คนเราเกิดมาจะมั่งมีหรือยากจนนั้นเราเลือกไม่ได้ ด้วยเหตุนี้หลายคนหลายครอบครัวที่เป็นคนหาเช้ากินค่ำ คนยากจนจึงขาดแคนเงินทองทำให้ไม่สามารถเข้าถึงหรือคว้าโอกาสได้เหมือนเพื่อนๆที่เกิดมาพร้อมๆกัน ทำให้นักเรียนหลายคนก้าวสู่อาชีพด้วยโอกาสอันน้อยนิด ทั้งๆที่ตัวเด็กเองมีศักยภาพแต่ปัจจัยเกื้อหนุนนั้นไม่พร้อม เราจึงได้เห็นคนทำงานในหน้าที่การงานที่ได้รับผลตอบแทนน้อย ทำงานในตำแหน่งที่ไม่สำคัญ
หากแต่หลายคนที่อยู่รายล้อมรอบตัวทำให้ผมแปลกใจ ประทับใจด้วย ว่าเขาทำงานแรกๆ ก็ทำได้เหมือนๆเพื่อนนั่นแหละ เมื่อวันเวลาล่วงผ่านไปเราได้เห็นลำดับการเติบโต ได้เห็นการใช้ชีวิต ได้เปรียบเทียบไปโดยไม่ได้ตั้งใจนะ
ถึงวันหนึ่งคนๆหนึ่งเขาได้แสดงศักยภาพของเขาให้เห็น ผ่านการฝ่าอุปสรรค์ขวางกั้น
เพื่อให้เห็นภาพได้ชัดยกตัวอย่างนะครับ
ในวิชาชีพพยาบาลตรงนี้ สมัยก่อน น้องๆที่จบพยาบาลเทคนิคก็จะต้องขวนขวายร่ำเรียนและสอบ เราเรียกว่าหลักสูตรพยาบาลต่อเนื่อง กับหลักสูตรพยาบาลมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
หลักสูตรการเรียนแบบในระบบกับการเรียนหลักสูตรที่ศึกษาด้วยตนเอง ตรงนี้ใครสอบได้พยาบาลต่อเนื่องในระบบก็สบายหน่อยเพราะคุ้นเคย หากแต่คนที่สอบไม่ได้ก็ต้องทำงานขึ้นเวรเช้าๆ บ่ายๆ ดึกๆ ออฟๆต่อไปพร้อมๆไปกับการเรียนด้วยตนเอง
ด้วยแนวทางการต่อสู้แบบนี้ คนที่มานะบากบั่นจนจบ มสธ.หลังจากนั้นก็ต้องไปสอบใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ บุคคลที่ผ่านด่านตรงนี้มาได้นี่เป็นบุคคลที่น่าติดตามอย่างยิ่ง เขาคนนั้นเมื่อต้องเผชิญกับความจริงในการทำงานเพื่อพิสูจน์ตัวเองด้วยฝีมือว่าสามารถยอมรับได้ไหมกับใบปริญญาที่ได้รับมาแบบไม่ใช่จบสายตรงแล้วล่ะก็ เมื่อวันเวลาผ่านไป เขาถูกทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความแคลงใจในความรู้ความสามารถและเขาก็พัฒนาตัวเองตลอด
จวบจนวันนี้เขาคนนั้นแกร่งดั่งเพชรจริงๆ เขาสามารถที่จะเผชิญกับอุปสรรค์หินๆได้อย่างน่าภาคภูมิ กลายเป็นดาวเด่นดวงหนึ่งที่น่าจับตามองอย่างยิ่งเมื่อโอกาสแบบพลิกล๊อกมาถึง
นี่คือประโยชน์จากความด้อยโอกาสของเขา จากการพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสของเขา ผ่านวันเวลาเลวร้ายด้วยการมองเชิงบวกในการใช้ชีวิตและทำงานด้วยความเป็นมืออาชีพ นี่คือตัวอย่างที่ประทับอยู่ในใจของผมมากๆ ครับ
...มีเพื่อนๆ รุ่นพี่ รุ่นน้อง หลายคนที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยเปิด...มีตำแหน่งหน้าที่การงานที่มั่นคง ...ทำงานอย่างมีคุณภาพ ...ด้วยความนับถือ และชื่นชมนะคะ...
ขอบคุณสำหรับดอกไม้และคำชื่นชมนะครับ ;)