ทุกครั้งที่ฉันไปเยี่ยมบ้านนักเ
ฉันพบช่องว่างและความแตกต่างมาก
บ่อยครั้งที่รู้สึกอิ่มเอมกับคว
บ่อยครั้งที่หัวใจต้องสั่นสะเทื
ถึงการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รั
เฉกเช่นวันนี้ คุณแม่ของนักเรียนเล่าเรื่องการสูญเสียสามีซึ่งเป็นครูเมื่อ
อุบัติเหตุทางรถยนต์ ต่อมาอีกหนึ่งเดือนเธอก็สูญเสีย
"โหดร้ายจริงหนอโชคชะตา"
ในวันที่เธอมีบ้านหลังใหญ่ มีสวนถึง ๒๐ ไร่แต่กลับเป็นวันที่เงียบเหงาเพรา
อยู่เคียงข้าง ซ้ำยังปวดหลังเพราะกระดูกเคลื่อนเนื่องจากยกของหนัก
ฉันสัมผัสถึงดวงตาแห่งความทุกข์
สู้เพื่อลูกในวัยเรียนทั้งสองคน
ธรรมทิพย์
๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๗
-สวัสดีครับ
-ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ท่านนี้ด้วยครับ
-สู้ ๆ
เป็นกำลังใจให้คุณครู นะคะ .... เหนื่อยหน่อย ...แต่ได้เรียนรู้อะไรๆๆ มากมาย นะคะ และเด็กๆ ที่คุณครูไปเยี่ยมเขา ...เขาคงดีใจ นะคะ
สวัสดีค่ะพี่ครูไปเยี่ยมบ้านก็จะพบความแตกต่างของแต่ละคนบางทีก็มองข้ามไปมากเพราะแบบบันทึกของระบบดูแลช่างไม่มีช่องให้เขียนรายละเอียดจึงบอกได้ไม่หมด นำมาบันทึกไว้แบบนี้ช่างดีจริงๆค่ะ ขอบคุณที่เล่าสู่กันอ่านค่ะ
ขอบคุณ คุณเพชรน้ำหนึ่งที่มาให้กำลังใจเสมอค่ะ
ขอบคุณ ดร.เปิ้ลที่มาทักทายให้กำลังใจค่ะ อีกหนึ่งภารกิจของคนเป็นครูคือการเยี่ยมบ้านเด็กค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ปกครอง
ต้อสู้ต่อไปครับ