งานฝีมือเป็นเครื่องมือสร้างสมาธิและผ่อนคลายได้ทุกเพศ ทุกวัย


งานฝีมือทั้งหลายเป็นเครื่องมือในการสร้างสมาธิและผ่อนคลาย คิดว่าตัวเองโชคดีมากที่ชอบที่จะทำงานที่ใช้มือทั้งหลายแหล่เป็นอันมากมาตั้งแต่เด็กๆ และพยายามเรียนรู้ด้วยตัวเองมาตลอด ชอบไปเสียทุกอย่างจริงๆ วันนี้เป็นวันหยุดที่ได้จัดการกับสมบัติทั้งหลายแหล่ ก็เลยได้เห็นผลงานจากการใช้มือของตัวเอง รวมทั้งของลูกๆด้วย คิดขึ้นมาได้ว่า การที่เราชอบทำอะไร ก็ทำให้ลูกเห็นและอยากลองทำบ้างไปด้วยจริงๆ เรียกว่าไม่ต้องชวนเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น เคล็ดลับง่ายๆที่พบว่าเป็นจริงเสมอกับเด็กๆก็คือ เราอยากให้ลูกทำอะไร เราต้องทำก่อน ถ้าเราเอาจริง ก็จะได้เห็นลูกเอาจริงได้เสมอ แทบทุกเรื่องจริงๆ (ย้อนคิดถึงตัวเองกับสามหนุ่มตามเวลาที่ผ่านมา)

งานถักนิตติ้งเป็นงานที่ชอบ แต่น้อยมากที่ทำให้ตัวเอง ทำให้ไม่มีหลักฐานอะไรเหลืออยู่เลย สิ่งที่จะเหลืออยู่ส่วนมากจะเป็น"โพย"ระหว่างที่ทำ เพราะเป็นคนชอบดัดแปลง แพทเทิร์นที่เขาให้มาจะได้รับการเปลี่ยนแปลงตามใจเราเสมอๆ ขอเอามาเก็บไว้เป็นประวัติศาสตร์ใน GotoKnow ด้วยนะคะ

 

อันนี้จำไม่ใช่ได้ว่าทำอะไร

 

ชิ้นนี้ดีหน่อยรู้สึกจะเป็นชิ้นที่ทำตอนกลับมาเมืองไทยสักพัก มีหลักฐานเหลืออยู่ เพราะทำให้พี่วั้นตอนมัธยมแล้ว แต่เสื้อสมัยเด็กๆยกให้ลูกๆสมาชิกห้องแล็บกันไปหมดแล้ว ถักไว้เยอะมากไม่ขาดสายเลยทีเดียว เพราะทำได้เร็ว ยิ่งตัวเล็กๆยิ่งเสร็จเร็ว

และนอกจากจะทำเองแล้ว ยังมีโอกาสได้ลองสอนให้คุณย่าของสามหนุ่มลองทำดู ท่านก็สนุกสนานเป็นอันมาก ทำแจกหลานๆกันถ้วนหน้า ทำให้หลานชายสุดท้องอย่างน้องฟุง ขอทำบ้าง น้องฟุงเป็นคนที่เรียนรู้การถักนิตติ้งจากการมองคุณแม่อย่างเดียวจริงๆ เพราะเขาอยากทำสมัยเมื่อยังเล็กมาก จนคุณแม่เชื่อว่าสอนยากแน่นอนและขี้เกียจแก้ปัญหาให้เมื่อทำหลุด เลยบอกว่า อย่าเพิ่งหัดเลยลูก แต่เขาก็ยินดีจะทำโดยแม่ไม่ต้องช่วย เมื่อกลับมาเมืองไทย เห็นคุณย่าทำ เขาก็เลยเริ่มลองทำใหม่ แต่คราวนี้ทำด้วยวิธีของเขาเอง คุณแม่อย่างเราประทับใจวิธีการของลูกมาก เพราะเขาจะปักไม้ด้านหนึ่งไว้แล้วก็พันด้ายแล้วดึงด้วยไม้อีกอัน ในขณะที่เราจะขยับทั้งสองไม้ เรียกว่าเป็นท่าที่ไม่เคยเห็นที่ไหนเลยค่ะ เสียดายที่ไม่ได้เก็บภาพท่าทางไว้ แต่หลักฐานจากการถักยังอยู่ค่ะ เพราะเจ้าของงานคิดไม่ออกว่าจะทำอะไร แค่อยากถัก เลยยังมีเป็นชิ้นๆเก็บไว้ดู เห็นได้เลยว่า การทำแบบเด็กๆจะเป็นยังไง ผลงานน้องฟุงค่ะ ทั้งสองชิ้นเลย เมื่อสักห้าหกปีมาแล้ว 

 

ยืนยันว่า งานฝีมือทั้งหลาย ทำได้ทั้งชายหญิงค่ะ สามหนุ่มบ้านนี้ ทะโมนทุกคนแต่ถักนิตติ้งเป็น ปักครอสติชได้ ทั้งพี่วั้น พี่เหน่น มีผลงานปักผ้าเป็นชิ้นเป็นอันกันทั้งคู่เลย เชื่อว่าเป็นสิ่งที่ช่วยให้ลูกมีสมาธิ ผ่อนคลาย และมุ่งมั่นที่จะทำให้เสร็จ เป็นเทคนิคที่ค้นพบโดยบังเอิญ แต่ผลงานที่เราได้เห็นจากลูกๆก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราภูมิใจได้มากทีเดียวค่ะ เป็นความทรงจำดีๆที่มีคุณค่าทีเดียว

หมายเลขบันทึก: 566133เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2014 23:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน 2014 23:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

อย่างนี้เรียก DIY ได้ไหมครับ

ชื่นชม...สามหนุ่ม ปักครอสติชได้...สุดยอดค่ะ

อ่านบันทึกนี้แล้วเห็นด้วยว่า ช่วยกล่อมเกลาเราหรือผู้ทำให้ใจเย็น มีสมาธิกับงานฝีมือตรงหน้าได้มากจริง ๆ ค่ะ

พานให้คิดถึง ไม้นิตทำมือทำเอง ขอฝากไว้เผื่อเป็นประโยชน์บ้างค่ะ

ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.....(นึกถึงตอนเด็กๆที่หัดถัก..๕๕๕...ถักไปร้องไห้ไป..อิอิ)...ไม่บอกเพราะอะไร..555...

ให้ไปเลื่อยไม้ฉลุ...ดีกว่าสนุกกว่า...อ้ะะๆๆ

ตอนแม่มีชีวิตอยู่ แม่ถักไหมพรมเป็นประจำ เอาไว้คล้องคอครับ

สุดยอดมากเลยพี่โอ๋

ขอให้พี่โอ๋และครอบครัวมีความสุขมากๆ

ขอบคุณคำอวยพร

เดี๋ยวก็มาเองนะครับ

555

เก่งทั้งบ้านเลยค่ะพี่โอ๋ สมาธิดีจากฝึกแบบนี้นี่เอง

ได้ทั้งผลงาน สมาธิ และความภาคภูมิใจด้วยนะครับ

เพิ่งพบผลงานพี่วั้นที่ทำสมัยอยู่ม.ปลายค่ะ ทำเพราะอยากทำเฉยๆ แต่ทำได้เรียบเนียน สวยทั้งข้างหน้า และข้างหลังค่ะ


อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท