกผักหลายชนิด

ด้วยเวลาอันจำกัด เราเดินไปชมไป แลกเปลี่ยนกันไป

จนเวลาเย็นมากแล้วจึงขออำลาด้วยอาลัย แต่น้องท้องฟ้าบอกว่ายังลาไม่ได้

มาเยือนถึงถิ่นต้องกินกันสักมื้อ และได้โทรบอกคนข้างกายให้สั่งอาหารร้านอร่อยไว้

คอยต้อนรับ และมาเมื่อแพร่ ไม่ไหว้พระธาตุช่อแฮ ก็เสียดาย

เป็นอะไรที่ถูกใจหัวหน้าคณะจากปากพะยูนมาก

ผู้เขียนตามขึ้นไปบนวัดเก็บภาพมาฝากเสร็จภาระกิจเรื่องธรรม จากนั้นก็มุ่งสู่ร้าน

อาหารพื้นเมือง ลองชิมอาหารหลายรายการที่ไม่เคยรู้จัก ก็ต้องบอกว่า

"อาหารมื้อนี้อร่อย

ไม่บ่อยที่อร่อยอย่างนี้

นานนานจะได้กินที

มื้อนี้อร่อยๆ"

ก็ต้องขอบคุณพี่น้องชาวแพร่ ชาวหนองม่วงไข่ ชาวปากพะยูนมาแต่ตัวและ

หัวใจมาฝาก แต่ได้รับน้ำใจดีงามจากเจ้าของบ้าน หากไม่มีGotoKnow คงไม่มี

โอกาสเช่นนี้ลาทีหนองม่วงไข่ มุ่งหน้าไปพัทลุง

เขียนใน GotoKnow โดย วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ใน เดินทางหมื่นลี้ ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่ม

คำสำคัญ (Tags): #รพหนองม่วงไข่ รพ.ลอง

หมายเลขบันทึก: 519999เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013 01:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013 02:06 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน