อารมณ์สุนทรีย์ที่หายไป
วันนี้ป่วยค่ะ ปวดเมื่อยตัว ไข้ และปวดสารพัดไม่ว่าปวดหัว ปวดท้อง
แต่ก่อน ๆ ยามป่วยจะเป็นช่วงเวลาได้พักผ่อน ขีด ๆ เขียน ๆ
เช่นบทกวีนี้
หนาวอะไรกับลมหนาว
ยิ้มให้สายลมหนาว
หัวเราะพราวสู้แสงอาทิตย์ฉาย
ห่อกายล้อเล่นกับเม็ดฝนที่โปรยปราย
ฝันเมื่อคืนบรรเจิดพรายหวนคำนึง
เธอกอดฉันให้ไออุ่น
หอมละมุนพานคิดถึง
เสียงแห่งความเงียบยังซาบซึ้ง
ดวงจันทร์รำพึงกระซิบถามดาว
หัวใจแนบหัวใจ
น้ำตาไหลถะถั่งจวบฟ้าสุกสกาว
หนาวอะไรกับลมหนาว
นะ หนาวอะไรกับลมหนาว
ฟ้าสุกสกาวและแสงจันทร์ยังพราว ในหัวใจ
<3
ผู้ตั้งกระทู้ ภูสุภา :: วันที่ลงประกาศ 2012-09-29 07:13:07
เป็นบทกวีเขียนในวันที่เป็นไข้และหนาวอยู่ต่างแดน
วันนี้ไข้และร้อนอยู่บ้านเกิด
อยากขีด ๆ เขียน ๆ แต่วัน วัย เวลาเปลี่ยน ใจคนจึงเปลี่ยน
เขียนไม่ออก
อารมณ์สุนทรีย์หายไปไหน หนอ
ภูสุภา เมษายน ๒๕๕๗
สภาวะการณ์ไม่ต่างกันเลยครับ
ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ..Take care.
แผ่นดิน ความจริงมาสู่ อารมณ์เหงา build ไม่ขึ้นค่ะ
:-)
เป็นไข้หน้าร้อนอย่างนี้ ความร้อนขึ้นอีกเยอะเลยนะจ๊ะ หายไว ๆ นะจ๊ะ
...รักษาสุขภาพนะคะ ...Get well soon kha...
หายเร็ววันนะครับอาจารย์...
ไข้ และหนาว แถมเหงาเข้ามาทักทายเสมอ...
ถ้าไม่ไข้ คงไม่มีบทกวีที่งดงามเช่นนี้ครับ....
ตอนทำงานใหม่...ผมพอมีเงินบ้าง...ออกเดินทางจะไปปาดังเบซา...ไม่ไกลเลย...
แต่รถทัวร์คว่ำ....
แล้วก็ได้มานอนที่ ร.พ.ศรีธรรมราช...เกือบสองสัปดาห์...
เพียงโทรกลับมาบ้าน...อย่าห่วง...ไม่ต้องมาหา...เดี๋ยวกลับ
ฝากพี่พยาบาลส่งจดหมายลางาน...
ทุกคนรู้ว่า ผมทำงานด้านสุขภาพ...มาจากอีสาน...ทุกคนเอาขนมเอาข้าวมาให้
ทั้งที่ไม่รู้จักกันเลย...ผมเหงา และหนาว
ทว่าหวนคิดเมื่อไหร่...ฟ้าสุกสกาวและแสงจันทร์ยังพราว ในหัวใจ...เสมอครับ
เรื่องแปลกค่ะ ช่วงนี้ออกกำลังกายไปด้วย ไข้หายเร็วค่ะ คงจะเป็นไข้ปวดเมื่อยเพราะเป็นวันนั้นของเดือนด้วยค่ะ ขอบคุณคำพรของทุกท่านค่ะ
ขอบคุณพี่ทั้งสอง หายเร็วเพราะคำพรของพี่ทั้งสองนี่เอง :-)
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
จำได้ค่ะคุณยายธี ดอกไม้สวย ๆ ที่เมืองหนาวววว
บทกวีอ่อนหวาน โรแมนติคมากค่ะ
หายไวๆ นะคะ
ไม่แปลกค่ะ เวลาพี่ไม่สบาย ก็ดื่มน้ำมากๆ ออกกำลังกายเบาๆ ให้เหงื่อซึม (ไม่หักโหม) ไม่นอนดึก ทำ ๓ อย่าง ไม่ต้องกินยา ก็หายได้จริงๆ ค่ะ