ซอกแซกทัวรซีอาน ลัวหยาง ตอนที่ 1
ทริปนี้ใช้เวลา 7 วัน 6 คืน ทั้งค่าที่พัก อาหาร ค่าใช้จ่ายในการเดินทาง รวมเบ็ดเสร็จใช้เงินไม่ถึง 20,000 บาท ค่ะ นั่งเครื่องไปลง Xi-an ใช้เวลาบินประมาณ 4 ชั่วโมงพอดี เวลาของจีนเร็วกว่าไทย 1 ชั่วโมง มาถึงเมือง Xi-an ดึกพอดี ทีแรกจำจุดหน้าโรงแรมว่ามีตัวกิเลนใหญ่ ๆ หน้าโรงแรม 2 ตัว แต่ที่ไหนได้ เดินลงจาก Suttle Bus มาได้ครึ่งชั่วโมง ผ่านโรงแรมที่มีกิเลนคู่ถึง 4 โรงแรมแล้ว งานนี้นึกขำตัวเองมาก ๆ คิดจะจำอะไรไม่จำไปจำเอาตัวกิเลน เฮ้อกะเหรี่ยงทุกทริปเลยเรา
ตัวกิเลนเจ้าปัญหาหน้าเกสต์เฮาส์ที่พักค่ะ
บรรยากาศเกสต์เฮาส์ที่พักของผู้เขียนค่ะ ก็คิดเสียว่าแค่ไว้นอนเอาแรงอ่ะน่ะ ไม่ต้องอะไรมากมาย เก็บเงินไว้เที่ยวดีกว่า
ในที่สุดก็เจอเกสต์เฮาส์ที่จองไว้จนได้ Shuyuan Youth Hostel อยู่แถว ๆ South Gate บรรยากาศดูมืด ๆ ทึม ๆ วังเวงยังไงไม่รู้ อารมณ์ประมาณ จีนยุคก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 โน่น แต่อยู่ไปอยู่มาก็เริ่มชินค่ะ เพราะในจีนทุกสถานที่จะประหยัดไฟฟ้ากันมาก พื้นที่กว้าง ๆ เขาก็เปิดไฟไม่กี่ดวง แม้แต่สนามบิน ตลอดทริปผู้เขียน นอนที่นี่ มีแค่ช่วงไป Lou Yang ที่ฝากกระเป๋าใหญ่ไว้ แล้วจัดเสื้อผ้าชุดเดียวไปนอนเมือง Lou Yang
เช้าวันแรก ไปเที่ยว Army of Terrocotta หรือที่คนไทยรู้จักดีในนาม สุสานฉินสื่อหวงได้ค้นพบโดยบังเอิญเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2517 โดยชาวนาในหมู่บ้านซีหยาง ชื่อ หยางจื้อฟา ในขณะที่ขุดดินเพื่อทำบ่อน้ำ บริเวณเชิงเขาหลีซาน ห่างจากตัวเมืองซีอาน ไปทางทิศตะวันออกประมาณ 35 กม.โดยในระหว่างที่ขุดนั้น ก็บังเอิญพบกับซากของทหารดินเผา ที่ทราบภายหลังว่ามีอายุมากกว่า 2,000 ปี
ปัจจุบันรัฐบาลจีนขุดค้นพบวัตถุโบราณที่เป็นกองทัพทหารดินเผา สรรพาวุธ รถม้าและม้าศึก จำนวนทั้งสิ้นกว่า 7,400 ชิ้น ภายในบริเวณพื้นที่หลุมสุสานกว่า 25,000 ตร.ม. มีการคาดคะเนว่าอาณาเขตของสุสานฉินสื่อหวงจะมีพื้นที่มากกว่า 2,180 ตร.กม.[สุสานฉินสื่อหวงได้รับการคัดเลือกให้เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมในปี พ.ศ. 2530 ทีแรกหุ่นทหารมีสีสรร สวยงาม สวยใส่เสื้อผ้าเหมือนจริงมาก แต่เมื่อสัมผัสอากาศภายนอก สีที่ทาเคลือบไว้ละลายหายไปในอากาศ จนทางการจีนต้องยุติการขุดค้นไว้เพียงแค่หลุมที่ 3 แต่ในปัจจุบันนี้ (26 พฤษภาคม 2557) ทางการจีนได้คิดค้นพบวิธีรักษาสภาพสีสรรบนตัวหุ่นทหารไว้ได้แล้ว อยู่ในขั้นตอนทดลองห้องแล๊ป
