รพร.เลิงนกทา
เมื่อได้มีโอกาสมาทำงานร่วมกับมูลนิธิโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช แม่ต้อยเลยมีความคิดว่าควรจะได้มีโอกาสได้ลงเยี่ยมพื้นที่จริงๆ เพื่อสัมผัสการทำงานและวางแผนในการสนับสนุนได้อย่างชัดเจน
ท่านอาจารย์ปัญญาเองซึ่งเป็นประธานกรรมการบริหารสถาบันฯ แม้ว่าท่านจะมีอายุค่อนข้างมากแล้วท่านก็อยากไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับน้องๆด้วย
เราจึงเริ่มต้นด้วยการวางกำหนดการเยี่ยมแห่งแรกที่รพร.เลิงนกทา ด้วยเหตุที่ว่าแม่ต้อยเองยังไม่เคยได้ลงไปเยี่ยมที่รพรงแห่งนี้ อีกทั้งได้เคยคุยโทรศัพท์กับคุณหมอวรวิทย์ ท่านผอ ก่อนหน้านี้
“ อาจารย์มานะครับ รพร..เลิงนกทาอยู่จังหวัดยะโสธร “
ตอนแรกแม่ต้อยทักทายไปว่า รพร.เลิงนกทานี่อยู่ที่จังหวัดขอนแก่นใช่หรือปล่าว อิอิ.
ดังนั้นรพร.เลิงนกทา จึงเป็นแห่งแรกที่เราลงไปเยี่ยมด้วยประการนี้
วันที่เราลงไปคือวันที่๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๖ อันเป็นวันที่ประเทศไทยมีเหตุการณ์ความขัดแย้ง มีกลุ่มต่อต้านการทำงานของรัฐบาลชุดนี้ เราจึงต้องขับรถย้อนไปย้อนมาเพื่อหาทางไปสนามบินสุวรรณภูมิให้ได้ นึกในใจว่าเราจะไปถีงไหมน้อ
แต่เราก็สามารถเดินทางถึงท่าอากาศยาน ด้วยความปลอดภัยไชโย
จากสนามบินอุบลราชธานี เราต้องเดินทางอีก ๑๓๐ กิโลเมตร เพื่อไปอำเภอเลิงนกทา และคืนนี้ เราจะนอนพักที่จังหวัดอำนาจเจริญก่อน นับว่าคุ้มค่ามากๆสำหรับการเดินทางอันยาวนาน อยากบอกว่าอาหารเย็นของค่ำคืนนี้อร่อยมากๆ กลิ่นข้าวใหม่สุกร้อนๆ กับผัดผักสดกรอบๆ ตำแตงและไข่ต้ม สุดยอดจริงๆ แม้ว่าอากาศจะเริ่มเย็นบ้างแต่ความรู้สึกอบอุ่นท่วมท้นในใจอย่างบอกไม่ถูก
ในตอนเช้า แม่ต้อยได้มีโอกาสพูดคุยกับ น้องที่มารับที่โรงแรม รู้ว่าคำว่า เลิงนกทา นั้นมาจากในสมัยก่อน บริเวรพื้นที่นี้มีนกกระทาจำนวนมาก จึงเป็นที่มา สำหรับคำว่า” เลิง” แปลว่าที่ลุ่ม วึ่งบรรดานกจะชอบมาหาอาหารกันนั่นเอง
อดคิดไม่ได้ว่า ผู้นำที่นี่น่าจะมีการนำนกพันธ์นี้มาเลี้ยงเพื่อเป็นสัญลักษณ์ ดังชื่อ และความเป็นมาน่าจะดี
แม่ต้อยลองถามว่า ที่รพร.เลิงนกทานี้มีอะไรที่น้องๆรู้สึกภาคภูมิใจบ้าง น้องบอกว่า ที่นีชาวบ้านรักและศรัทธา รพ.มาก ดังน้นเมื่อรพ.ต้องการขอการสนับสนุน จึงง่ายมาก และได้รับความร่วมมืออย่างดี เช่นการสนับสนุนอาคารตึกพิเศษ
นอกจากนั้น ความผูกพันของคนทำงานที่มีต่อรพ ก็สูง เพราะว่าคนทำงานคือคนในพื้นที่ บางคนทำงานตลอดช่วงชีวิตการทำงานเลยทีเดียว
เมื่อรถเลี้ยวเข้ารพ. บรรยากาศ ที่สัมผัสได้คือ ความสงบ และสวยงามสมพระเกียรติอย่างยิ่ง
ผู้อำนวยการและน้องๆ มีความตั้งใจและมุ่งมั่นที่จะทำให้รพร.แห่งนี้เป็นรพร.ของประชาชน จากรางวัลต่างๆที่รพร ได้รับมาอย่างต่อเนื่อง และในอนาคตอันใกล้นี้รพ ตั้งเป้าหมายในการขอรับรองครั้งที่สอง
มีดอกาสได้พุดคุยกับผู้อำนวยการและหัวหน้าฝ่าย รวมทั้งแพทย์ทางทุกสาขา ได้เห็นความตั้งใจและทัศนคติที่ดีต่อการพัฒนาคุณภาพในระยะต่อไปเป้นอย่างยิ่ง แม้ว่าจะมีบางอย่างที่อาจจะเป็นอุปสรรคในการพัฒนาเช่นระบบการเก็บข้อมูล เพื่อใช้เป็นฐานและ หลักฐานในการนำมาปรับปรุงงาน แต่ก็ไม่ยากเกินกว่าที่จะปรับปรุงได้ในไม่ช้านี้
ตอนบ่ายเราเดินเยี่ยมชมการทำงานของน้องๆ ตั้งแต่ หน่วยรับผู้ป่วยอุบัติเหตุฉุกเฉิน ซึ่งรพร.เลิงนกทา มีระบบเครือข่าย EMS ที่ได้รับรางวัลระดับเขต สะท้อนการทำงานที่สอดรับกับปัยหาสุขภาพของชุมชนที่ มีผู้ป่วยฉุกเฉินจาก Stroke และ อุบัติเหตุสูงมากขึ้นทุกๆปี ระบบนี้สามารถรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นในเครือข่าย
ในแผนกผู้ป่วยใน เรานั่งคุยกับน้องๆอย่างสนุกสนาน เบิกบานใจ ความกังวลต่างๆเริ่มลดน้อยลง เมื่อเราขจัดความกังวลต่างๆออกไป เรื่องราวดีดีต่างๆก็พรั่งพรูออกมา
“ เราเคยรับคนไข้คนหนึ่ง เธอเป็นคนพิการ ไม่มีแขน และขา และไม่มีญาติพี่น้องใดใด เธอป่วยจากการติดเชื้อ ทางชุมชนจึงส่งมาที่รพ.เพื่อรักษาพยาบาล “
“ เธอไม่มีญาติพี่น้อง พวกเราจึงทำหน้าที่เป็นญาติ ด้วยอีกด้านหนึ่ง รับประทานอาหารไม่ได้ อาศัยการให้อาหารเหลวทางสายยาง จากกำลังใจของพวกเราทำให้เธอมีกำลังใจในการรักษา”
“ เมื่อเธออาการดีขึ้น เราจึงประสานงานกับชุมชนในการช่วยดูแลต่อเนื่อง เตรียมบ้าน และชาวบ้านเองช่วยกันทำหน้าที่ดูแล บางคนจัดหาอาหารให้ ชุมชนสามารถดุแลกันเองได้”
“ ทุกครั้งที่เธอกลับมาที่รพ.ตามนัด ชาวบ้านจะช่วยมาส่ง เธอจะมีผลไม้ เล้กๆน้อยๆมาฝาก ถามหาพยาบาลที่เธอรู้จัก”
ตอนนี้มันคล้ายๆ เราเป็นญาติกัน รู้สึกดีมากๆคะ
แม่ต้อยสังเกตว่าในขณะเล่าเรื่อง น้องๆจะมีสายตาที่เปล่งประกายความสุข ทุกกคนช่วยกันเสริม ภาพที่ขาดหายไป จนแม่ต้อยสามารถซึมซับเรื่องราวที่งดงามนี้ได้
แม้ว่า เราจะเดินทางกลับมาแล้ว แต่ความทรงจำที่ดีงามยังติดอยู่ในใจเสมอ
นี่คือความงดงามของรพร.สมเด็จพระยุพราช ที่ดำรงไว้ซึ่งความเมตตากรุณา ต่อผู้ยากไร้ ผู้ที่หมดที่พึ่ง และผุ้ทุกข์ยาก
และนี่คือความงดงามของรพ ทุกแห่งในประเทศไทย ที่เป็นรพ.ของประชาชนอย่างแท้จริง
สวัสดีคะ
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะแม่ต้อย
ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ
ระลึกถึงเสมอค่ะ