ลุ้นลูกเป็นปีๆไป
ปีนี้คุณลูกขึ้นม. 3 แล้ว ก็ยังมีเรื่องให้ลุ้นทุกปี ก่อนหน้าก็ลุ้นว่าจะสอบเข้าม.ต้นในโรงเรียนนครสวรรค์ได้มั้ย..พอสอบได้ก็ลุ้นต่ออีกว่าลูกไปเรียนแล้วจะเครียดมั้ย เพราะกระแสเด็กเรียนแข่งกันเยอะ แต่ก็เห็นลูกชิวๆนะ เป็นปกติ เลิกเรียนก็ไปเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ 2 ชม.ก็กลับบ้าน ทำการบ้านที่เหลือไปปรึกษาคุยกับเพื่อนทางไลน์ไป เป็นประจำ
ก็ดูมีเพื่อนช่วยเหลือกันดี ไม่ได้แข่งสู้กันเรียนอย่างที่ข่าวว่ามา เพราะสมัยม.1 ก็มากันเป็นกลุ่มมาถ่ายทำหนังสั้นกันที่บ้าน ก็น่ารักกันดี ก็ต้องบอกว่าโชคดีที่ลูกอยู่ห้อง 3 ที่ไม่ตึงเกินไป
พอม. 1 ผลสอบออกมา ให้หวาดเสียว เกรดเฉลี่ยทั้งปี ใกล้เคียง 3.5 เหลือเกิน ก็โรงเรียนกำหนดไว้ว่า ถ้าเกรดเฉลี่ย 3 ปีไม่ถึง 3.5 ก็เชิญย้ายห้องนะสิค่ะ...
แต่จะให้เรียนหนักกว่านี้ แม่ก็ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็เยอะแล้ว ก็เลยได้แค่บอกให้ลูกวางแผนตัวเองล่ะกันว่าจะทำอย่างไง???
สรุปพ่อแม่ลูกลงมติว่าแค่นี้ล่ะ ทำให้เต็มที่ล่ะกัน ไม่เป็นไร ปีนี้ม. 2 เธอยิ่งทำตัวสบายกว่าเดิม อ่านหนังสือตอนไหน แถบจะไม่เห็น เห็นแต่อยู่หน้าจอมือถือดูการ์ตูน เล่นเกม แต่ผลสอบออกมา ก็หน้าบานได้ชนิดที่เจ้าตัวยังงงว่าทำได้ถึง 3.8 แน่ะ..ก็เลยเตือนๆ กันไว้ว่าอย่าประมาทลูก ดีแล้วว่าแยกเวลาได้ดี เวลาเรียนตั้งใจ เวลาอ่านหนังสือแม้จะดูน้อยแต่ตั้งใจและมีสมาธิ เข้าใจเนื้อหาก็ดีแล้ว
ก็รอลุ้นในปีต่อๆไปค่ะ เพราะเธออยากเป็นหมอพลาสติก..จะได้มาทำศัลยกรรมให้แม่ อิอิ..แต่บอกไว้แล้วถ้าทำหน้ายายกับแม่ให้เด้งได้ ก็ลูกค้าแน่นแน่นอน..ฮ่ะฮ่าๆ
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะคุณศศชล
ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยมีวาสนาเห็นลูกอ่านหนังสือ ลูกคนเล็กนะคะ พอถึงเวลาเธอจะอ่านของเธอเอง เธอมีจังหวะชีวิตของตนเอง เหมือนพี่สาว เหมือนแม่ ไม่มีอารมณ์ bulit ไม่ได้ เหมือนคนคลอดลูกถ้าไม่ปวด เบ่งไม่ได้ ดิฉันต้องแอบบสังเกคว่าบรรยากาศแบบไหนเธอจะมีอารมณ์อยากอ่านหนังสือ แล้วจัดการซะ เป็นแม่นี่ยากนะคะ ให้กำลังใจค่ะ
ขึ้นม.๓ปีหน้า เท่ากับลูกชายเลยครับ
ปีหน้าลุ้นสอบม.๔
ตอนนี้ลุ้น admision ลูกสาวตัวโก่งอยู่ 5 5 5