Army of Terrocotta การเดินทางไม่ยากค่ะ จากเมือง Xi-an ให้ไปเริ่มต้นที่ Train Station (สถานีรถไฟ) หันหน้าเข้าสถานีรถไฟ รถเมล์จะจอดทางฝั่งขวามือเรา รถเมล์สาย 205 หรือ 5(306) คนละ 7 หยวน ค่ะ ให้สังเกตว่ามีคนต่อแถวเยอะ ๆ นั่นแหล่ะค่ะ ไป Army of Terrocotta กับ Hua Qing Se ถ้าออกเที่ยวแต่เช้า ๆ ให้ไป Army of Terrocotta ก่อนน่ะค่ะ อยู่ไกลกว่า Qua Qing Se (บ่อน้ำพุร้อนหยางกุ้ยเฟ่ย) 4 กิโล ใช้่เวลาเดินทางที่เริ่มจาก Train Station ประมาณ 1 ชั่วโมงพอดี ขากลับค่อยแวะมาเที่ยว Hua Qing Se
วันแรก ๆ ผู้เขียนประสบปัญหา เนื่องจากไม่เคยมาเมือง Xi-an มาก่อน จับทิศทางยังไม่ถูก อีกทั้งรถยนต์วิ่งคนละเลยกับเมืองไทย ทำให้ไปยืนรอรถผิดทางประจำ แถมข้อมูลที่เขียนไปเป็นภาษาอังกกฤษ ถามคนจีน ไม่มีใครอ่านออกสักคน คนขับรถก็อ่านไม่ออก วันที่สองจึงแก้ปัญหาโดยก่อนออกจากที่พัก ให้ Staff เขียนภาษาจีนกำกับ วันหลัง ๆ เริ่มปีกกล้าขาแข็ง หัดเขียนภาษาจีนเอง ตัวหนังสือจีนสีดำ ๆ นั่นแหล่ะค่ะ ฝีมือผู้เขียนเอง ลอกมาจากแผนที่อีกที บ๊ะ คนจีนอ่านออกเฉยเลย เราก็เก่งแฮะ (แอบปลื้มตัวเองนิด ๆ)
สัตชาตญาณการเอาตัวรอดของผู้เขียน ที่ประสบปัญหาว่า ถามข้อมูลเป็นภาษาอังกฤษแล้วคนจีนไม่รู้เรื่อง จนต้องหัดเขียนภาษาจีนกำกับไว้ถามทางและรถเมล์ค่ะ สบัดหางไม่สวยเหมือนคนที่เรียนภาษาจีนมา แต่งานนี้คนจีนอ่านออกเฉยเลย มีปลื้ม ๆ
เนื่องจากบริหารเวลาผิดพลาด มัวแต่ชื่นชมความอลังการของ Army of Terrocotta จึงยังไม่ได้แวะ Hua Qing Se กลับมาพักแข้งขา ค่ำ ๆ ออกไปตะลุยราตรี ชมวิถีชีวิตคนจึนยามค่ำคืนที่ Drum Tower กับ Muslim Quartax แปลกใจคนจีนมุสลิมที่นี่่มาก ๆ ขายขาหมูพะโล้เฉยเลย ทีทำไมไทยมุสลิม ไม่ยอมกินหมู แสดงว่า ไม่น่าจะเป็นข้อห้ามของมุสลิม อย่างแท้จริงก็ไม่แน่ใจ คนมุสลิมที่นี่ ถ้าไม่โพกผ้า เราจะนึกว่าคนจีนธรรมดา ๆ นี่เอง ของกินเยอะมาก สินค้าพื้นเมือง Souvenir ก็ถูกมากด้วยค่ะ แต่ต้องต่อรองลงสัก 50-70% น่ะค่ะ (เอ๊กกกกกกกกก)
ขาหมูน้อย ๆ เป็นร้อย ๆ ขา โดยมีหนุ่มหน้ามนคนมุสลิมกำกับค่ะ
บรรยากาศถนนคนเดินย่านมุสลิมค่ะ
สิ่งที่น่าแปลกใจอย่างหนึ่งที่คนแบกเป้ซอกแซกทัวร์แบบผู้เขียนสัมผัสได้อีกอย่างหนึ่งคือ คนจีนไม่ค่อยกินผัก แทบจะไม่มีอาหารทะเล คนเมือง Xi-an กินอาหารรสเผ็ดเหมือนคนไทย ไม่มีกระทิ ถ้วยก๋วยเตี๋ยวถูกรองด้วยถุงพาสติก แต่เป็นถุงพาสติกหูหิ้วที่เมืองไทยไม่ใช้ใส่อาหารน่ะค่ะ กินเสร็จเขาจะแกะถุงพาสติกทิ้ง แล้วแค่เอากระดาษทิชชูเช็ค แค่นี้ก็นำถ้วยมาใส่อาหารเสริฟได้อีก อ่อที่สำคัญ ไม่มีช้อนค่ะ อยากซดน้ำแกง ยกชามใหญ่ ๆ ซดโฮ้กฮากเลย หุหุหุหุ
ชามก๋วยเตี๋ยวแบบปรุงสำเร็จ โดยที่เจ้คนขายไม่ถามผู้เขียนสักคำว่า ชอบรสเปรี้ยว หวาน เผ็ด แบบไหน แถมมีถุงพาสติกรอง แต่คิดอีกที เรามากินแค่ 6 วันก็มีสารก่อมะเร็งแค่ 6 วัน คนจีนที่นี่อยู่มาตลอดชีวิต คงเจอสารก่อมะเร็งมากกว่าเรา (ปล.คิดบวกเข้าไว้ หลวงปู่สอนค่ะ คิคิคิ)
พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวที่อื่นต่อน่ะค่ะ ตามผู้เขียนมาเลยค่ะ คลิ๊กตาม Link นี้น่ะค่ะ
ซอกแซกทัวร์ซีอาน ลัวหยาง ตอน 2 http://www.gotoknow.org/posts/569859
ซอกแซกทัวร์ซีอาน ลัวหยาง ตอน 3 http://www.gotoknow.org/posts/569944
ซอกแซกทัวร์ซีอาน ลัวหยาง ตอน 4 http://www.gotoknow.org/posts/569999
ซอกแซกทัวร์ซีอาน ลัวหยาง ตอน 5 http://www.gotoknow.org/posts/570027
ความเห็น (4)
...สบายดีนะคะน้องนิภารัตน์...ท่าทางน่าสนุกนะคะ...รอติดตามอ่านค่ะ...
ขอบพระคุณค่ะท่าน ดร.คนสวย น้องก็คิดถึงท่านมากเช่นกันค่ะ มีโอกาส จะแวะไปเยี่ยมน่ะค่ะ
แปลกใจคนจีนมุสลิมที่นี่่มาก ๆ ขายขาหมูพะโล้เฉยเลย
"""
จริงเท็จไม่ทราบได้ แต่ชอบครับ การเดินทาง และการใช้ชีวิตที่จังหวะของการตั้งข้อสังเกตกับปรากฏการณ์รอบตัว
ขอบคุณครับ
คุณแผ่นดิน
มีมุสลิมหลายเจ้าด้วยค่ะ ที่ขายเกี่ยวกับหมูในซอยนี้ ซึ่งเป็นซอยมุสลิม ข้อดีของซอกแซกทัวร์ แบกเป้ สนุกตรงที่เราสามารถเก็บรายละเอียดได้เยอะ แบบนี้แหล่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามน่ะค่ะ อย่าลืมอ่านตอนที่ 2 น่ะค่ะ