มรดกของฉัน...(จิตอาสา)

  สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่เคารพ หลายวันมานี้ผมเปิดรูปภาพเก่าๆ ในคอมพิวเตอร์ดูแล้วคิดถึงเพื่อนชาวต่างชาติที่เคยอยู่ค่ายร่วมกัน ซึ่งการจดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรในอดีตนั้นผมก็ยังไม่ได้เขียน(ติด อ.ขจิต ไว้หลายบันทึกครับ)  

  บันทึกนี้ขอแสดงความคิดเห็นประโยชน์ของจิตอาสาที่ผมได้รับ และคิดว่าจะได้รับสาระประโยชน์เช่นนี้ไปเรื่อยๆ อย่างนั้นมาเริ่มกันเลยนะครับ

.........................................................................................................................................

การปรับตัว อยู่ร่วมกัน

    การปรับตัวไม่ได้จำกัดเพียงชาวต่างชาติอย่างเดียวเท่านั้น คนเชื้อชาติเดียวกันเมื่อมาอยู่ร่วมกันก็จะต้องปรับตัวตามความเหมาะสมของสถานการณ์ ซึ่งเป็นทักษะสำคัญอย่างหนึ่งของอาสาสมัครที่จะได้รับการฝึกฝนจากการเข้าค่ายที่ต้องมาพบปะกับผู้คนมากมายต่างลักษณะนิสัย 

 

 

  เมื่อเราตัดสินใจสละเวลาที่มาอยู่ร่วมกันเพื่อสร้างสรรค์ประโยชน์แก่สังคม อีกทั้งเป็นการฝึกทักษะการใช้ชีวิตและการแก้ไขปัญหาแล้วนั้น เราจึงต้องค้นหาหนทางที่จะรู้จักเพื่อนร่วมค่าย วิธีที่ดีที่สุดสำหรับผม คือ "การรู้จักสังเกต" 

  เราอยู่ร่วมกัน ตื่นเช้า - นอนหลับก็ยังได้พบหน้ากัน การสังเกตว่าเพื่อนชอบอะไร, มีความผิดปกติไปอย่างไร? คำถามง่ายๆ ที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใยสามารถสร้างมิตรภาพได้ 100% ครับ

 

 

   เวลาทานอาหารเราก็ทานร่วมกัน "อาหารเป็นสิ่งสำคัญต่อร่างกายช่วยเพิ่มพลังงานและซ่อมแซมร่างกาย ซึ่งไม่ต่างกับมิตรภาพที่ช่วยบำรุงจิตใจให้มีความสุข ทำให้รู้สึกสดใสอย่างบอกไม่ถูกครับ"

 

เด็กไทย 1 คน = เด็กญี่ปุ่น 2 คน (น้ำหนัก)

 

  เมื่อการปรับตัวของแต่ละคนสำเร็จ ด้วยการทลายกำแพงส่วนตัวลงแล้วหันมาเป็นของส่วนรวม ความสุขทั้งหลายล้วนวิ่งเข้าใส่...เรียกว่า สุขหล่นทับ! เลยดีกว่าครับ (ฮา)

.........................................................................................................................................

การวางแผนงาน

  งานจะบรรลุเป้าหมายต้องเกิดจากการวางแผนที่เหมาะสม ร่วมวางแนวทาง& กระบวนการทำงาน, ร่วมกันวิเคราะห์ปัญหาที่คาดว่าจะเกิด, กำหนดจุดหมายร่วมกัน (ตัวอย่าง เช่น พรุ่งนี้เราจะทำแปลงเกษตรร่วมกัน  อาจดูว่าง่ายดายแต่ถ้าดินจุดนั้นแข็งเหมือนหินเราก็ต้องวิเคราะห์ปัญหาคืออะไร? สามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้เช่นไร? เป็นต้นครับ) 

   งานบางชนิดเราสามารถลงมือปฏิบัติได้ทันทีทันใด เราก็ต้องร่วมกันทดลองเผื่อมีข้อผิดพลาดจะได้รีบแก้ไขและบอกกล่าวเล่าต่อกันทั่วหน้า เพื่อความเข้าใจตรงกัน เนื่องจากเรามาเป็นกลุ่ม, หมู่ เราจะทำสิ่งใดต้องเป็นหนึ่ง (Unity)

 

 

