"เห็นภาพความสุขง่าย ๆ" ... (เจ็บ แต่ จบ : รุ่งพร มีศิลป์)
เห็นภาพความสุขง่าย ๆ
ทุกอย่างบนโลก
ล้วนเป็นภาพความสุขทั้งนั้น
ท้องฟ้าก็ไม่เคยเหมือนเดิม วันฟ้าใส วันฟ้าครึ้ม
ท้องฟ้ามีเสน่ห์ทุกวัน รายละเอียดของท้องฟ้า
ก้อนเมฆ นกที่บินมาเกาะ
ใบไม้แต่ละใบก็ไม่เหมือนกัน
ดอกไม้ที่งอดใหม่ ชื่นใจ
หน้าตาของคนที่เรารัก
(รอยยับบนหมอน ย่นติดหน้าแต่เช้า)
เสียงตดที่บอกว่าลำไส้ก็ตื่นแล้ว
รอยยิ้มของแม่ อาหารเช้าฝีมือแม่
นี่คือเช้าเองนะยังสุขซะขนาดนี้
...............................................................................................
สัญญากับตัวเองว่า
จากนี้เราจะไ่ม่ให้ความสุขคลาดสายตาเด็ดขาด
ตื่นขึ้นมา หัวใจจะพองโตกับทุกภาพที่เห็น
เห็นภาพความสุขเป็น
เห็นโชคดีในชีวิตตัวเองตลอดวัน
หมั่นขยายความสุข
ให้ล้นหัวใจ
ทั้งภาพ เสียง
ความรู้สึก
ทุก ๆ ความรู้สึกขยายได้ อยู่ที่เราฝึก
(สังเกตตอนโกรธ เริ่มจากเล็ก ๆ แล้วก็ถึงจังหวะปรี๊ด)
ที่นี้เราจะลองมาขยายความสุขกันทุกเช้า
ด้วย ภาพ เสียง ความรู้สึก
ปิติกับภาพแห่งความสุขตรงหน้าทั้งหมด
มองใบไม้ขยับเบา ๆ เหลือเชื่อ สายตาเราเห็นได้
แม้แต่สายลม
ฟังทุกเสียงหมาเห่าแทรก เสียงลังเล้งของผู้คน
(ที่ทำให้รู้ว่า เราไม่ได้อยู่ลำพังบนโลก)
รับรู้ทุกความรู้สึก อากาศสบาย ลมลื่น ๆ ที่ไล้ตัว
รับรู้ว่าทุกอย่างในจักรวาล ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น
ล้วนเสียสละทำหน้าที่เพื่อให้เราได้มีชีวิต ได้ชื่นใจ
ขยายภาพความสุขให้ใหญ่ จนรู้สึกปิติ
อวัยวะทั้งหมดรับรู้ เซลล์เล็ก ๆ ยิ้มกริ่ม
เหลือเชื่อ...ความสุขขยายได้ง่ายจริง ๆ
แปลงร่างเป็น
แม่เหล็กแห่งความสุข
ขนาด actual size
เพราะทั้งโลกจะเห็นเรา เหมือนที่เราเห็นตัวเอง
ทุกอย่างที่แสดงออก ทั้งสีหน้า แววตา คำพูด พฤติกรรม
ล้วนเป็นภาพสะท้อนความรู้สึกข้ืางในที่ซื่อตรงที่สุด
เมื่อเราหมั่นฝึกสุขเป็นนิสัย เราจะรู้สึกดีกับชีวิต มั่นคงในตัวเอง
มองเห็นความหมายของโลกเปลี่ยนไป
ได้ยินเสียงของมิตรภาพ จากผู้คนรอบข้าง (ที่เมื่อวานอาจยังเป็นศัตรู)
รับรู้ด้านดีงามบนโลกใบเดิมอย่างมหัศจรรย์ ดึงดูดคนดี ๆ เรื่องดี ๆ
มาให้เราอย่างไม่รู้จบ
บนโลกที่วุ่นวาย รถก็ยังติดไฟแดงยาวเหยียด สถานการณ์ชีิวิต
เหมือนไม่มีทางออก ที่ผ่านมาเราชอบมองไปข้างหน้า เมื่อไหร่จะถึงสักที
สายแล้ว แย่แน่ หรือมองไปข้างหลัง โทษตัวเอง โทษคนอื่นที่ทำให้เราช้า
ก่นด่าแม้แต่สิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ฝนตก การจราจร คนขับรถไ้ร้น้ำใจ
ขยายทุกข์จนกคลั่ง อยากจะกดแตรดัง ๆ อยากจะปาดไปให้เร็ว
ขณะนี้ เพียงแค่เีราหยุดฟุ้ง มองเห็นว่าช่วงเวลาดี ๆ ที่ได้อยู่กับลมหายใจตัวเอง
ใช่แล้ว ตั้งแต่ลืมตาตอนเช้า ชีวิตเรายังไม่เคยมีช่วงเวลาแบบนี้เลย
นี่คือช่วงเวลาแห่งปัจจุับันที่มีค่าที่สุด สงบ สบาย
ขยายความสุขของเราทุก ๆ เส้นทางที่เคลื่อนไป เราจะพบคนให้ทาง
เราจะมองเห็นรอยยิ้มจากรถข้าง ๆ
ความจริง คือ ไม่ว่าจะวางใจเช่นไร เราก็ไปถึงจุดหมายด้วยเวลาใกล้ ๆ กัน
แต่จากนี้ เราจะทำทุกอย่างได้สำเร็จ ราบรื่น มีสติ ไม่เอาอารมณ์
ไปลงกับคนที่บ้าน คนที่ทำงาน หรือแม้แต่คนไม่รู้จักบนท้องถนน
............................................................................................................................................................
หนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อ "เจ็บ แต่ จบ" เขียนโดย "รุ่งพร มีศิลป์"
ให้ความเข้าใจในการมองโลกในทางที่ดี มองโลกให้เป็น
ผมอ่านจบภายใน ๒ วัน ตามเวลาที่มี
ที่นำมาลงไป เพียงเสี้ยวหนึ่งที่ประทับใจ
ชวนค้นหาความสุขกันครับ
บุญรักษา ทุกท่าน ;)....
.........................................................................................................................................................
ขอบคุณหนังสือดี ๆ ...
รุ่งพร มีศิลป์. เจ็บแต่จบ. กรุงเทพฯ : มินิ มี แอดเวอร์ไทซิ่ง, ๒๕๕๖.
ความเห็น (10)
มาหาแม่เหล็กแห่งความสุข เผื่อสักวันจะได้แปลงร่างเป็นแม่เหล็กแหางความสุขบ้างครับ
ยินดีครับ คุณ nobita ;)...
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์
เห็นชื่อหนังสือคิดว่าเป็นเพลงของออฟ ปองศักดิ์ ;)
ขอบคุณความสุขที่แบ่งปันเช่นเคยค่ะ
เรียน อาจารย์ ...ปริม ทัดบุปผา... ครับ ;)...
หากเราพิจารณาจากชื่อหนังสือ
เราน่าจะนึำกถึงการบำบัดเรื่อง "อกหัก" ใช่ไหมครับ
แต่หากอาจารย์พลิกเข้าไปด้านใน
"อกหัก" เพียงแค่ส่วนหนึ่งครับ
คนเขียนเล่าเรื่องการมองโลก
ตั้งแต่เด็ก เรื่องการเลี้ยงดูที่มีผล
การค้นหาความสุขเมื่อเติบโต
เป็นการสอนให้เข้าสู่จิตใต้สำนึกทีเดียวครับ
ปกไม่สะดุด เรื่องไม่สะดุด
หากได้แล้วจะประทับใจอีกเล่มครับ ;)...
รุ่งพร มีศิลป์
สวัสดีค่ะ คุณ Wasawat Deemarn ยินดีอย่างยิ่งที่ชอบหนังสือเล่มนี้ค่ะ ..
ทุกอย่างที่รุ่งเขียน เกิดจากการเรียนรู้ในห้องเรียนเข็มทิศจิตใต้สำนึก ของครูอ้อย ฐิตินาถ ณพัทลุง
ขอบคุณและยินดีอย่างยิ่งที่เราจะส่งต่อกำลังใจดีๆให้กันทุกๆวันค่ะ
https://www.facebook.com/Runglifecoach?ref=tn_tnmn
ตามมาอ่านหนังสือดีๆ กับอาจารย์ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์.....ชอบหนังสือเล่มนี้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกมีความสุขค่ะ
ว้าว ว้าว ว้าว ยินดีมากครับที่ "นักเขียน" ตัวจริง เสียงจริง
คุณ รุ่งพร มีศิลป์ ให้เกียรติมาเยี่ยมคนชอบอ่านหนังสืออย่างผม ;)...
ขออนุโมทนาบุญกุศลสำหรับหนังสือเพื่อทุกคนเล่มนี้ด้วยนะครับ
ป.ล. มาเชียงใหม่บอกด้วยนะครับ จะไปขอลายเซ็น ;)...
ยินดีครับ คุณ tuknarak ;)...
ขอบคุณมากครับ คุณเจี๊ยบ แดนไท ;)...
เหมือนกันนะครับ ;)...