สุขล้นพ้นที่ได้เรียนรู้

ให้คิดว่าเราได้รับความสุขที่ได้เรียน  หากเราปรับความคิดของเราได้แล้ว  การที่จะกระทำใดใดในโลกนี้จะเป็นไปด้วยดี  การปรับความคิดนั้นรวมไปถึงความรู้สึกที่หยั่งลึกลงในสัญชาติญาณ  

ครูอ้อยมีเพื่อนคนหนึ่ง  ถึงเขาจะไม่ยอมรับว่าครูอ้อยคือเพื่อน  ด้วยครูอ้อยเป็นเพียงครูน้อย  และไม่ได้มีตำแหน่งผู้อำนวยการอย่างเขา   แต่ครูอ้อยก็ยังรักและรับเขาเป็นเพื่อนตลอดมา

ในอดีตเราทั้งสองคนก็เป็นครูน้อยเหมือนกัน  แต่เขาได้เปลี่ยนเส้นทางจากครูน้อยเป็นผู้บริหาร  

ดูผิวเผินเหมือนจะแตกต่างเสียเหลือเกินต่อการดำรงชีพ  แต่สำหรับครูอ้อยไม่ได้มองว่าเขาแตกต่าง  ถึงแม้ว่า  การประพฤติหรือปฏิบัติที่ครูอ้อยต้องเคารพนพนอบต่อเขา  เวลานั่ง  เวลากิน  เวลานอนหรือกิจกรรมใดใด  เราแตกต่างกัน  แต่ในทางชีวิตที่แท้จริง  เราไม่ได้ผิดแผกแตกต่างกันเลย  

ถึงแม้ว่าเขาจะมีเวลาหลีกเลี่ยงจากการทำงานไปศึกษาต่อได้  เพราะตำแหน่งหน้าที่อำนวยให้เขาได้สะดวกต่อการไปเรียน  ตรงกันข้ามกับครูอ้อยที่ต้องหยุดเรียนต่อ  เนื่องจากงานและเวลาเรียนไม่อำนวย  เขาเรียนจบ  แต่ครูอ้อยขาดการเรียนไป

แต่การเรียนรู้ในมหาวิทยาลัยชีวิตของครูอ้อยยังดำเนินสานต่อไปไม่หยุดยั้ง  ครูอ้อยได้มีเวลาเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์ที่น่าภาคภูมิใจ  เล่าไม่รู้จบในการเรียนรู้ตลอดเวลาทั้งในเรื่องการทำงาน  การเป็นวิทยากรให้ความรู้  ซึ่งแต่ละครั้งนำพาความสุขมาให้เสมอ  เสมือนน้ำทิพย์ชะโลมใจให้ครูอ้อยได้รู้ว่า  ความสุขเกิดจากการได้เรียนรู้ตามสภาพจริงที่เราพอสรรหาให้กับตัวเองได้  ไม่ต้องเบียดเบียนใคร  ไม่ได้กินแรงใคร  ไม่ได้เบียดบังเวลาราชการ  ไม่ต้องพึ่งพาใคร  และเป็นไปตามธรรมชาติที่สรรหามาให้เรา

ความสุขที่พอหาได้ตามอัตภาพที่มีอยู่  ทำให้ครูอ้อยมีความพยายาม คิดดี พูดดี และทำดีต่อไป  ต่อเติมความสุขให้กับคนอื่นได้บ้างไม่มากก็น้อย  ปรารถนาให้ผู้อื่นได้ปรับความคิดว่า  สุขมากมายล้นพ้นที่ได้เรียนรู้ตามความสนใจ  ความถนัดที่ตนเองมี  และถ่ายทอดความคิดนี้เพื่อเป็นเทคนิควิธีทำให้รักการเรียนรู้ตลอดเวลา