   ในการวางแผนงานสำหรับค่ายระดับนานาชาติ มีปัญหาหลักเพียงข้อเดียว คือ "ภาษา" อาสาสมัครทั้งสองเชื้อชาติบางคนยังไม่ค่อยกล้าพูดภาษาอังกฤษ จึงส่งผลให้ปิดกั้นการสื่อสารไปบ้างในช่วงแรกๆ 

   ภาษาในค่ายผมมักบอกน้องๆ คนไทยและเพื่อนชาวต่างชาติเสมอว่า "เวลาพูดเอาเข้าใจ ถูกต้องตามเนื้อหาที่เราต้องการจะสื่อก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว จริงอยู่ที่เราจะต้องใช้ภาษาให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์(ถ้าใช้ได้ถูกต้องก็จะดีมาก) แต่สำหรับการสื่อสารขอยึดความเข้าใจ"

    (ผมไม่รู้แนะนำถูกไหมนะครับ เพียงต้องการสนับสนุนให้เราพูดและใช้ภาษาด้วยความมั่นใจเท่านั้น ไม่อยากให้ยึดติดที่ไวยากรณ์เป็นหลัก)

.........................................................................................................................................

ความมีระเบียบวินัย เสียสละ มีน้ำใจ

  เพื่อนจิตอาสาที่ผ่านมาหลายๆ ค่าย ล้วนแล้วมีระบียบวินัย ความเสียสละและมีน้ำใจทั้งสิ้น ถึงแม้อาจมีบางส่วนที่เป็นหน้าใหม่อาจจะยังไม่คุ้นชินกับระเบียบวินัยมากนัก แต่เรื่องนี้เราสามารถฝึกได้ด้วยเริ่มจาก "ตนเอง"

 

   

การเข้าแถวของชาวญี่ปุ่น

  จะเห็นได้ว่า "ชาวญี่ปุ่น" เป็นประเทศที่ได้รับการยอมรับจากนานาชาติว่า ชาวญี่ปุ่นเป็นคนที่มีความอดทนและมีระเบียบวินัยสูงเป็นอย่างมาก ครั้งหนึ่งเราได้เห็นตอนคลื่นยักษ์สึนามี (Tsunami) ถล่มประเทศญี่ปุ่น 

   ชาวญี่ปุ่นได้รับความลำบากแสนสาหัส กระนั้นพวกเขาก็ยังคงความมีระเบียบวินัยในการรอรับอาหาร ต่อให้ไกลเพียงใดก็ยังคงต่อแถวไม่มีการแซงคิว เพราะพวกเขาตระหนักรู้ว่าทุกคนหิวเหมือนกัน 

   กระผมไม่ได้กล่าวหาว่า คนไทยไม่มีระเบียบวินัย เพียงแค่ยกตัวอย่างที่ชัดเจนจากเพื่อนชาวญี่ปุ่นเท่านั้นเองครับ(อย่าประท้วงผมนะครับ ฮ่าๆ...) ท่านลองสังเกตช่วงการยืนของชาวญี่ปุ่นซิครับ เขาจะยืนให้มีพื้นที่เป็นส่วนตัว ยืนแล้วสบายตัวไม่รู้สึกว่าถูกเบียดจนแน่เกินไป...

 

.........................................................................................................................................

ร่วมมือ ร่วมใจ

    คิดทำการใหญ่ต้องอาศัยความสามัคคี  ขอต่อด้วยเพลงที่คุ้นหูหลายๆ ท่านนะครับ เพราะคิดว่าเป็นเพลงที่สื่อความหมายได้ดีทีเดียวครับ

กิจกรรมเป็นสื่อนำแห่งความสำเร็จ
กิจกรรมเป็นเหตุสนุกสนาน
กิจกรรมทำให้ใจเบิกบาน
กิจกรรมสร้างความสามัคคี

 

    งานจะยาก ลำบาก เหนื่อย อากาศร้อน หิวน้ำ อันตราย แต่เรารู้สึกอุ่นใจเมื่อมีเพื่อนร่วมอาสา ทุกสิ่งอย่างที่กล่าวมาก็หายไปทันใดครับ ให้เข้าป่า ลุยน้ำเช่นใด สบาย!

 

(Kiho& Sakiho)

   สองสาวชาวญี่ปุ่นเป็นสาวเอว(ไม่)บาง ร่างน้อยๆ เดินเข้าไปยกท่อนไม่เพื่อมาทำรั้วริมบ่อน้ำของ รร.บ้านห้วยหวาย จ.กาญจนบุรี ท่อนไม้นี้เราหาได้ในพื้นที่ของโรงเรียน หาต้นที่ลำตรงๆ โดยนักตัดไม้มือหนึ่ง คือ Gagu, นนท์และผม ยืนจับมีดเตรียมตัดอยู่ในป่าครับ

 

 

คนนี้ขาดไม่ได้ครับ 

 

   ไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่ อาจารย์ขจิตจะต้องแสดงน้ำใจ(Spirit) เป็นคนแรกในการอาสาทำงานทุกชนิด ผมขอเน้นทุกชนิด! (เกิดมามีครูดี ถ่ายทอดวิชาให้ผมนับว่าโชคดีมากๆ ครับ)

ปลูกหญ้าแฝก รร.หนองปรือพิทยาคม

   สภาพดินแห้งแข็งดั่งหิน แต่เราวิเคราะห์ปัญหาและคิดวิธีแก้ไขมาแล้ว ถึงแม้อาจจะไม่ถูกต้องแต่ก็ผ่านพ้นไปด้วยด้วยดีครับ คือ อัตรานี้ครับ  1 คนขุด : 1 คนรดน้ำ

ร่วมแต่งแต้มสีสัน รร.หนองสาหร่าย จ.กาญจนบุรี

     การทาสีอาจจะเป็นเรื่องพื้นๆ ธรรมดาๆ แต่เราจะต้องแต่งแต้มผนังให้เป็นแหล่งการเรียนรู้ และดึงดูดความสนใจของนักเรียนครับ ผลงานที่ออกมาก็ดั่งที่ท่านผู้อ่านเห็นครับ เป็นอย่างไรบ้าง?

ก่อแนวกำแพง รร.บ้านรางมูก จ.นครปฐม

 

   แม้งานประเภทนี้ไม่ใช่อาชีพของเรา แต่สามารถทดลอง+ความตั้งใจ ฝีมืออาจจะด้อยกว่านิดหน่อยแต่น้ำใจเรามีเต็มครับ (ผอ.รร.บ้านรางมูก: คนใส่หมวก+สวมแว่น) 

Nozomi Uhera เข็นไป ยิ้มไป! (เหนื่อยไหมเธอ?)

.........................................................................................................................................

ร่วมพบปะชุมชน

   เราไม่ได้แค่รู้จักเพียงแค่กลุ่มของเราที่อยู่ร่วมกัน สังคมภายนอกยังรอเปิดโอกาสให้เราเข้าไปทำความรู้จักอีกมาก จิตอาสานอกจากเรามีจิตอาสาแล้ว เราจะต้องมีสัมพันธไมตรีที่ดีต่อผู้อื่น (Interpersonal Intelligence) นับเป็นความฉลาดด้านหนึ่งตามแนวคิดของ Howard Gardner ในทฤษฎีพหุปัญญา (Multiple Intelligences)

บายศรีสู่ขวัญ

 

เรียนรู้วิถีชีวิต ขนบธรรมเนียม

 

ชาวบ้านรางมูก มาส่งขึ้นรถครับ

 

ผู้ร่วมเดินทาง (บนรถไฟสาธารณะ)

.........................................................................................................................................

มิตรภาพ

 เวลาที่เราได้ใช้ร่วมกัน กิน อยู่ นอนหลับ กิจกรรมเพื่อสังคมสอนอะไรเราหลายอย่าง ล้วนเป็นสิ่งที่เรียนรู้โดยการปฏิบัติทั้งสิ้น บางสิ่งบางอย่างอาจดูง่าย แต่มีนัยแฝงอยู่เสมอๆ อยู่ที่มุมมองการคิดและความประทับใจของใครแต่ละคน ถ้าได้นั่งพิจารณาในสิ่งที่ตนเองได้กระทำครับ

  สำหรับมุมมองของผม คือ เราอาจจะยังไม่รู้จักกันดีพอ แต่เราร่วมเดินทางเส้นทางเดียวกัน ร่วมเสี่ยง ร่วมคิดแก้ไขปัญหา มีความสุขร่วมกัน ฯลฯ 

ทางตัน เอาไงดีสหาย?

ไปด้วยกันนะ!

  อย่างที่ผมบอกข้างต้นครับ อยู่ที่มุมมองของแต่ละคน อย่างผมสำหรับภาพนี้ผมมองว่า "เราเสี่ยงไปด้วยกัน...เกิดคนใดมีปัญหาคนที่เหลือล้วนเตรียมช่วยเหลือเสมอ บางคนมีสิทธิ์ว่ายเข้าฝั่งก่อน แต่ด้วยมิตรภาพแล้วเราลงพร้อมกัน-ขึ้นพร้อมกันครับ"

 

 

ภาพนี้ท่านมองอย่างไร?

