อารมณ์สุนทรีย์ที่หายไป


วันนี้ไข้และร้อนอยู่บ้านเกิด ​อยากขีด ๆ เขียน ๆ แต่วัน วัย เวลาเปลี่ยน ใจคนจึงเปลี่ยน

                        

อารมณ์สุนทรีย์ที่หายไป

วันนี้ป่วยค่ะ ปวดเมื่อยตัว ไข้ และปวดสารพัดไม่ว่าปวดหัว ปวดท้อง

แต่ก่อน ๆ ยามป่วยจะเป็นช่วงเวลาได้พักผ่อน ขีด ๆ เขียน ๆ

เช่นบทกวีนี้

หนาวอะไรกับลมหนาว


ยิ้มให้สายลมหนาว
หัวเราะพราวสู้แสงอาทิตย์ฉาย
ห่อกายล้อเล่นกับเม็ดฝนที่โปรยปราย
ฝันเมื่อคืนบรรเจิดพรายหวนคำนึง


เธอกอดฉันให้ไออุ่น
หอมละมุนพานคิดถึง
เสียงแห่งความเงียบยังซาบซึ้ง
ดวงจันทร์รำพึงกระซิบถามดาว

หัวใจแนบหัวใจ
น้ำตาไหลถะถั่งจวบฟ้าสุกสกาว
หนาวอะไรกับลมหนาว
นะ หนาวอะไรกับลมหนาว
ฟ้าสุกสกาวและแสงจันทร์ยังพราว ในหัวใจ
<3


ผู้ตั้งกระทู้ ภูสุภา :: วันที่ลงประกาศ 2012-09-29 07:13:07

เป็นบทกวีเขียนในวันที่เป็นไข้และหนาวอยู่ต่างแดน
วันนี้ไข้และร้อนอยู่บ้านเกิด 
อยากขีด ๆ เขียน ๆ แต่วัน วัย เวลาเปลี่ยน ใจคนจึงเปลี่ยน

เขียนไม่ออก 
อารมณ์สุนทรีย์หายไปไหน หนอ

ภูสุภา เมษายน ๒๕๕๗

หมายเลขบันทึก: 567007เขียนเมื่อ 29 เมษายน 2014 15:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2014 22:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

สภาวะการณ์ไม่ต่างกันเลยครับ

..ภาพสวยและกวีงามยามอ่อนแรง...เป็นกำลังใจให้หายป่วยสบายดีโดยเร็วนะคะ.


แผ่นดิน ความจริงมาสู่ อารมณ์เหงา build ไม่ขึ้นค่ะ

:-)

เป็นไข้หน้าร้อนอย่างนี้  ความร้อนขึ้นอีกเยอะเลยนะจ๊ะ   หายไว ๆ นะจ๊ะ

แข็งแรง  หายเร็วๆๆ นะคะ  ... ดูแลสุขภาพ นะคะ

 รำมวยจีนทุกวันก็ดีนะรักษากายและใจไปพร้อมๆกัน...

มีดอกฟันสิงห์โตมากฝากเจ้าค่ะบานเต็มทุ่งหญ้าเลย

คงจำได้ที่อังกฤษก็น่าจะมีเหมือนกัน...หายไข้เร็วๆนะคะ...

...รักษาสุขภาพนะคะ ...Get well soon kha...

หายเร็ววันนะครับอาจารย์...

ไข้ และหนาว แถมเหงาเข้ามาทักทายเสมอ...

ถ้าไม่ไข้ คงไม่มีบทกวีที่งดงามเช่นนี้ครับ....

ตอนทำงานใหม่...ผมพอมีเงินบ้าง...ออกเดินทางจะไปปาดังเบซา...ไม่ไกลเลย...

แต่รถทัวร์คว่ำ....

แล้วก็ได้มานอนที่ ร.พ.ศรีธรรมราช...เกือบสองสัปดาห์...

เพียงโทรกลับมาบ้าน...อย่าห่วง...ไม่ต้องมาหา...เดี๋ยวกลับ

ฝากพี่พยาบาลส่งจดหมายลางาน...

ทุกคนรู้ว่า ผมทำงานด้านสุขภาพ...มาจากอีสาน...ทุกคนเอาขนมเอาข้าวมาให้

ทั้งที่ไม่รู้จักกันเลย...ผมเหงา และหนาว

ทว่าหวนคิดเมื่อไหร่...ฟ้าสุกสกาวและแสงจันทร์ยังพราว ในหัวใจ...เสมอครับ

เรื่องแปลกค่ะ ช่วงนี้ออกกำลังกายไปด้วย ไข้หายเร็วค่ะ คงจะเป็นไข้ปวดเมื่อยเพราะเป็นวันนั้นของเดือนด้วยค่ะ ขอบคุณคำพรของทุกท่านค่ะ

 ขอบคุณพี่ทั้งสอง หายเร็วเพราะคำพรของพี่ทั้งสองนี่เอง :-)

 จำได้ค่ะคุณยายธี ดอกไม้สวย ๆ ที่เมืองหนาวววว

บทกวีอ่อนหวาน โรแมนติคมากค่ะ

หายไวๆ นะคะ

ไม่แปลกค่ะ  เวลาพี่ไม่สบาย ก็ดื่มน้ำมากๆ ออกกำลังกายเบาๆ ให้เหงื่อซึม (ไม่หักโหม) ไม่นอนดึก  ทำ ๓ อย่าง ไม่ต้องกินยา ก็หายได้จริงๆ ค่ะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท