เมื่อหนาว.....
หลายๆครั้งในชีวิตของคนๆหนึ่ง มักได้ประสบกับความเหน็บหนาว หนาวเพราะลมหนาวพัดมา หนาวเพราะสายน้ำที่ส่งกระไอเย็นมากระทบเรา หรือเหน็บหนาวเพราะไข้สูง ที่เป็นความทุกข์ทรมานจากความหนาวทั้งสิ้น
แต่ยังมีอีกความรู้สึกหนึ่ง ที่เรียกว่าหนาวใจ มันเกิดขึ้นได้ทันทีทันใด โดยที่เราไม่รู้ล่วงหน้า ความหนาวใจ มันสร้างความว้าเหว่ให้เราสุดหัวใจ ไม่มีผ้าห่มเนื้อหนาผืนใด ที่จะมาห่อหุ้มให้หนาวคลายได้ ไม่มีความร้อนจากเปลวไฟมาแก้หนาวใจได้ ยามนั้น เหมือนขั้วหัวใจเราเหมือนจะกลายเป็นน้ำแข็ง
ทรมานนะคะ ถ้ามีเหตุการณ์สร้างความเหน็บหนาวใจให้เรา
ยามเด็ก ความหนาวใจก็เกิดได้หลายๆครั้ง กลัวผีก็หนาว ทำผิดก็กลัวถูกลงโทษจนหนาวสะท้าน การต้องเผชิญสิ่งที่ไม่คุ้นเคย โดยเฉพาะต้องไปอยู่หอพักคนเดียวเราก็วังเวงจนหนาวใจ แต่เราก็ผ่านมันมาได้ อาจจะเพียงแค่อ้อมกอดของพ่อ ของแม่ หรือคนที่ดูแลเรา เราก็จะหายอาการที่ว่าเป็นปลิดทิ้ง
ยิ่งโตก็ยิ่งมีเรื่องราวให้หนาวใจมากมาย ที่หนักหนาคือ ไม่รู้จะทำอย่างไร ให้ความรู้สึกอบอุ่นกลับคืนมาง่ายๆ เหมือนยามเป็นเด็ก ดูชีวิตมันยากขึ้นทุกวัน อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ก็เหลือน้อยเต็มที บางครั้งก็ควานหาไม่เจอ หรือเราจะต้องหนาวใจไปจนตายตามลำพัง....
สำรวจจุดยืน ณ บัดนี้ สำรวจใจว่ากำลังเหน็บหนาวสะท้านอยู่หรือเปล่า ถ้าใช่ ก็ถอยกลับเถอะค่ะ อย่าทนหนาวกันต่อไปเลย
ความเห็น (5)
...หนาวลมก็ไปห่มผ้า....หนาวฟ้าก็ไปผิงไฟ...หนาวใจก็ต้องอิงผู้ใหญ่หาความอบอุ่นให้ใจนะคะ...
บันทึกโดนใจค่ะ
......ไม่หนาวค่ะ ......แค่รู้สึกว่าโดดเดี่ยวเกินไปในบางครา .......
.... หนาวใจ ... ต้อง รักษาความหนาวด้วย ใจค่ะ ....
หนาวใจ หายยากแม้อากาศร้อน...
ให้แง่คิดในคืนหนาวยามนี้..
ขอขอบคุณทุกท่านและทุกคอมเมนท์นะคะ
ต้องขออภัยมีเหตุขัดข้องไม่ได้เข้ามาที่นี่นานเลยค่ะ