 

Help me, please!

 ภาพนี้ผมจำไม่ได้ว่า น้องนักเรียนกำลังให้ Maki ช่วยอะไรครับ? แต่เปิดภาพดูแล้ว สื่อความรู้สึกได้ดีครับ....

อาจารย์ผมวัยรุ่นไหมครับ? 

เป่า ยิง ฉุบ!

  เด็กๆ เริ่มกล้าเข้าหาชาวต่างชาติ ถึงแม้พูดอาจไม่เข้าใจ แต่ด้วยมิตรภาพรับรู้ได้ว่า "เขาเป็นมิตร ไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาต"

ร้อนหรือไม่ร้อน ผมพัดให้ได้ครับ...

รักนะคนดี

  เมื่อถึงเวลาต้องจากกัน แต่ก็จากแค่กายไม่ใช่หัวใจ เรายังระลึกถึงกันเสมอ ความรู้สึกที่เรามีให้กันจากใจถึงใจ รักพี่ที่สุด!

มิตรภาพเกิดได้ทั่วไป (Rie Suzuki)

 

เราจะเดินไปพร้อมๆ กัน

.........................................................................................................................................

การแลกเปลี่ยนเรียนรู้

  เราได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ชีวิตความเป็นอยู่, ขนบธรรมเนียม, วิถีปฏิบัติ, วัฒนธรรม ฯลฯ ต้องมีช่วงหนึ่งที่เราได้มาแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ของตนเอง

อาหาร

นวดแผนไทย

 

แนะนำประเทศ, ความรู้รอบตัว

.........................................................................................................................................

กายอยู่ไกล ใจอยู่ใกล้

  เมื่อถึงเวลาที่เราต้องเดินทางออกจากค่ายหรือบ้านของเราที่อาศัยอยู่ร่วมกันมา เรียนรู้ร่วมกันหลายอย่างที่เรามีร่วมกันมาในสถานที่แห่งนี้กับคนกลุ่มนี้ เมื่อเราต้องจากกันความรู้สึกซึ้งใจก็บังเกิด อาจมีน้ำตาหลายหยดที่ต้องตกลงบนหน้า 

   แต่มิตรภาพและความดีของทุกคนก็จะติดอยู่ในหัวใจของกันและกันเสมอ  รักและไม่เคยลืมกัน ทุกวันนี้เรายังติดต่อกันเสมอมาความมีจิตอาสานี้ เราหาซื้อที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ทุกอย่างอยู่ที่ใจอาสามาเอง...รักพวกคุณครับ!

รักนะ

 

อย่าร้องซิ! เดี๋ยวเราร้องนะ (ฮือๆ)

 

จดจำไว้นะ ที่นี่ THAILAND

 

ขอบคุณนะครับที่มาช่วยประเทศของเรา (สาวสวย Miyu)

 

กลั้นน้ำตาไว้ในใจ

 

ลาแล้วนะเธอ (จนวินาทีสุดท้าย)

  จากวันแรกที่มารอรับ เพื่อนจำนวนหนึ่งและผมได้นอนรอเพื่อนจิตอาสาที่ลงเครื่องมาสู่สนามบิน จนกระทั่งวันนี้เราก็มาส่งถึงสนามบินจนวินาทีสุดท้ายที่เพื่อนขึ้นบันไดเลื่อนไปเพื่อที่จะไปรอขึ้นเครื่อง เขายืนหันหน้าโบกมือให้พวกเราจนสุดทางบันได... คิดถึงเหลือเกิน เราต้องได้พบกันใหม่ (สุดท้าย พวกเราก็ต้องนอนสนามบินตามเคย อยู่ใกล้กันเราอยู่ชั้นล่าง เขาอยู่ชั้นบน)

.........................................................................................................................................

รวมภาพหลุด(สะกิดต่อมฮา)

 

เอากับเขาซิ!

 

นักรบพันธุ์จิตอาสา

 

นินจาท้าขุดดิน

 

Maki Watanabe คนสวย

 

Wow! ขี่ช้าง

.........................................................................................................................................

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ

ขอให้มีความสุข จิตสงบ

 

ไปไหนไปด้วย...รับผมที!

 

 

[แสงแห่งความดี...]

