ความสำคัญของเวลากับคุณค่าและความหมายในชีวิต


เพียรเจริญสติ สัมปชัญญะ เพื่อเกิดปัญญา ใช้และดำเนินชีวิต เหมือนใช้ด้ายอย่างคุ้มค่า เผชิญหน้าแก้ไข ปมของด้าย แล้วจากโลกนี้ไป เมื่อด้ายหมดหลอด อย่างมีความสุข ไม่เสียดายด้าย หรือ เวลาที่หมดไป

ความสำคัญของเวลากับคุณค่าและความหมายในชีวิต

บันทึกนี้ของเด็กผมจุกน้องทอมหรือชลัญธรผู้ที่มีความคิด พลังมหาศาลทั้ง ๆ ที่มีโรค Parkinson เป็นเพื่อน


เข้าไปอ่านครั้งแรกไม่ได้ทิ้งร่องรอยพูดคุยทั้งที่เห็นด้วย โดยเฉพาะประโยคถัดมาที่ว่า

หลายคนบอกเวลาเป็นของมีค่า  แต่ข้าพเจ้าเห็นว่า เวลาเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้ต่างหาก


บางครั้งเราเผลอคิดว่า เวลานั้นเหลืออีกมากมายสำหรับชีวิต แท้จริงแล้ว เวลาเรานึกถึงเวลาเหมือนกับเรามองหลอดด้าย ที่มีด้ายอยู่เต็ม เราก็มักเผลอคิดว่า มีด้ายมาก พอที่จะสร้างสรรค์งานสักชิ้นหรือหลายชิ้น จึงไม่ได้เตรียมด้ายสำรอง หรือใช้มันให้เกิดประโยชน์ที่สุด กลับใช้ แบบฟุ่มเฟื่อยตัดทิ้งไปบ้างอย่างน่าเสียดาย ใช้ด้ายยังไม่พอที่งานจะเสร็จสักชิ้น ด้ายหมดซะนี่ แท้จริงแล้ว ด้ายนั้นที่เราเห็นว่ามีเต็มหลอด แต่จริงมีนิดเดียว เพราะแกนด้ายใหญ่มากต่างหาก เรามองไม่เห็นว่าแกนด้ายใหญ่แค่ไหนนั่นเอง เราจึงไม่ระมัดระวัง จะนึกได้ก็ต่อเมื่อ มันใกล้หมด ไม่พอใช้ที่งานจะเสร็จ ผลงานที่ออกมาจึงไม่สมบูรณ์แบบ ดั่งที่ใจอยากให้เป็น ก็ทำได้แต่นั่งเสียดาย "ไม่น่าเลย"

อย่าปล่อยให้เวลาหมดไป โดยไม่มีความหมายในคุณค่าแห่งชีวิตอีกเลย"

 ...



ดังคำสุภาษิตที่ว่า 

Time and tide wait for no man. เวลาและวารีไม่เคยคอยใคร

เราเองคิดว่า เวลามีแต่หมดไป เป็นเหมือนเส้นด้ายในหลอดด้าย ใช้แล้วหดลง ๆ รอวันหมด


บางครั้งเป็นปม ขืนดึงจนตึง หรือตัดเอาปมนั้นออก

ด้ายหดหายไปอีกมาก


ถ้ามีสติ ไม่ว่าด้ายจะพันกันยุ่งเป็นปมแค่ไหน ค่อย ๆ ไล่หาปม สางจนปมหลุด ซึ่งต้องใช้ความมุ่งมั่น ใจเย็น สติ สัมปชัญญะและสมาธิ จนเกิดปัญญา แก้ไขปมนั้นสำเร็จ


เริ่มต้นนับแต่บัดนี้

เพียรเจริญสติ สัมปชัญญะ เพื่อเกิดปัญญา

ใช้และดำเนินชีวิต เหมือนใช้ด้ายอย่างคุ้มค่า 

เผชิญหน้าแก้ไข ปมของด้าย

แล้วจากโลกนี้ไป เมื่อด้ายหมดหลอด

อย่างมีความสุข ไม่เสียดายด้าย หรือ เวลาที่หมดไป


ขอบคุณน้องทอม ชลัญธรค่ะ

ภูสุภา

๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๖



หมายเลขบันทึก: 540980เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2013 18:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 30 มิถุนายน 2013 18:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

พี่ต้องขอขอบคุณคุณหมอมาก ๆ เลยนะครับ

กับบันทึกที่ เตือนธรรมะ ได้ไพเราะ กินใจ เกิดปัญญาทางธรรม ได้มาก ๆ เลยครับ

ขอน้อมมาเจริญเป็นสติ เป็นปัญญา ให้แก่ตัวพี่เองด้วยนะครับ

ขอขอบคุณมาก ๆ อีกครั้งนะครับ

ชยพร   แอคะรัจน์

ขอบคุณบันทึกที่ให้คติ และข้อคิดดี ๆ จ้ะ

 เพราะบันทึกต้นเรื่องของน้องชลัญธร ให้แง่คิดที่ดีค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ที่นำสิ่งดีๆมาเล่าต่อ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท