^____^ ( ก่อนอื่น...ขอบอกก่อนนะค่ะว่านี่คือบันทึกทดลองค่ะ...หลังจากที่ห่างหายไปนานนนนน...สองปี...นะค่ะ)
ชวนสาวน้อยแอมแปร์ไปช่วยใส่ปุ๋ยยางในวันหยุด.....
ฉันต้องการให้ลูกมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมทุกอย่างที่เราทำ...เพื่อให้เขา สัมผัส รู้ เข้าใจ ว่าแท้จริงแล้วเรามีความเป็นอยู่ที่แท้จริงอย่างไร กว่าเราจะได้อะไรมาเราต้องผ่านความอดทน ความเพียร มีมานะ ทั้งนี้เพื่อส่งผ่านให้ลูกรู้ว่า "ลูกคือใคร" ...เมื่อรู้เช่นนี้ สิ่งที่ตามมา คือ ลูกรู้เลยว่า
ควรใช้ชีวิตอย่างไร
ควรดำเนินชีวิตเช่นไร
จึงสอดคล้องและสมดุลย์กับวิถีชีวิต รากเหง้า ที่แท้จริงของเรา....^_____^
ผลพวง คือ การมีทักษะในเรื่องเหล่านี้
เย้ๆ...ได้แล้ว...กว่าจะได้ต้องเขียนถึง สาม ครั้ง สาม ครา
ค่อย ๆ เรียนรู้ใหม่...กับการกลับมาอีกครั้ง...ที่บ้านหลังนี้...
พี่ ๆ เพื่อน ๆ เป็นไงบ้าง...คิดถึงจังค่ะ...
งง...ทำไมไม่เห็น..ความเห็นที่แสดงไว้...
ดีใจมาก ที่น้องเรามาเยือนนะครับ
พี่ชาย...ชยพร แอคะรัจน์
ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ คริ คริ หายไปจนสาวน้อยโตเป็นสาวขึ้นเยอะเลย
พี่@อิงจันทร์...ขอบพระคุณมากค่ะ...
แอมแปร์เป็นสาวแล้วนะคะ เผลอแป๊บเดียว
ตามมาอ่านบันทึกดีดี และการสอนให้เรียนรู้ และรู้จักตัวเอง ซึ่งดท่าที่พบเจอในปัจจุบัน ผู้ปกครองพยายามสอนให้ลูกหลานรู้จักคนอื่น และเป็นคนอื่น มากกว่าให้รู้จักตัวเอง และเป็นตัวเองนะครับ