ของดีที่บอกว่ายังมีให้เห็นไม่ได้เป็นของวิเศษอะไรใด ใด แต่เป็นอุปกรณ์ที่ใช้ในสำนักงานที่แสนจะธรรมด๊า ธรรมดา
สิ่งที่บอกผมบอกว่าธรรมดาในบันทึกนี้นั้น ทำให้ผมตื่นตา และงงงวยไปบ้างในตอนแรก เพราะไม่คิดว่าจะได้พบเห็นของใช้ที่เก่าแก่อย่างนี้
เกริ่นมานาน เอาเข้าเรื่องและดูกันเลยดีกว่า...
อันนี้เป็นที่เย็บกระดาษผมเห็นทีแรกก็ให้แปลกใจ เพราะดูสภาพแล้วเก่ามาก ๆ แต่ก็ยังคงทนและยังคงใช้งานได้ดีอยู่ ที่สำคัญ เขาไม่ได้ชื่อว่า MAX อย่างที่เราเรียกติดปากกันครับ
เมื่อเปิดดูเพื่อจะใส่ลวดเย็บกระดาษยิ่งทำให้ผมฉงนสนเท่ห์มาก ๆ เพราะเป็นระบบที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนเลย
ผมนั่งงงอยู่ตั้งนาน หาวิธีการเปิดรางใส่ลวดเย็บเข้าไป หาไม่เจอซะที เลยได้นั่งพินิจ พิจารณาสภาพโดยรวมของที่เย็บกระดาษ ๒ ตัวนี้แล้ว ต้องยอมรับว่าเป็นของเก่าที่ยังใช้งานได้ ทน และอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์จริง ๆ เป็นเหล็กที่หนาและทนมาก ซึ่งถ้าเปรียบเทียบกับอุปกรณ์แบบเดียวกันในยุคปัจจุบัน หรือยุคที่ผมเคยใช้มา ต่างกันอย่างมากมายจริง ๆ
และสุดท้ายผมก็หาวิธีการเปิดรางใส่ลวดเย็บได้ โดยการกดที่ปุ่มตรงท้ายของตัวเย็บกระดาษนี้ ก็จะทำให้ รางใส่ลวดเย็บกระเด้งออกมา เมื่อใส่ไส้แล้วก็ดันรางกลับเข้าไปเหมือนเดิมเป็นอันใช้ได้
และนี่คือความรู้ที่เกิดจากการจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับใช้ในสนามสอบครูผู้ช่วยของ กทม. ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านี้ พวกเราต้องเตรียมอุปกรณ์กันเยอะพอสมควร ถึงขนาดต้องขุด ค้น หาจากทุกซอกทุกมุมมาใช้กันเลยทีเดียว ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าสิ่งของเครื่องใช้ ถ้ารู้จักใช้ รู้จักเก็บ รู้คุณค่า แม้จะเป็นของชิ้นเล็ก ชิ้นน้อย เราก็จะสามารถใช้ประโยชน์ได้สูงสุดเช่นเดียวกัน
คงเป็นรุ่นเก่าจริง ๆ นะ พี่มะเดื่อก็คงไม่เคยเห็นเช่นกันจ้ะ
...ของดียังมีให้เห็นนะคะ...ขอบคุณค่ะ...
ขอบคุณพี่มะเดื่อ กับ ดร.พจนาครับ เก่าจริงครับ แต่ยังใช้ได้ดี ผมนั่งถ่ายรูปเก็บไว้ พี่เขาถาม ไม่เคยเห็นของเก่าหรอ ถ่ายทำไมนักหนา อิอิ เขาคงไม่รู้ว่าผมเอามาแบ่งปันกับเพื่อน ๆ ในนี้ครับ
-สวัสดีครับ..
-ตามมาดูของเก่า..
-ใช้ดีทีเดียว55
-ขอบคุณครับ