ความสำคัญของเวลากับคุณค่าและความหมายในชีวิต
บันทึกนี้ของเด็กผมจุกน้องทอมหรือชลัญธรผู้ที่มีความคิด พลังมหาศาลทั้ง ๆ ที่มีโรค Parkinson เป็นเพื่อน
เข้าไปอ่านครั้งแรกไม่ได้ทิ้งร่องรอยพูดคุยทั้งที่เห็นด้วย โดยเฉพาะประโยคถัดมาที่ว่า
หลายคนบอกเวลาเป็นของมีค่า แต่ข้าพเจ้าเห็นว่า เวลาเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้ต่างหาก
อย่าปล่อยให้เวลาหมดไป โดยไม่มีความหมายในคุณค่าแห่งชีวิตอีกเลย"
...
ดังคำสุภาษิตที่ว่า
Time and tide wait for no man. เวลาและวารีไม่เคยคอยใคร
เราเองคิดว่า เวลามีแต่หมดไป เป็นเหมือนเส้นด้ายในหลอดด้าย ใช้แล้วหดลง ๆ รอวันหมด
บางครั้งเป็นปม ขืนดึงจนตึง หรือตัดเอาปมนั้นออก
ด้ายหดหายไปอีกมากถ้ามีสติ ไม่ว่าด้ายจะพันกันยุ่งเป็นปมแค่ไหน ค่อย ๆ ไล่หาปม สางจนปมหลุด ซึ่งต้องใช้ความมุ่งมั่น ใจเย็น สติ สัมปชัญญะและสมาธิ จนเกิดปัญญา แก้ไขปมนั้นสำเร็จ
เริ่มต้นนับแต่บัดนี้
เพียรเจริญสติ สัมปชัญญะ เพื่อเกิดปัญญา
ใช้และดำเนินชีวิต เหมือนใช้ด้ายอย่างคุ้มค่า
เผชิญหน้าแก้ไข ปมของด้าย
แล้วจากโลกนี้ไป เมื่อด้ายหมดหลอด
อย่างมีความสุข ไม่เสียดายด้าย หรือ เวลาที่หมดไป
ขอบคุณน้องทอม ชลัญธรค่ะ
ภูสุภา
๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๖
พี่ต้องขอขอบคุณคุณหมอมาก ๆ เลยนะครับ
กับบันทึกที่ เตือนธรรมะ ได้ไพเราะ กินใจ เกิดปัญญาทางธรรม ได้มาก ๆ เลยครับ
ขอน้อมมาเจริญเป็นสติ เป็นปัญญา ให้แก่ตัวพี่เองด้วยนะครับ
ขอขอบคุณมาก ๆ อีกครั้งนะครับ
ชยพร แอคะรัจน์
ขอบคุณบันทึกที่ให้คติ และข้อคิดดี ๆ จ้ะ
เพราะบันทึกต้นเรื่องของน้องชลัญธร ให้แง่คิดที่ดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ที่นำสิ่งดีๆมาเล่าต่อ