สุข....เหนือการรอคอย

สุข

ตอนนี้ผมได้มาเป็นครูอยู่โรงเรียนเล็กๆ พร้อมกับเด็กนักเรียนอันน้อยนิด แต่พร้อมไปด้วยสิ่งแวดล้อมที่น่าศึกษาครับ สถานที่แห่งนี้คือ "โรงเรียนวัดหนองโรง" อ.สามชุก จ.สุพรรณบุรี เป็นโรงเรียนประถมขนาดเล็ก เปิดสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาล - ประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวนนักเรียน 90 คนโดยประมาณครับ

โรงเรียนตั้งอยู่ในเขตวัดหนองโรง จึงส่งผลให้โรงเรียนมีบรรยากาศร่มรืนด้วยแมกไม้โดยเฉพาะต้นโพธิ์ต้นใหญ่เขตติดต่อระหว่างวัดและโรงเรียน อีกทั้งด้านหลังโรงเรียนเป็นทุ่งนาล้อมรอบลมพัดเย็นตลอดวัน

วันนี้เป็นวันที่ 3 ที่ผมได้เป็นครูวิชาภาษาอังกฤษในโรงเรียนแห่งนี้ ด้วยเหตุผลว่าอยู่บ้านเฉยๆ แล้วคันมือคันไม้ครับ จะว่าร้อนวิชาก็ว่าได้เลยอาสาหาโรงเรียนมาสอน ไม่รู้ว่าจะด้วยดวงดีหรือเปล่านะครับ? โรงเรียนนี้ขาดครูภาษาอังกฤษพอดีเลยมีโอกาสได้มาสอนและหากิจกรรมอื่นๆ เพื่อพัฒนาผู้เรียนไปด้วย (อยากโม้ว่าเด็กนักเรียนติดผมตรึมเลยครับ 555)

ห้องนี้เป็นนักเรียนชั้น ป.3 เป็นเด็กที่เรียบร้อยและกล้าแสดงออกเป็นอย่างมาก ได้ข่าวจากครูประจำชั้นว่าตื่นเต้นจะได้เรียนกับครูใหม่ ยิ่งวิชาภาษาอังกฤษซะด้วย! ผมจึงต้องรู้จัก สร้างความคุ้นเคย และสร้างความรู้สึกดีๆ จากนักเรียนให้มีต่อวิชาภาษาอังกฤษก่อนเลยครับ อิ อิ (คาบแรกเล่นเกมกันติดใจไปเลย...)

นักเรียนสุดหล่อคนนี้ ชื่อ "อ๊อฟ" เรียนอยู่ชั้น ป.2 ไม่ซนเท่าไรครับ....เพราะ 2 คนด้านหลังอ๊อฟนอนกอดเล่นกันที่พื้นอย่างสนุกเหลือเกิน สำหรับอ๊อฟผมได้พลาดท่าสัญญาว่าจะเปิดการ์ตูนสนุกๆ ให้ชม เขาก็เลยตามติดชีวิตผมทุกย่างก้าวในโรงเรียนเลยทีเดียว ทุกวันอ๊อฟจะเดินวนเวียนไม่ไกลจากผมนัก แล้วพร้อมถามผมว่า "ครูอาร์มๆ, เอาซีดีการ์ตูนมาให้อ๊อฟเปล่าครับ?" (เสียงจะเหน่อๆ ครับ)

ผมเคยเรียนมาเขาบอกว่า "นักเรียนระดับประถมฯ ถ้าเราสัญญาว่าจะทำอะไรแล้วเขาจะจดจำได้ นอกจากคำพูดแล้วก็รวมถึงการกระทำที่เด็กจะจดจำพฤติกรรมของครูด้วยเช่นกัน" พ่อท่านก็ถามผมได้ทุกวัน ทุกเวลา 555...

ถนนเส้นนี้ก็คงจะอีกยาวไกลที่ผมจะต้องเดินเก็บประสบการณ์แล้วปลูกต้นกล้าแห่งปัญญาไปเรื่อยๆ อย่างมีความสุขกับสิ่งที่ทำครับ

.........................................................................................................................................................................................

การรอคอย

ผมไม่ค่อยได้เฝ้าดูความเคลื่อนไหวการเรียกบรจุเท่าใดนัก เพราะถ้าผลออกหรือเรียกเมื่อไรเพื่อนๆ ผมก็จะโทรมาบอกหรือส่งข่าวมาก่อนผมรู้เรื่องเสมอ เช่นตัวอย่างครับ ;

1. ประกาศผลผู้มีสิทธิ์สอบภาค ค (สัมภาษณ์) => เพื่อนๆ ทีสอบเขตเดียวกันก็โทรมายินดีเสมือนดั่งว่าผมสอบติดแล้ว 555

2. ประกาศผลผู้สอบผ่านบรรจุข้าราชการครู => พี่ครูทาง อ.บางเลน โทรมาแสดงความยินดี รายงานผมเรียบร้อยว่าสอบได้ที่

เท่าไร, สอบติดทั้งหมดกี่คน ฯลฯ

*** ผมถือเป็นสิ่งดีๆ ที่มิตรสหายของเราคอยติดตามและส่งข่าวมาบอกเราเสมอ

จนวันนี้การรอคอยจะให้เราสูญเวลาไปบ้าง ผมจึงขอมาลองงานกับโรงเรียนประถมศึกษาเล็กๆ ด้วยความตั้งใจ ตอนนี้ผมมีความสุขกับเด็กๆ สอนตั้งแต่อนุบาลไปถึง ป.6 (เรียกว่าภาษาอังกฤษทั้งโรงเรียนกระผมดูแลไปเลยจ้า) ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีเท่าใด แต่ก็จะทำให้ดีที่สุดครับ

บุคคลตัวอย่างที่ผมนับถือทุกด้านไม่ว่าจะด้านวิชาความรู้ ประสบการณ์ การตอบแทนสังคม ต้องขอยกให้ท่านนี้จริงๆ ครับ "อาจารย์ขจิต ฝอยทอง" ซุปเปอร์แมนของกลุ่มผม อีโร่จริงๆ ผู้ชายคนนี้ "คิดไม่ออกบอก....อ.ขจิต" 555 (ขำๆ ครับ)

"ความสำเร็จที่บังเกิดขึ้น

จะประสพแก่ข้าพเจ้ามิได้

ถ้าไม่ได้รับการสั่งสอนจากบุพการีและครู อาจารย์"

เขียนใน GotoKnow โดย วศิน ชูชาติ
ใน สัพเพเหระ ที่มีสาระ

คำสำคัญ (Tags): #โรงเรียนวัดหนองโรง#สพม.9

หมายเลขบันทึก: 568859เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2014 00:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม 2014 00:00 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน