"พ่อกลับบ้านด่วนมีเรื่องแล้ว" บันทึกที่คนในแวดวงการศึกษาควรอ่าน
วันนี้ได้อ่านบันทึก พ่อกลับบ้านด่วนมีเรื่องแล้ว ของคุณ อิศรินทร์ สินทร ซึ่งใช้
นามแฝงว่า คนทำแบบ มีความรู้สึกอยากจะถอดบทเรียน อยากจะต่อยอด อยากจะทำ
อะไร ๆ หลาย ๆ อย่าง แต่โอกาสไม่อำนวย เพราะต้องเิดินทางไปงานศพที่ตำบลบ้าน
พรุ อำเภอหาดใหญ่ กว่าจะกลับก็วันพุธ จึงขอเก็บบันทึกนี้ไว้เป็นการบ้านก่อน แต่
ก็ได้แสดงความคิดเห็นไปบ้างแล้ว
คงห่างหายไปสักสองสามวันนะคะ ย้ายตัวเองไปนอนบนรถทัวร์สองคืน นอน
หาดใหญ่ 1 คืน เพื่อร่วมงานศพ น้าชาย ค่ะ
ขออภัยพี่น้องผองเพื่อนที่ไม่ได้แวะไปเยี่ยมเยียน แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ฝากอ่านบันทึกนี้ ด้วยนะคะ นาน ๆ จะมีบันทึกแบบนี้มาให้ได้อ่านเป็น
กระจกสะท้อนชีวิตครู ชีวิตผู้ปกครอง อ้อ...อย่าลืมอ่านข้อคิดเห็นของ
ดร. พจนา แย้มนัยนา ท้ายบันทึกด้วยนะคะ ขออนุญาตคุณอิศ ด้วยนะคะ
แต่ตอนนี้ครูอิงต้องปิดเครื่องด่วน
ไปขึ้นรถทัวร์แล้วหล่ะค่ะ
มีความสุขกับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันทุก ๆ คนนะคะ
ความเห็น (4)
เดินทางปลอดภัยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณอิงจันทร์...การแสดงความคิดเห็นของดิฉันจะต้องยึดหลักการเป็นสำคัญ...ไม่ใช่การนำเอาความรู้สึกนึกคิดมาพูดกันและไม่สนับสนุนกับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง...ถึงแม้ว่าความไม่ถูกต้องก็มีเช่นกันแต่ในฐานะที่รู้ที่มาที่ไปของระบบการศึกษา...และในฐานะครู อาจารย์เราไม่ควรหยิบยกสิ่งที่ไม่ถูกต้องมาเป็นประเด็นสำคัญ...ควรหยิบยกสิ่งที่ดีทำถูกต้องมาพูดกันว่าทำอย่างไรจึงจะดีทำอย่างไรจึงจะถูก...เพื่อให้มีความเข้าใจตรงกัน...คนที่ไม่เข้าใจเขาจะได้รู้ได้เข้าใจว่าจริงๆแล้วเจนตนารมณ์เขาการจัดการศึกษาเป็นอย่างไร?ใครที่คิดไม่ถูกทำไม่ถูกจะได้ปรับเปลี่ยนเข้ามาเพื่อช่วยกัน...ถ้าครู อาจารย์ยังพูด...ยังมองหาสิ่งที่ผิดมาพูดอยู่ตลอดเวลาก็เป็นการฉุดรั้งการพัฒนาระบบการศึกษาของบ้านเมืองเรา...เป็นการทำลายสถาบันการศึกษา...เท่ากับทำลายอนาคตของชาติทีเดียว...ซึ่งดิฉันถือว่าเป็นสิ่งที่มีความสำคัญมากที่สุด...ขอนำคำสอนของท่านพุทธทาสภิกษุเพื่อสร้างความตระหนักให้เกิดขึ้นนะคะ ...ขอบคุณค่ะ
มองแต่แง่ดีเถิด
.
เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่างไปรู้ ของเขาเลย
.
จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเอย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง
.
ท่านพุทธทาสภิกขุ
- อ่านแล้วค่ะ น่าตกใจมาก แลเห็นบรรยากาศที่ "พ่อแม่เรียนแทนลูก" แล้วเครียดกันทั้งบ้าน
- ไม่เฉพาะครอบครัวนี้่ค่ะ ครอบครัวน้องสาวดิฉัีน ๒ ครอบครัวก็อย่างนี้ พอเราให้่ความเห็นเธอก็ตอกกลับว่า "ถ้าไม่ช่วยลูก ก็ไม่ทันคนอื่น" "คิดแบบพี่นุ้ยน่ะ โบราณแล้ว"
- ดิฉันว่านี่เป็นปัญหาของทั้งระบบ จะโทษโรงเรียนฝ่ายเดียวไม่ได้ ครอบครัวต้องเข้ามาคิดทางออกด้วย และต้องคุยกันทั้งระบบ ...
- ดิฉันคุยกับน้องที่คุ้นเคยคนหนึ่ง เขาปรึกษาดิฉันว่า จะย้ายลูกไปเรียนกรุงเทพ จะเลือกโรงเรียนไหนดี ดิฉันถามว่าลูกเรียน ม.ไหนแล้ว เขาตอบว่า "จะขึ้น ป. ๑" ดิฉันตอบด้วยความบริสุทธิ์ใจว่า "ให้ลูกเรียนแถวนี้ไปก่อนเถอะน้อง เด็กๆ จะไม่เหนื่อยกับการนั่งรถไกลๆ อยู่โรงเรียนใกล้บ้านกลับบ้านได้เร็ว จะได้มีเวลาวิ่งเล่น" (ดิฉันเลี้ยงลูกแบบนี้ ไม่ใช่พูดให้ดูดี คือ ไม่ให้เรียนพิเศษ ให้เรียนใกล้บ้าน จนกว่าจะเข้า ม. ๔ จึงเข้ม)
- เขามองดิฉันด้วยสายตาประหลาด "โห พี่ ทำแบบพี่บอก ลูกผมก็โง่พอดี" ประโยคนี้เป็นคำพูดจริงที่ติดหูดิฉันมากค่ะ
- ขอบคุณครูอิงที่ตามไปอ่าน
ครับคุณครู ผมใจทะเลครับ รับฟังทั้งติทั้งชม หรือจะติอย่างเดียวก็ฟังครับ เคารพครับ