และแล้วก็ได้โอกาสเข้ามาอ่านเป็นคนแรกซะที

ขอฃื่นฃม กิจกรรมของครูอาร์ม มากนะครับ

เห็นภาพแล้ว อิ่มเลยครับ

 

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบคุณ คุณแสงแห่งความดี ครับ
• ที่ได้เข้ามาเยี่ยมชมและเป็นกำลังใจครับ
• บันทึกนี้เขียนแบบผสมผสานไปครับ
• ประมวลภาพและความรู้สึก

[ฐิติยา พุ่งมณีสกุล]

สวัสดีท่านว่าที่ครูอาร์ม ... 

ขอบคุณที่แบ่งปันโอกาสและประสบการณ์ ให้ร่วมค่ายทั้ง 2ปีที่ผ่านมา เห็นได้ว่าเรื่องภาษาข้าด้อยยิ่งนัก กว่าจะพูดกันรู้เรื่องเมื่อยมือเลย 555

ประทับใจเพื่อนญี่ปุ่นมาก มีวินัยทุกๆเรื่อง ขยัน ตรงเวลา รับผิดชอบจนวินาทีสุดท้ายงานของตัวเองที่ได้รับมอบหมาย เห็นอกเห็นใจเพื่อนร่วมค่ายทุกคน ช่างสังเกตมากๆๆๆ  ^_^

ขอบคุณ...Sakiho ที่เอาข้าวเย็นมาให้ถึงที่นอน เพราะลุกไม่ไหวจิงๆ อิอิ

.....ค่ายนี้เอาไปเลย สิบกะโหลกค่ะ .... ^____^

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบใจ สาวตรัง ผู้นี้ 555
• น่าเสียดายที่ไม่สบายตอนทำค่าย
• รอบหน้าต้องดูแลสุขภาพดีๆ นะครับ
• จะได้ไม่สูญช่วงเวลาดีๆ เดี๋ยวจะพลาด!

[Dr. Ple]

ดีม๊ากๆ เลย  "จิตอาสา"   อยากให้วัยรุ่นไทย   เอาเป็น"คนต้นแบบ"  นะคะ    คนไทยทำได้  "ถ้าตั้งใจ"   นะคะ

ขอบคุณบันทึกดีดีนี้ค่ะ

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

ครูอาร์ม และท่านอาจารย์ ขจิต คนย่านตาขาวเขาบ่นถึงอยากให้มาเยี่ยม ลุงไปจัดมาแล้ว สองค่าย สนุกมากๆๆๆๆ

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

ชื่นชมมากๆกับกิจกรรมที่ดีมีประโยชน์นะคะ

[ครูหยิน]

คนดีของครูหยิน...สู้ ๆน่ะจะเป็นกำลังใจให้ตลอดเลยครัย

กิจกรรม...ท่ีบันทึก...สุดยอดเลยจะ

[Joy]

สวัสดีครับ

- มาติดตาม กิจกรรม ดีดี  และ ชื่นชม คำสำคัญ เป็นกระบวนการ  ก่อให้เกิด สิ่งดีงาม ทั้งระบบ อาทิ

การปรับตัว...การวางแผน   ...การเสียสละ...การมีวินัย...มีน่ำใจ...ร่วมมือ  ร่วมใจ...มิตรภาพ...มาสู่  การแลกเปลี่ยนเรียนรู้....ฯ....นำมาแห่ง ความสุข อย่างยั่งยืน....

ให้กำลังใจครับ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

จิตอาสาพาใจให้เป็นสุข...ทั่วทุกแห่งแผ่ไมตรีอย่างกว้างขวาง..แบ่งปันกันมุ่งมั่นไม่เว้นวาง...ไม่เลือกงานใหญ่น้อยค่อยทำไป...

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับครูอาร์ม

-บันทึกนี้ "วันวาน..ยังหวานอยู่"

-มิตรภานเกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลาจริง ๆครับ

-กิจกรรมน่าสนุกมากๆ 

-ชอบภาพนี้ครับ ...

[พ.แจ่มจำรัส]

สวัสดีครับ ว่าที่ครูอาร์ม

ดูรูปแล้วสนุกสนานและได้ประโยชน์มากมายเลยนะครับ

ขออนุญาต ก็อบ ภาพนักศึกษาญี่ปุ่นเข้าแถว เพื่อติดบอร์อที่ทำงานด้วยนะครับ ตอนนี้ที่ทำงานกำลังรณรงค์เรื่องระเบียบวินัย(แบบไม่ค่อยต่อเนื่อง หรือแบบไทยๆ)อยู่ครับ

เรื่องที่ต่างกันของคนไทยกับญี่ปุ่น คือ ระเบียบ วินัย

ดูรูปภาพแล้วมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันระหว่างไทยกับญี่ปุ่นครับ

คือท่าแอ๊ค ถ่ายรูปครับ ต้องชู 2 นิ้วเสมอ..555

 

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบคุณ Dr.Ple มากครับ
• โอ้โห! ต้นแบบวัยรุ่น
• ผมยิ่งต้องเรียนรู้ให้มากๆ เลยครับ
• เพราะ ถือว่าผมคือรุ่นรับช่วงพัฒนาและขับเคลื่อนประเทศของเราต่อจากรุ่นอาจารย์ครับ

[วศิน ชูชาติ]

• สวัสดีครับ ลุงบัง
• เดือนตุลาคมนี้ไปแน่นอนครับ
• แล้วอาทิตย์นี้เข้าไปอ่านในบันทึกลุงบัง
• เห็นว่าจะมา จ.สุพรรณบุรี หรือครับ?
• สุพรรณบุรีบ้านผมครับ! คงมีโอกาสได้พบกันครับลุง

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบพระคุณ อ.ดร.พจนา แย้มนัยนา ครับ
• ที่เข้ามาเยี่ยมเยือนครับ

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบพระคุณ แม่หยิน ครับ
• ผมต้องศึกษากระบวนการจากแม่ครับ
• สอนผมด้วยครับแม่ โปรดถ่ายทอด ผมขอเป็นทายาท 555

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบคุณ Dr.Joy ครับ
• ที่มาร่วมให้กำลังใจครับ

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบพระคุณ ป้าใหญ่ใจดี ครับ
• กิจกรรมที่เป็นประสบการณ์ของพวกเรา 
• ก็ไม่แรงสนับสนุนจากป้าทั้งนั้นเลยครับ
• ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของพวกเราครับ

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบคุณ พี่เพชรน้ำหนึ่ง ครับ
• Oskarii บอกว่าเขากำลังยิงปืนกล (Machine Gun)
• บันทึกเพราะคิดถึงเพื่อนๆ ครับ
• เลยได้โอกาสสรุปความรู้ประสบการณ์ที่ได้เลยครับ

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบคุณ คุณ พ.แจ่มจำรัส ครับ
• เมื่อวันอาทิตย์เดินทางมา ม.เกษตรฯ กำแพงแสน หรือครับ?
• จริงด้วยครับ เป็นท่านานาชาติไปแล้วครับ  ชูสองนิ้ว!

[ถาวร]

ชื่นชมกิจกรรมดีๆนี้ค่ะ 

อ่านแล้วสุขใจ ชื่นชมการให้ ประทับใจในมิตรภาพที่ดีงามค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

อาร์มครูพบว่าได้ทั้งความรู้และมิตรภาพที่ดีงาม ตอนนี้กำลังตรวจข้อสอบนิสิตอยู่ เริ่มเสร็จแล้ว

ค่อยมีเวลาหายใจหน่อย 5555

พี่ พ แจ่มจำรัสมาที่ มหาวิทยาลัย

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบคุณ คุณถาวร ครับ
• ได้มาให้กำลังใจ

[วศิน ชูชาติ]

• ขอบพระคุณ อ.ขจิต ครับ
• ผมต้องขอบคุณอาจารย์มากๆ เลยครับที่ได้สั่งสอน
• และให้โอกาสในการเรียนรู้ด้วยประสบการณ์จริงแก่ผม

[กุหลาบ มัทนา]

ชื่นชมและอนุโมทนาในจิตใจที่ดีงาม เสียสละของ(ว่าที่)ครูอาร์มค่ะ นี่คือผู้นำตัวจริงค่ะ

 

[แผ่นดิน]

เรียนรู้ผ่านการลงมือทำ
ใช้กิจกรรม เป็นกลไก...
คือการเรียนรู้ที่เต็มไปด้วยศาสตร์และศิลป์...

ชื่นชมครับ

[วศิน ชูชาติ]

ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชมครับ

[กุหลาบ มัทนา]

วันก่อนอ่านไปแล้ว ลืมฝากดอกไม้ไว้ วันนี้กลับมาอ่านอีก ชื่นชมมาก จึงนำดอกไม้มามอบให้ค่ะ