"Human Touch" กับ "ปิยวาจา ในโลกออนไลน์"...
มาต่อที่เรื่อง "ปิยวาจา-ปัญญาสร้างสุข" ในโลกออนไลน์กันครับ ผมว่าปัจจัยอีกอย่างที่ทำให้โลกออนไลน์เต็มไปด้วย Hate Speech และการแสดงความคิดเห็นหรือการเสนอข้อมูลที่พร้อมที่จะทำลายหรือทำร้ายอีกฝ่ายได้อย่างเต็มที่ คือการขาด Human Touch นะครับ...
เนื่องจากการแสดงความคิดเห็นหรือนำเสนอข้อมูลผ่านสังคมออนไลน์ เป็นการสื่อสารที่ผู้ส่งสารสามารถทำได้โดยง่าย เหมือนอย่างที่เขาว่ากันนะครับว่า แค่ปลายนิ้วสัมผัสข้อมูลและความคิดเห็นต่างๆ ก็สามารถเดินทางไปสู่ผู้รับสารที่อยู่ไกลแค่ไหนก็ได้ และจำนวนมากแค่ไหนก็ได้อย่างไร้ขีดจำกัดนะครับ...
และที่สำคัญผู้คนในยุคปัจจุบันก็นิยมสื่อสารข้อมูลหรือแม้แต่ความรู้สึกต่างๆ ผ่านช่องทางเหล่านี้นะครับ ไม่เว้นแม้กระทั่งพ่อแม่ที่สื่อสารข้อความบางอย่างถึงลูกผ่านทาง line ด้วยเหตุผลที่ว่าช่องทางเหล่านี้อำนวยความสะดวกให้ได้ โดยที่ไม่ต้องเดินไปหากันแม้ว่าจะอยู่บ้านเดียวกันก็ตาม...
การสื่อสารเหล่านี้ย่อมทำให้การสัมผัสระหว่างกันในฐานะมนุษย์ต่อมนุษย์น้อยลงนะครับ ไม่ว่าจะเป็นการสบตา การพนักหน้า รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และการรับรู้ถึงอารมณ์และความรู้สึกระหว่างการสนทนาก็ขาดหายไป เหลือเพียงประโยคสั้นๆ และรูปการ์ตูน ที่สื่อความหมายแบบแห้งๆ ไร้ชีวิตชีวาครับ...
ยิ่งเป็นการสนทนาหรือสื่อสารในเรื่องสำคัญและมีความอ่อนไหวด้วยแล้ว การสื่อสารผ่านโลกออนไลน์ไม่น่าจะใช่ช่องทางที่เหมาะสมนะครับ การเลือกที่จะคุยกันแบบเห็นหน้าเห็นตา ในลักษณะของการจับเข่าคุยกันน่าจะเหมาะสมกว่านะครับ เพราะการสื่อสารแบบนี้นอกจากจะสื่อสารข้อมูลแล้ว ยังสามารถสื่อสารความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจในฐานะเพื่อนมนุษย์ได้อีกด้วยครับ...
ความเห็น (5)
ปิยะวาจา ช่วยลดปัญหาความรุนแรงได้ดีนะคะ ขอบคุณค่ะ ^_^
เห็นด้วยกับบันทึกนี้อย่างยิ่งครับ และผมเอง การติดต่อขอข้อมูลในการทำงานในหน่วยงานผม ถ้าไม่จำเป็นผมจะไม่ติดต่อขอรับข้อมูลหรือพูดคุยทางโทรศัพท์เลยครับ แต่จะใช้วิธีการขึ้นไปพบกับเจ้าของข้อมูล แล้วพูดคุยกันให้รู้เรื่องว่าต้องการอะไรอย่างไร จากนั้นวิธีการส่งข้อมูล ก็แล้วแต่จะตกลงกันว่าพิมพ์ให้เดี่ยวนั้น หรือจะให้ใครนำมาให้ทีหลัง หรือจะส่งมาทางเมล์ก็ไม่ว่ากัน แต่สำคัญที่สุดการติดต่อขอข้อมูลต้องคุยกันด้วยตัวเอง เพราะผมคิดว่า การได้เดินไปหาพบเจอกัน อย่างน้อยก็จะได้พูดและตอบในสิ่งที่เข้าใจตรงกัน ได้ปฏิสัมพันธ์กัน เป็นการสร้างสัมพันธภาพที่ดีในองค์กรอีกด้วยครับ
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ คุณดิเรก ;)...
หัวใจความเป็นมนุษย์เดินถอยหลังลงไปเรื่อย ๆ
ขอบคุณมากครับ ;)...
เห็นด้วยค่ะ ปกติในที่ทำงานครูนกจะพยายามเดินไปพูดคุยมากกว่า โทรศัพท์
"การสื่อสารเหล่านี้ย่อมทำให้การสัมผัสระหว่างกันในฐานะมนุษย์ต่อมนุษย์น้อยลงนะครับ ไม่ว่าจะเป็นการสบตา การพนักหน้า รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และการรับรู้ถึงอารมณ์และความรู้สึกระหว่างการสนทนาก็ขาดหายไป เหลือเพียงประโยคสั้นๆ และรูปการ์ตูน ที่สื่อความหมายแบบแห้งๆ ไร้ชีวิตชีวาครับ..."
เห็นด้วยกับทุกท่านเช่นกันครับ & ขอบคุณมากครับ...^____^