การปฏิบัติ KM คือการปฏิบัติธรรมในรูปแบบหนึ่ง
การปฏิบัติ KM ที่ถูกต้องและได้ผล จะทำให้ผู้ปฏิบัติมีความเห็นแก่ตัวน้อยลง และเคารพผู้อื่นมากขึ้น เคารพและเห็นคุณค่าของความคิดเห็นที่แตกต่างมากขึ้น นั่นคือการเข้าสู่ธรรมะมากขึ้น
การฟังอย่างลึก การพูดอย่างเปิดใจ การสื่อสารแบบใจถึงใจ เข้าใจตัวตนและ mental model ของผู้อื่น เป็นธรรมะ
การเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน เป็นความสัมพันธ์แนวราบมากขึ้น มีความเคารพเห็นคุณค่าซึ่งกันและกันมากขึ้น เป็นธรรมะ
การชื่นชม เห็นคุณค่าความสำเร็จซึ่งกันและกัน การส่งใจให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เป็นการปฏิบัติธรรมข้อ เมตตา กรุณา และมุทิตา
เมื่อทำ KM จนเกิดผล เกิดการเปลี่ยนวัฒนธรรมองค์กร เปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน คนเกิดความสุข มีการส่งสุขแก่กัน ทั้งโดยวาจาและพฤติกรรม ทำให้คนมีจิตใจผ่องใส เบิกบาน บริสุทธิ์ขึ้น นั่นคือการปฏิบัติธรรม
ความสัมพันธ์ในลักษณะที่สมาชิกขององค์กรหรือชุมชน อยู่ร่วมกันอย่างเคารพ เห็นคุณค่าซึ่งกันและกัน ยอมรับความแตกต่างหลากหลาย เห็นคุณค่าของความแตกต่างหลากหลาย คือสภาพของสังคมอุดมธรรม และสังคมอุดมปัญญา
ในสังคมเช่นนี้ สมาชิกของสังคมต้องมีทักษะในการแสดงออกซึ่งความเคารพ เห็นคุณค่าต่อผู้อื่น เคารพและเห็นคุณค่าของความแตกต่างหลากหลาย มีทักษะในการนำเอาสิ่งตรงกันข้าม หรือคนละขั้ว มาทำให้เกิดประโยชน์ในลักษณะสนธิพลังกัน และในขณะเดียวกัน ก็มีความเคารพ มั่นใจตนเองในระดับที่พอเหมาะ มีความมั่นคงยืนหยัดต่อความถูกต้อง (integrity) ไม่คลอนแคลน แต่ก็ไม่ดื้อรั้น
วิจารณ์ พานิช
๒๓ ตค. ๔๙
วันปิยมหาราช
ชอบบันทึกนี้เหมือนคุณอ้อ
และทำให้เข้าใจ KM มากยิ่งขึ้นค่ะ