ดิฉันไม่สนใจหรอกว่าไม่มีใครมาอ่านบล็อกของดิฉัน
ด้วยครูอ้อยชอบการเขียน และการเขียนนั้นทำให้ความรู้สึกไม่เหงาและมีเพื่อนเกิดขึ้น ถึงจะไม่มีคนอื่นมาอ่านก็ไม่เป็นไร เพราะครูอ้อยอ่านคนเดียวก็มีความสุขแล้ว ยังขอขอบคุณทีมงานโกทูโนว์ที่มีเนื้อที่ให้ครูอ้อยได้เขียนอย่างไม่รู้เบื่อ อีกทั้งยังได้ใส่ภาพด้วย ยิ่งนานวันยิ่งมีความสุขมาก
ระยะนี้งานมากมาย แทบจะไม่มีเวลาได้ดูแลตนเอง หลุดจากการทำงานก็ต้องหมั่นออกกำลังกาย เพื่อให้อาการที่แขนกลับมาสู่ปกติ ครูอ้อยยังคงอ่านและเขียนทุกวัน แต่น้อยลงไปมาก ก็ไม่เป็นไร ว่างเมื่อไรก็มาเขียนต่อไปก็ได้ เท่านี้ก็เขียนมามากมายพอแล้ว
อีกไม่นานจะนำแผนการจัดการเรียนรู้กับหนังสือเล่มใหม่มาลงกันอีก นำมาเผยแพร่เป็นวิทยาทานกันอีก กับอีกผลงานหลายอย่างที่ได้สะสมไว้ จะนำมาเก็บไว้ที่นี่ เพราะอาจจะเป็นประโยชน์กับท่านที่ต้องการ
การเป็นต้นไม้ใหญ่ให้นกกามาพำนักอาศัย ทำให้ครูอ้อยต้องจัดการอะไรหลายๆอย่าง การที่ใช้เน็ต หรือเว็บไซต์นี้ทำให้ครูอ้อยเกิดความสะดวกขึ้นมากมาย และข้อมูลที่เก็บไว้นี้ก็นำกลับมาให้ประโยชน์ได้มากเช่นกัน
ถึงได้บอกว่า ไม่ได้สนใจเลยหากไม่มีใครมาอ่าน เพราะครูอ้อยเองอ่านบล็อกของตัวเอง มีความสุขและยิ้มยิ้มทุกที
ความเห็น (7)
เรียนครูอ้อย
สุขใจที่ได้เขียน
และสุขที่ได้ลุกขึ้นมาอ่านตอนดึกๆ
Happy times makes happy persons.
If we can do our own things and be contented with our doings --- we are in bliss. ;-) Forget the rest.
ถึงพร้อม สุขยิ่ง.....ด้วยตนเองนะคะ
...เป็นคนชอบอ่านค่ะ...ไม่เลือกว่าต้องเป็นของใคร...อ่านได้หมดค่ะ
อิ อิ ตามมาอ่าน
แล้วเราก็ตามหากันจนเจอ หลังจากที่หลงป่า หาทางอยู่นาน
สวัสดี เช้าวันจันทร์ค่ะ พี่ครู
สวัสดีค่ะ ครู
เหมือนกันค่ะ
ช่วงแรกๆบางบันทึกไม่มีคนอ่าน
ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ
ถึงจะเขียนไม่เก่งนัก
แต่เขียนให้บ่อยขึ้นค่ะ
ทำแต่สิ่งที่ดีและที่ชอบก็มีความสุขใจแล้ว
ขอให้สุขกายสบายใจนะครับ