เติมเต็มหัวใจ
เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่วันนี้...........และโปรดจำว่า ไม่ว่าคุณจะไปไหน หรือทำอะไร คุณจะมีโอกาสที่จะสัมผัสและ/หรือเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นเสมอ ขอให้คุณสัมผัสและเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นในทางทีดีด้วยล่ะ
ได้รับเมลจากเพื่อจึง "แบ่งปันกันอ่าน" เพื่อ(อาจจะได้) เต็มสิ่งที่ดีให้แก่กัน (บ้าง)
คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป.5 ของครูทั้งชั้นซะแล้วตั้งแต่วันแรกเลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลยแต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆท่าทางขี้เกียจคนนึงชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึง และสังเกตุว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆ กับเด็กคนอื่นเท่าไหร่เสื้อผ้าของเขาสกปรก และเค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละและบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย ถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจของเท็ดดี้ด้วยหมึกสีแดงกากบาทไปหนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัวกระดาษที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอนคุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้จนกระทั่งเหลือแฟ้มสุดท้ายแต่ทันใดนั้นเมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้าครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลยครับ เมื่อพบว่าครูชั้น ป.1ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า"น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริงทำงานเรียบร้อย มารยาทดี เป็นเด็กที่น่ารักมากทีเดียว" คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า"เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคนแต่กำลังมีปัญหาเพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนักและชีวิตทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ" คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.3 เขียนว่า"เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไปเขาพยายามเต็มที่แล้วแต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก ความสนใจเขาเท่าไหร่และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งพลกระทบต่อเขาแน่ๆถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ" คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า"เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อนและหลับในห้องเรียน" ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้วและอับอายในการกระทำของตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้นแต่ของเท็ดดี้ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดูกลางกองของขวัญอื่นๆและขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอแต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็ก ๆมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใด สวมมันไว้ที่ข้อมือและฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย เท็ดดี้สต๊อดดารด์อยู่เย็นให้นานพอที่จะพูดว่า"ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ" หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้านครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมงวันนั้นเอง คุณครูเลิกสอนหนังสือเลิกสอนการเขียนและเลิกสอนเลขคณิตคุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทนคุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษเมื่อครูพยายามช่วยเขาจิตใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น ภายในสิ้นปีนั้นเท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้องและแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากันเท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น"ศิษย์โปรด" ของครู หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตูจดหมายนั้นมาจากเท็ดดี้บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี หกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีกบอกว่าเขาเรียนจบ ม.ปลายแล้วได้ที่สามในทั้งระดับและคุณครูยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีกบอกว่าแม้ว่าชีวิตเขาจะลำบากบ้างเขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือและจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง(เหรียญทอง)และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่าคุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดและเป็นครูคนโปรดของเขาในชีวิตเขา จากนั้นสี่ปีผ่านไปแต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มาครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้วเขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิดจดหมายนั้นอธิบายว่า คุณครูยังเป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมีแต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย
จดหมายนั้นลงชื่อว่า นพ. ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์
เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่าฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก เท็ดดี้บอกว่าเขาได้เจอสาวคนนึงและก็จะแต่งงานกันเขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อนและเขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สันจะตกลงมานั่งในที่นั่งสำหรับพ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้นคุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูกและต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่า แม่เขาฉีดตอนที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลยและคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สันว่า"ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผมขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญ และแสดงให้ผมเห็นว่าผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้" ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า"หมอเท็ดจ๊ะ เธอเข้าใจผิดแล้วแหละเธอต่างหากที่สอนครูว่าครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้ครูไม่รู้จักการสอน จนกระทั่งครูได้พบได้รู้จักเธอนั่นแหละ" เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่วันนี้...........และโปรดจำว่า ไม่ว่าคุณจะไปไหน หรือทำอะไรคุณจะมีโอกาสที่จะสัมผัสและ/หรือเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นเสมอขอให้คุณสัมผัสและเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นในทางทีดีด้วยค่ะ
@^_^@คำสำคัญ (Tags): #เล่าสู่เธอฟัง
หมายเลขบันทึก: 56960เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2006 15:39 น. ()ความเห็น (6)
- อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยค่ะ ทำให้เรามองโลกในแงดีขึ้นค่ะ
- ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องราวดี ๆ ค่ะ
- ขอบคุณ คุณอ้อ ที่แวะมาเยี่ยม
- ร่วมกันเติมเต็มหัวใจนะคะ
- อ่านแล้ว รู้สึกว่า อืมมม..ครูอ้อย ไม่มีเด็กแบบนั้นเลย......เท็ดดี้
- แต่ครูอ้อยจะพยายามเป็น..ครูทอมป์สัน
- ขอบคุณมากที่ พามาอ่านเรื่องที่ดี กินใจครูอ้อยมากค่ะ
- เข้ามาอ่านที่นี่หรือยังคะ เทคนิคการสอนระดับประถมศึกษา
น้องอ๊อบอ่านบันทึกนี้หรือยังค่ะ การจัดการความรู้ควบคู่กับความรัก
พอได้อ่านแล้ว รู้สึกดีมากๆ
ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีค่ะพี่อึ่งอ๊อบ
* ... อ่านแล้วรู้สึกดีๆ จังเลยค่ะ ...
* ... โอกาสในการได้สัมผัส และจุดประกายความคิดของใครคนหนึ่ง ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยนะคะ ...
* ... และโอกาสนั้นๆ เมื่อผู้รับได้ เขาก็จะพร้อมที่จะแบ่งปัน หรือขยายต่อยอดไป ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี ๆ งามๆ มากค่ะ ....
ขอบคุณพี่อึ่งสำหรับเสียงตามสายแรก ที่ทำให้เราได้คุยกันในเวลาต่อมาค่ะ ... และขออภัยที่น้องปู มิสามารถไปเจอได้ ...
... กุหลาบขาว แด่มิตรไมตรีที่ดี ขอบพระคุณค่ะ ...