มีโอกาสนั่งทบทวนความรู้สึก และความคิดของตัวเองบ้างถือว่าเป็นเรื่องที่ดี หลังจากเกิดอาการเสียความรู้สึกไปตอนรับโทรศัทพ์จากเพื่อน (พี่) ร่วมงานเช้าวันนี้...
เหตุเกิดจากการปฏิเสธการเปลี่ยนรุ่นการเข้ารับการอบรมของข้าราชการประเภทหนึ่ง เพราะเขาไม่ดำเนินการตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กำหนด นอกจากนั้นยังให้เหตุผลความจำเป็นในการเปลี่ยนรุ่นอบรมว่า "ต้องไปทำภารกิจส่วนตัว ต้องไปโน่น นี่ นั่น...." ซึ่งเห็นได้ว่าไม่ได้เห็นความสำคัญของเรื่องตัวเองมากกว่าการปฏิบัติตามระเบียบ หลักเกณฑ์ที่รัฐวางไว้ (อย่างนี้บ้านผมเรียกว่า เห็นแก่ตัว) ดังนั้น ถ้า นักทรัพยากรบุคคลอย่างผม จะปฏิเสธการเปลี่ยนรุ่นของ เขา ก็คงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง เพราะ เขาไม่ได้ปฏิบัติตามข้อตกลงที่กำหนดไว้ และเหตุผลการเปลี่ยนรุ่นก็เป็นเหตุผลส่วนตัวของเขาเองที่จะต้องบริหารจัดการตัวเองให้ได้...
แต่เรื่องมิได้เป็นอย่างที่ควรจะเป็น... เขา คนนั้น สามารถติดต่ออ้อนวอน ผู้เป็นใหญ่ ให้ช่วยเหลือได้ แล้วสุดท้ายก็มีการสั่งการ (อย่างไม่เป็นทางการ แต่ต้องปฏิบัติ) ว่าให้ติดต่อ เขา กลับไปเพื่อเปลี่ยนรุ่นการอบรมได้...
นี่ไม่ได้เป็นกรณีแรก และกรณีเดียวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตการทำงานเพียงแค่ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา... ทำให้หลาย ๆ ครั้งมีเรื่องหรือมุมมองที่ต้องถามตัวเองในหลาย ๆ ประเด็น เช่น
หลักการ ๆ อย่าท้อถอยนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ผู้ทรงอิทธิพลที่มีอภิสิทธิ์ มีทุกที่ค่ะ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงและไม่ได้มีผลเสียกับใคร หรือผลเสียต่อราชการงานสำคัญ ก็คงต้องยอมบ้างนะคะ เพราะ"ตรง"แต่ไม่ใหญ่ อาจจะลำบากในภายหน้า เอาไว้เรื่องสำคัญจริงๆค่อย"ชน"ค่ะ จะได้ไม่"เจ็บตัว"มาก (ตอนนี้ยอม"เจ็บใจ"ไปก่อน)
มาให้กำลังใจข้าราชการ คนดี ที่ทำเพื่อความถูกต้องค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เมื่อพบเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน อยุติธรรม ไม่ตรงไปตรงมา
จะนำมาเป็นตัวช่วยให้เรา.. ไม่คิด-ไม่ทำแบบนั้นค่ะ